Μουσικη

Η Ελλάδα στο μουσικό προσκήνιο

Τι είναι η πατρίδα μας;

Μάκης Μηλάτος
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν’ ο Vangelis; Μην είν’ η Μούσχουρη, η Βίκυ ή ο Ντέμης Ρούσσος; Μην είναι τα «παιδιά του Πειραιά»; Μην είν’ η «Μισιρλού» του Νικόλαου Ρουμπάνη που έγινε ο απόλυτος serf ύμνος; Μην είναι το sirtaki, το tzatziki και ο mousakas;

Όλα πατρίδα μας! Κι αυτά κι εκείνα... Όμως τώρα υπάρχει ένα νέο ενδιαφέρον, κυρίως για τη μουσική μας παράδοση. Φαίνεται πως τα θλιβερά γεγονότα που ζούμε τα τελευταία χρόνια και που το πολιτικό προσωπικό αναπαράγει, ανακυκλώνει και αδυνατεί να λύσει, βάζοντας την Ελλάδα στον παγκόσμιο χάρτη σαν την χώρα που δεν μπορεί να λύσει κανένα πρόβλημα, που κατοικείται από τεμπέληδες και ανίκανους, που μόνο ζητάει χωρίς να δίνει, που μετατρέπει τον σουρεαλισμό σε κανονικότητα και που καλό θα ήταν να αποχωρήσει από την Ευρώπη στην οποία δεν ανήκει, μας κάνουν κι ένα καλό.

Στρέφοντας το βλέμμα της προς τα δω η διεθνής κοινότητα αναζητάει την πλήρη εικόνα μας, αναμοχλεύοντας έτσι τη μουσική μας παράδοση. Αυτό σε συνδυασμό με το ολοένα και αυξανόμενο διεθνές ενδιαφέρον από τους ανθρώπους των πόλεων για τις μουσικές ντοπιολαλιές του κάθε τόπου και της κάθε χώρας, έχουν προκαλέσει την δημιουργία μιας δισκογραφίας που απευθύνεται στο ευρωπαϊκό και αμερικάνικο κοινό κι έχει να κάνει με την ελληνική μουσική παράδοση και στην οποία εκτός από Ελληνες ή ελληνικής καταγωγής μουσικούς, εμπλέκονται και ξένοι.

Πριν από μερικά χρόνια ο κυπριακής καταγωγής Γιάννης Κυριακίδης και ο κιθαρίστας των the Ex Andy Moor έκαναν μια πολύ ενδιαφέρουσα σπουδή πάνω στα ρεμπέτικα με το άλμπουμ «Rebetika» και με υπότιτλο «Reinterpretations of classic Rebetika songs». Θραύσματα ηχητικής ύλης, blues κιθάρες, αυτοσχεδιασμοί, θόρυβοι γεννητριών και μικρές δόσεις των αυθεντικών τραγουδιών δημιούργησαν ένα κατακερματισμένο μεν αλλά πολύ ενδιαφέρον παζλ πάνω στα ρεμπέτικα του Μάρκου, του Παγιουμτζή, του Ανέστη Δελιά και του Παπαϊωάννου.

image

Το 2014 οι διεθνείς κριτικοί σε Αμερική και Ευρώπη αντιμετώπισαν με ενθουσιασμό τη συνεργασία του Γιώργη Ξυλούρη και του ντράμερ των Dirty Tree Jim White. Η κριτική μουσική παράδοση σε ένα αναδομημένο και σύγχρονο ύφος έκαναν το «Goats» ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς.

image

 

Το 2015 ήταν η χρονιά των «Χάος» (chaos) να ενθουσιάσουν τους κριτικούς. Ο ελληνικής καταγωγής Άγγλος μουσικός Nick “Dubulah” Page που έχει συνεργαστεί με τους Transglobal Underground, Syriana και Dub Colossus συναντήθηκε με τον επίσης ελληνικής καταγωγής μουσικό της ηλεκτρονικής μουσικής Ahetas Jimi και αναζήτησαν τις μουσικές τους ρίζες, συνεργαζόμενοι με μουσικούς της παραδοσιακής μας μουσικής (Μάνος Αχαλινοτόπουλος, Αντώνης Απέργης, Γιώργος Μακρής, αδελφοί Τσαχουρίδη κ.ά.) για ένα άλμπουμ που με τίτλο το όνομά τους (το οποίο εμπνεύστηκαν ακριβώς από το ελληνικό χάος που επικρατεί τα τελευταία χρόνια), φέρνει τους ελληνικούς παραδοσιακούς ήχους από τη Μακεδονία, τον Πόντο και την Ήπειρο στη σύγχρονη εποχή.

Ίσως οι χίπστερς ταραχτούν και η indie κοινότητα χάσει την εμπιστοσύνη της στον Jack White αλλά η εταιρεία του Third Man Records στις 5/2 του νέου έτους θα κυκλοφορήσει σε διπλό βινύλιο τη συλλογή: «Why the Mountains Are Black» που θα περιλαμβάνει ελληνικά δημοτικά τραγούδια από διάφορα μέρη της Ελλάδας που έχουν συγκεντρωθεί από δίσκους 78 στροφών και αφορούν ηχογραφήσεις της περιόδου 1907-1960, οι οποίες έχουν γίνει όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στις ΗΠΑ. Ο βραβευμένος με Grammy παραγωγός, ερευνητής και συγγραφέας Christopher King ερεύνησε για χρόνια την μουσική μας παράδοση και συγκέντρωσε σπάνιους δίσκους 78 στροφών που με την κατάλληλη επεξεργασία αποτελούν το υλικό αυτής της συλλογής. Οπως γράφει η ίδια η εταιρεία στην αναγγελία του άλμπουμ τα τραγούδια αυτά ακούγονται περισσότερο σαν free jazz και doom folk.

image