Μουσικη

Από τι ζει ο άνθρωπος

Ένας υπέροχος κόσμος χωρίς προαπαιτούμενα, κρυμμένος μπροστά στα μάτια μας

Μάκης Μηλάτος
ΤΕΥΧΟΣ 541
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ένας υγιεινός τρόπος ζωής… Βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, δίαιτα, πιλάτες, άνθρωποι που κρέμονται από το ταβάνι σαν νυχτερίδες, τζόκινγκ (με το smartphone να μετράει τους παλμούς και τα ακουστικά να είναι απαραίτητα beats audio), δάχτυλο για εμετό αν κάνουμε υπερβολές, ψυχαναγκαστικά 5 μικρά και κομψά γεύματα την ημέρα... Οι αριθμοί δεν λένε όλη την αλήθεια, αλλά μόνο αλήθεια λένε. Είμαστε στην 6η θέση σε διαθεσιμότητα επιστημόνων αλλά στην 131η στη δυνατότητα προσέλκυσης ταλέντων και στην 110η στην προοπτική να διατηρήσουμε αυτά τα ταλέντα. Σε όλους τους βασικούς οικονομικούς δείκτες είμαστε αρκετά πιο κάτω από την 100ή θέση.

Παίρνω ενέργεια και τα απαραίτητα συστατικά που χρειάζεται η ψυχή μου από τους ελληνικούς δίσκους που με κατακλύζουν και περιμένουν να τους ακούσω. Δεκάδες άλμπουμ και EP ή απλώς κανα-δυο τραγούδια σαν ένα μικρό δείγμα μιας δουλειάς σε εξέλιξη. Στους δικούς μου δείκτες τα ταλέντα είναι εδώ και δουλεύουν συστηματικά, αν και ξέρουν πως έχουν μπει σε αδιέξοδο σοκάκι. Η τέχνη τους δεν θα τους βγάλει πουθενά. Κάνουν κατά βάθος ένα πολυτελές σπορ αντί να βιοπορίζονται από αυτό. Γκρινιάζουν πολλοί (είμαστε καλοί σ’ αυτό) γι’ αυτή την πληθώρα δίσκων, θεατρικών παραστάσεων, καλλιτεχνικών εκδηλώσεων, με τη δικαιολογία ότι δεν υπάρχει κοινό να τις υποστηρίξει. Λες και κάθονται στο σβέρκο μας… Αν όμως θέλεις να δεις τη θετική πλευρά, τότε «βράζει ο τόπος». Σε ένα έρημο τοπίο εθνικής κατάθλιψης και φτωχής προοπτικής, με πολιτικούς που έχουν μείνει στα μέσα του 20ού αιώνα και κοιμούνται (κυρίως) και ξυπνάνε σε μια άλλη χώρα, υπάρχει ένας μικρός, υπόγειος και έξω από το κάδρο αναβρασμός που συντελείται στο χώρο του αοράτου.

Jan Van De Engel - Γιαν Βαν

Συχνά η γελοιότητα από την τέχνη απέχουν μια τρίχα, ειδικά όταν συνδυάζονται τα ασυνδύαστα, όμως εδώ έχουμε μια ενδιαφέρουσα καλλιτεχνική πράξη, σε μια απόπειρα που θα μπορούσε εύκολα να εξοκείλει. Ο Jan Van De Engel αφήνει το γνωστό, ατμοσφαιρικό και ονειρικό μουσικό στιλ για να κάνει μια άσκηση ύφους. Βασισμένος σε εξαιρετικούς στίχους του Ευθύμη Φιλίππου, δοκιμάζει να εισβάλει στον κόσμο του λαϊκού τραγουδιού. Ήχος Ομόνοιας σε τζαζ ύφος, χρήση όλων των κλισέ του είδους αλλά με ανατρεπτική διάθεση, αίσθηση του χιούμορ (σε στίχους και ήχους), το άλμπουμ ακροβατεί σ’ εκείνο το σημείο που συναντιούνται τα πανηγύρια με την τζαζ, το χιούμορ και ο σουρεαλισμός με το λαϊκό νταλκά, το διαρκές ελληνικό χωνευτήρι Δύσης και Ανατολής.

Parallel Worlds & Self Oscillate - World Adapter

Ο Μπάκης Σίρρος (ως Parallel Worlds) συνεχίζει τις διεθνείς του συνεργασίες και εν προκειμένω συναντάει τον Γερμανό Ingo Zobel, που εκτός από μέλος των Dron τρέχει και το προσωπικό project Self Oscillate. Λιγότερο ατμοσφαιρικό από την προηγούμενη συνεργασία του με τον Dave Bessell αλλά εξίσου δημιουργικό σε ηχητικά τοπία βασισμένα στη λατρεία για τα αναλογικά κίμπορντς και τον παλιομοδίτικο εξοπλισμό, ένα ηλεκτρονικό άλμπουμ μινιμαλιστικής αισθητικής που κυλάει σαν νεράκι.

Eziak - No Place Land

Το δεύτερο μουσικό ταξίδι του σχήματος από τη Χαλκίδα είναι ακόμη καλύτερο από το πρώτο, πιο πλήρες και αποτελεσματικό. Κιθάρες, πνευστά, κρουστά και έγχορδα δημιουργούν ηχητικά τοπία συναισθηματική φόρτισης αλλά και ψυχρής κομψότητας.