Η πτώση και η άνοδος του Hugh Cornwell

Ο Hugh Cornwell υπήρξε ίσως ο πιο δανδής από όλους τους σκοτεινούς τύπους του πριγκιπάτου των Stranglers: του γκρουπ που έκανε την πιο κομψή και άγρια εκδοχή ροκ, ενώνοντάς το με την punk και το new wave. Ο ‘Ανδρας Με Τα Μαύρα, το 1990 σηκώθηκε, τίναξε με στιλ τη σκόνη από την τσάκιση του μαύρου παντελονιού του και έφυγε για σόλο καριέρα, παίρνοντας μαζί του τον τόσο χαρακτηριστικό ήχο του γκρουπ. Αυτόν όμως που ο ίδιος είχε πια βαρεθεί.

Μέσα σε αυτά τα 25 χρόνια καριέρας προσπάθησε να αλλάξει, να εξελίξει, να μεταποιήσει, ίσως και να επαναλάβει σε μερικές στιγμές την τόσο χαρακτηριστική μουσική σφραγίδα των Stranglers. Τώρα, ο Hugh Cornwell μαζεύει μερικά από τα καλύτερα κομμάτια των 6 άλμπουμς που κυκλοφόρησε μέσα σε αυτό το διάστημα (και τα περισσότερα από τα οποία είχαν τύχει εξαιρετικής αποδοχής από φανατικούς των Stranglers αλλά και κριτικών), τα περνάει re-mastering σούπερ υψηλής ποιότητας στο στούντιο της Abbey Road, τα γυαλίζει και τα προσφέρει (+ μία νέα στούντιο ηχογράφηση μόνο στο φορμάτ του cd) σε ένα νέο άλμπουμ με τίτλο "The Fall And Rise Of Hugh Cornwell". Παράλληλα ξεκινάει τον Νοέμβριο μία περιοδεία στην Μ.Βρετανία που θα περιλαμβάνει αυτά και άλλα αγαπημένα καθώς και τραγούδια από την εποχή των Stranglers.

Ας ξανακούσουμε τα κομμάτια του άλμπουμ:

1. Leave Me Alone

Παρεξηγημένο τρακ από το άλμπουμ "Hi Fi" του 2000 με ωραία, ρυθμική εισαγωγή, κιθάρα που σκάει όμορφα και φωνητικά με echo – κάποιος είπε ότι στις ψηλές, «θυμίζει λίγο Λέννον». Στο εξωφυλλάκι του single, ο Hugh με κλειστά μάτια δείχνει να έχει ημικρανία ή απλώς τραβιέται ελαφρώς. "Leave me alone, all by myself".

2. Beat of my heart

Γλυκό τρακ που μετράει το beat-beat-beat της καρδιάς του, ίσως γι’αυτό απέφυγε να το κάνει μερικά beats πιο γρήγορο – άλλωστε αναρωτιέται «Πότε περάσει; Πόσο θα κρατήσει;» Όμορφη κιθάρα που λιώνει νότες επάνω στο ρυθμό λέξεων όπως αστέρια, άνεμος, κεριά, βροχή. Το τραγούδι υπάρχει στο άλμπουμ “Hooverdam”, μία live ηχογράφηση 10 κομματιών σε στούντιο το 2007 που μοίρασε για δωρεάν κατέβασμα ο Hugh μέσα από το (δωδεκάγλωσσο!) site του. Η ηχογράφηση και τα παρασκήνιά της κινηματογραφήθηκαν και μαζί με μία συνέντευξη του Cornwell στο BBC έγιναν φιλμ με τον τίτλο "Blueprint" που βγήκε σε περιορισμένη προβολή στους κινηματογράφους της Αγγλίας και αργότερα συνόδευσε την CD κυκλοφορία του άλμπουμ.

3. Hot Cat on Tin Roof

Από το "Wired», τρίτο σόλο άλμπουμ του Cornwell, που κυκλοφόρησε στις 21 Ιουνίου του 1993 με εξώφυλλο που θυμίζει το "Hellraiser": το πρόσωπο του Hugh καλωδιωμένο με συρματόπλεγμα. Το άλμπουμ είχε στην παραγωγή τον Gary Langan (ιδρυτικό μέλος των Art of Noise), κάτι που ίσως να φαίνεται και στον ήχο και αυτού του τρακ. Αντίστροφη μέτρηση στην αρχή που σε απογειώνει με ένα σούπερ-κουλ ήρεμο αλλά σφιχτοδεμένο ρυθμό του, μαζί με φωνητικά σχεδόν glam αντήχησης. Κάπου στο βάθος, νόμισα ότι άκουγα τους Fischer-Z J

4. Break of Dawn

Ήταν Ιούνιος του 1988 όταν κυκλοφόρησε από την Virgin το “Wolf”, το πρώτο προσωπικό άλμπουμ του Hugh ενώ ήταν ακόμα στους Stranglers. Ήταν η εποχή που ο ίδιος ήθελε να αλλάξει απεγνωσμένα ήχο και, ίσως παρασυρμένος από την ηδυπάθεια των ‘80ς που είχε πια κουράσει, έβγαλε έναν ποπ δίσκο που σχεδόν «κλώτσαγε» επάνω στην περσόνα του. Οι κριτικοί τον υποδέχτηκαν βαριεστημένα, η dance-pop δεν έλεγε πια τίποτα, αλλά το αμερικάνικο ραδιόφωνο έδειξε να αγαπάει το άλμπουμ. Το "Break of dawn" έχει έναν διακριτικό αέρα εξωτικού νησιού, λίγο Καραϊβική, ένα beat που έρχεται και φεύγει απαλά με το κύμα και γενικά είναι πολύ κόκονατ. Ήταν άλλωστε η εποχή που όλοι έπιναν τεκίλα σάνράιζ.

5. Under Her Spell

“She is from heaven and I, I am from hell”. Αν και θα μπορούσε να είναι λίγο πιο δυναμικό, είναι πάντως φτιαγμένο με τα συστατικά της επιτυχίας και με beat που θυμίζει Squeeze. Κολλητικό παιχνίδι με τις λέξεις spell & hell, και τα δύο οδηγούν κατευθείαν στην αγκαλιά της γκόμενας άλλωστε, σωστά Hugh; Το τραγούδι υπήρχε στο άλμπουμ "Beyond Elysian Fields" (2004) για το οποίο γράφτηκε ότι «είναι κάτι σαν συνδυασμός Bob Dylan με Dire Straits στα καλύτερά τους… και με μία δόση Traveling Wilburys για να έρθει να δέσει». Οι φανατικοί της πρώτης περιόδου των Stranglers δεν ενθουσιάστηκαν με το άλμπουμ γιατί μάλλον έλειπε το κυνικό, σαρδόνιο χιούμορ εκείνων των πρώτων κομματιών. Ο Cornwell όμως πειραματίστηκε με νέους ήχους και η τεχνική των κομματιών έπαιξε σε αρκετά νέα μονοπάτια.

6. First Bus to Babylon

Ράθυμο, νωχελικό beat που σε οδηγεί στο δρόμο – άλλωστε αυτό επιμένουν και οι στίχοι: "When we're dead and gone / When we get where we belong / And we've sung the final song / Get the first bus to Babylon”. Η φωνή του Hugh καθησυχαστική, υπενθυμίζει ότι ακόμα έχουμε δρόμο μπροστά μας. Από το άλμπουμ του 1993, "Wired".

7. Please Dont Put me on a Slow Boat to Trowbridge

Άλλο ένα κομμάτι από το άλμπουμ "Hooverdam" του 2007. (To Hoover Dam, είναι ένα τεράστιο φράγμα στο Μαύρο Φαράγγι του ποταμού Κολοράντο, ανάμεσα στην Αριζόνα και τη Νεβάδα που κτίστηκε μεταξύ του 1931-1936, την περίοδο της Μεγάλης Κρίσης. Στο κτίσιμό του δούλεψαν χιλιάδες εργάτες αλλά και εκατοντάδες έχασαν τη ζωή τους. Το όνομά του το πήρε από τον Πρόεδρο Herbert Hoover. O Cornwell όταν επισκέφτηκε το φράγμα εντυπωσιάστηκε ιδιαίτερα και ονόμασε έτσι το άλμπουμ γιατί πιστεύει ότι είναι ένα από τα μεγαλύτερα μνημεία της ανθρώπινης μηχανικής και ότι ο Άλφρεντ Χίτσκοκ θα έπρεπε να έχει γυρίσει ένα φιλμ εκεί.) Το τραγούδι, γυρνάει όλο τον κόσμο μέσα από τους στίχους του, με ένα γρήγορο, χιουμοριστικό ρυθμό και γρατζουνιστές κιθάρες, με σκανταλιάρικη προφορά ακόμα και στον τρόπο που τραγουδάει την «Καλ-κού-τα» ενώ όλη του η σκέψη είναι να φύγει και να μην ξαναγυρίσει ποτέ στην μικρή, ανιαρή, καταθλιπτική, επαρχιακή Αγγλία. Μάλλον τυχαία, αναφέρει μία χαρακτηριστική πόλη, το Trowbridge της επαρχίας Wiltshire στα δυτικά. Οι μισοί κάτοικοι της περιοχής μίσησαν το τραγούδι και οι άλλοι μισοί έλεγαν πόσο δίκιο έχει ο Cornwell.

8. Lay Back on Me Pal

Από το άλμπουμ "Hi Fi" του 2000. «Γνώρισα έναν άνθρωπο χωρίς πρόσωπο που ήξερε καλά την ράτσα των ανθρώπων. Απέπνεε, μιλούσε και εξέπεμπε μια χάρη, κι εγώ ο αφελής νόμισα ότι τα ήξερε όλα. Είδα μέσα στα μάτια του μία απίστευτη αισιοδοξία, κατασκεύαζε λέξεις που σου άγγιζαν την καρδιά, τουλάχιστον έτσι φαινόταν στην αρχή. Στηρίξου πάνω μου φίλε, δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς.» Όπως καταλαβαίνετε, στη συνέχεια αυτός ο άνθρωπος-ελπίδα προδίδει τον ήρωά μας κι έτσι χτίζεται ένα δράμα με αφηγηματική ερμηνεία και με τα ανάλογα βιολιά, της προδοσίας και της εξιλέωσης. Στο τέλος νομίζω άκουσα φωνητικά αγγέλων και τον Hugh να συναξάρει.

9. One Burning Desire

Από το άλμπουμ "Guilty" που κυκλοφόρησε το 1997. Στην αμερικάνικη αγορά κυκλοφόρησε το 1999 με τον τίτλο "Black Hair, Black Eyes, Black Suit" και διαφορετικό εξώφυλλο και δύο έξτρα τρακς. Η "Φλεγόμενη Επιθυμία" είναι ένα από τα καλύτερα κομμάτια του Cornwell με γρήγορο, αεράτο ρυθμό και ωραία αντήχηση, κιθάρες που χάνονται στα αστέρια με το wah-wah τους, και γενικά διάθεση να απογειωθείς στο άπειρο. Ιδανικό τρακ για να το ακούς live.

10. Cadiz

Από το "Beyond Elysian Fields" του 2004. Το Cadiz της Ισπανίας είναι ένα από τα αγαπημένα μέρη του Cornwell (εκεί ηχογράφησε και το άλμπουμ του "Totem and Taboo" το 2012). Ο ίδιος είπε σε μία συνέντευξή του ότι έχει μία ιδιαίτερη μουσική σχέση που τον συνδέει με το Cadiz γιατί είναι το μέρος όπου γεννήθηκε ο ισπανός συνθέτης Manuel de Falla και εκεί θάφτηκε στο τέλος, σε μία κρύπτη στον καθεδρικό ναό της πόλης. Ο Falla έγραψε σπουδαία μουσικά κομμάτια, έζησε στο Παρίσι το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του και έγινε διάσημος κυρίως γιατί κατάφερνε, μία ορχήστρα 30 οργάνων να την κάνει να ακούγεται σαν να αποτελείται από 130 μουσικούς. Ο Cornwell νοιώθει ότι αυτό ακριβώς είναι και ό,τι κάνει ο ίδιος με τη μουσική του. Το κομμάτι είναι αφιερωμένο σε μία γυναίκα ή και στην πόλη την ίδια, Νοιώθεις πραγματικά τη φλόγα και τη συγκίνηση του Hugh ενώ μία μικρή λεπτομέρεια με καστανιέτες στο ρεφρέν κάνει το τραγούδι αξέχαστο. «Hola Cadiz Falla she is».

11. Long Dead Train

Από τον τίτλο ακόμα καταλαβαίνεις το τρένο που πλησιάζει και ότι βρίσκεσαι σε ατμόσφαιρα ranch rock. Σκονισμένο, αλήτικο κομμάτι με ωραία slide κιθαρίσματα, από το άλμπουμ "Guilty" του 1997. Σε μερικά σημεία θυμίζει Stranglers, ίσως από τα σύνθι περάσματά του – άλλωστε είναι ένα κομμάτι που ο Hugh Cornwell αγαπάει να το παίζει στα live του. Ας πούμε ότι ήταν ένας αποχαιρετισμός στους Stranglers φίλους του.

12. Get Involved

Από το "Wolf" του 1988. Τυπικός ‘80s ήχος με φαζαρισμένη κιθάρα, γυναικείο chorus επάνω στο beat και ίσως, θα έλεγα, ξεχειλωμένη εξέλιξη. Όχι από τα καλύτερά του. Αλλά μπορεί να αρέσει στους νέο-trendy πιτσιρικάδες αν το αντιμετωπίσουν ως τρομερή ανακάλυψη. Μπα, και πάλι, όχι.

13. Live it and Breath It

Καινούργιο bonus κομμάτι studio που υπάρχει μόνο στην CD έκδοση του άλμπουμ. Σκληρό μπάκγκράουντ με κιθάρες κοφτές και σέξι και καθαρό, σπιντάτο ρυθμό. Ωραίο για φινάλε.