Δύο ελληνικά γκρουπ της electronica, που εμφανίζονται αυτή την εβδομάδα στη μουσική θεματική Double Face στο BIOS, μιλούν στην ATHENS VOICE για τη μουσική τους, το λάιβ και την πόλη. Οι In Trance 95 ξεκίνησαν το 1998 με μέλη τους Alex Μαχαίρα και Νίκο Βελιώτη, που στη συνέχεια έδωσε τα πλήκτρα στον Γιώργο Γεράνιο. Τα νέα λένε πως μετά από μεγάλο pause ετοιμάζουν δύο νέα άλμπουμ και έχουν ήδη βρει στέγη στη νεοϋορκέζικη εταιρεία Minimal Wave. Από την άλλη, οι Parallel Worlds, πρότζεκτ των Μπάκη και Γιάννη Σύρρου, έχει αναφορές σε Tangerine Dream και Steve Roach με χρήση αναλογικών συνθεσάιζερ.
In Trance 95
Ακριβώς ένα χρόνο πριν, εάν μας ρωτούσαν αν υπάρχει πιθανότητα να κυκλοφορήσουμε νέο άλμπουμ με το αρχικό line up, θα απαντούσαμε αρνητικά. Βρεθήκαμε ξανά μαζί για μία μοναδική εμφάνιση, ανοίγοντας τους Recoil πέρσι. Πρόβες, επανένωση, κουβέντες backstage και συνάντηση στο στούντιο. Με την παρότρυνση της Veronica Vasicka (ιδιοκτήτριας της νεοϋορκέζικης εταιρείας Minimal Wave), η οποία μας πρότεινε να κυκλοφορήσουμε στην εταιρεία της ένα άλμπουμ με το πρώτο μας single “Desire To Desire / Brazilia” μαζί με ακυκλοφόρητα early tapes, ξεκινήσαμε να φτιάξουμε ένα νέο άλμπουμ. Το εκπληκτικό είναι ότι υπήρχαν ακόμη τα πρώτα μας αναλογικά synth, απόλυτα λειτουργικά. Το ολοκαίνουργιο άλμπουμ μας “Abovearth” χρειάστηκε τρεις περίπου μήνες για να ολοκληρωθεί. H Minimal Wave συμφώνησε στην κυκλοφορία του μέσα στο 2011.
Θεωρούμε την εμφάνισή μας στοBios σαν το πρώτο live του νέου κύκλου του γκρουπ, με υλικό από τα δύο άλμπουμ που θα βγουν στη Minimal Wave. Θα εμφανιστούμε μαζί με άλλα δύο μέλη, ώστε ο ήχος να είναι όσο το δυνατόν περισότερο ζωντανός. Όσο λιγότερα backing tapes, τόσο καλύτερο.
Η μουσική μας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το αποτέλεσμα μιας αέναης αναζήτησης για τον (ιδανικό;) συνδυασμό του γήινου και καθημερινού με το σουρεαλιστικό και ουτοπικό, του φωτός και του σκότους που ζούμε σε διάφορα επίπεδα. Αποτελεί μια ανεξάρτητη οντότητα που αρκετές φορές δρα σχεδόν ανεξέλεγκτα, μπορεί και ελεύθερα. Η πορεία, η εξέλιξη και η ερμηνεία της προχωρά ίσως πέρα από το νου του ανθρώπινου δημιουργού της.
Μέσα σε ένα σετ μιας ώρας, θα παρουσιάσουμε κομμάτια από τα Album μας “Shade” (2009), “Obsessive Surrealism” (2007) και “Far Away Light” (2005), όπως επίσης και ανέκδοτο υλικό. Όλα αυτά σε συνδυασμό με background visuals (του Δημήτρη Δαβάκη), ώστε το τελικό αποτέλεσμα να εμφανίζεται σαν μικρές ονειρικές αυτοτελείς ιστορίες για σκοτεινά αστικά τοπία.
Η σχέση μας με την Αθήνα είναι ιδιαίτερη. Αν και πολλοί θα πουν ότι τη μισούν για την ασχήμια της, σε εμάς ασκεί μια παράξενη γοητεία, πιθανώς γιατί συνδυάζει τον πολιτισμικό πλούτο με το γκρίζο τσιμεντένιο βιομηχανικό τοπίο, ίσως επειδή αποτελεί το χώρο όπου η απαισιοδοξία της καθημερινότητας πνίγεται μέσα στην ανάγκη για δημιουργία. Από μακριά, με μια επιπόλαιη ματιά, θα σου δώσει μόνο τη μαυρίλα της. Αν όμως ψάξεις, θα βρεις πολλές μικρές γωνιές με φως.
Μιλήσαμε με τον τραγουδοποιό, μουσικό παραγωγό και γιατρό, Βασίλη Παπαζώτο, για τις πετυχημένες διασκευές στο project Μουσικό Μπαλκόνι και την αγάπη του για τη μουσική και ιατρική
16°
