Συνέντευξη με τον Blaine L.Reininger

Έγραψε μουσική ιστορία με την αρτίστικη no-new wave αμερικανο-ευρωπαϊκή κολεκτίβα των Tuxedomoon, δημιούργησε μια εξαιρετική προσωπική δισκογραφία που ξεκίνησε το 1982 από την εκλεκτική βελγική δισκογραφική της Crepuscule, έγραψε μουσική για θέατρο και κινηματογράφο με σκηνοθέτες όπως ο Μιχάλης Μαρμαρινός, ο Στάθης Λιβαθηνός και ο Νίκος Τριανταφυλλίδης. Από το 1998 επέλεξε να ζει στην Αθήνα. Αποτελεί μοναδικό καλλιτεχνικό ζευγάρι με την ηθοποιό Μαρία Πανουργιά. Αυτό το φθινόπωρο πραγματοποιεί μετά από 20 χρόνια μια σόλο περιοδεία με τη σύμπραξη του ελληνο-αμερικανού κιθαρίστα και performer Georgio Valentino. Κλασικά κομμάτια από το εμβληματικό άλμπουμ «Night Air» (1985), την προσωπική του δισκογραφία (1984-2015) και φυσικά πολυαγαπημένα Tuxedomoon. Λίγο πριν την εμφάνισή του στο Six Dogs και συνεχόμενους σταθμούς σε Βερολίνο, Βρυξέλλες, Χονγκ Κονγκ, Παρίσι και Κολωνία για όλο τον Οκτώβριο, μας εξιστορεί μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια της προσωπικής του μυθολογίας.

Γιατί επέλεξες το συγκεκριμένο άλμπουμ «Night Air» το 1984 για την πρώτη προσωπική σου περιοδεία;

Το «Night Air» είναι η πιο πετυχημένη μου σόλο κυκλοφορία από πολλές απόψεις. Επιπλέον, τα τραγούδια του ταιριάζουν γάντι για live και είναι γνώριμα στο κοινό.

Πώς προέκυψαν τα υπόλοιπα κομμάτια από τη δισκογραφία σου για τις συναυλίες αυτές;

Ήθελα να παίξω τραγούδια από όλη την πορεία μου, ειδικά εκείνα που ταιριάζουν περισσότερο σε μια μινιμαλιστική ζωντανή κατάσταση. Ήθελα να παίξω όμως και αρκετά τραγούδια των Tuxedomoon που το γκρουπ δεν παίζει πια, αλλά το κοινό τα ζητά συνεχώς.

Πως συντονιστήκατε με τον Georgio Valentino για τις συναυλίες;

Τον συνάντησα online το 2010, αρχικά σαν δημοσιογράφο του Βελγικού περιοδικού “The Bulletin” και αργότερα σαν μουσικό. Τον συμπάθησα από την αρχή και έτσι ξεκίνησε η φιλία και η συνεργασία μας. Αρχικά έπαιζα με το σχήμα τους σαν guest, συχνά μαζί και με τον Luc Van Lieshout των Tuxedomoon. Ένας φίλος με κάλεσε για μια σόλο εμφάνιση στο Αμστερνταμ το 2014 και ζήτησα από τον Georgio να έρθει μαζί. Πήγε πολύ καλά, οπότε ζήτησα από τον ατζέντη μου στις Βρυξέλλες να μας βρει περισσότερες ημερομηνίες. Σαν αποτέλεσμα προέκυψε αυτή η περιοδεία μαζί του.

Ποια είναι η πιο περίεργη σύντομη ιστορία από τις πρώτες μέρες των Tuxedomoon;

Το 1980, είχαμε κανονίσει μια εμφάνιση στο club Ritz στη Νέα Υόρκη σε μια new wave βραδιά μαζί με ονόματα όπως οι Suicide και οι Indoor Life. Οι διοργανωτές του κλαμπ είχαν κλείσει σχεδόν μαφιόζικα διπλό αριθμό από γκρουπ που υποτίθεται ότι θα βρίσκονταν στη σκηνή την ίδια στιγμή. Περιμέναμε για ατέλειωτες ώρες, η νύχτα περνούσε και εμείς ακόμη δεν είχαμε παίξει. Όπως και κανένα άλλο γκρουπ από τη δική μας ομάδα. Κάποια στιγμή ο John Belushi και το γκρουπ του μπήκε στο καμαρίνι μας. «Έχετε καθόλου ναρκωτικά εδώ;» μας ρώτησε. «Όχι». «Ok. Bye». Ρώτησα τον Alan Vega τι ώρα θα έβγαινε στη σκηνή. «Πότε παίζω; Ήδη πληρώθηκα. Την κάνω». Όταν τελικά βγήκαμε στη σκηνή κατά τις 5 είπα στο μικρόφωνο. «Το club μας έχει φερθεί σαν ζώα όλη τη μέρα». Θα πρέπει να επιλέξετε να πηγαίνετε αλλού για live στο μέλλον…» και μας έκλεισαν το ρεύμα. Ένας δημοσιογράφος του Rolling Stone προσφέρθηκε να με συνοδεύσει έξω θεωρώντας πως οι μαφιόζοι μπράβοι δεν θα με πλάκωναν αν ήμουν μαζί του. Όταν πήγα σε ένα άλλο after club με ρώτησαν «Είσαι ο τύπος που είπες στο Ritz να πάει να γαμηθεί; Πίνεις δωρεάν σήμερα» και τα ποτά δεν σταμάτησαν να έρχονται. Όταν βγήκαμε από το after η γυναίκα μου JJ και εγώ βάλαμε τα αγαπημένα μας Ray Bans και βγήκαμε στο πρωινό φως. Χρειαζόμασταν άλλο ένα ποτό. Είδα ένα μαγαζί παραδίπλα. Η πόρτα ήταν κλειστή, οπότε πήγα και χτύπησα. Ένα παραθυράκι άνοιξε και ένας άντρας με ρώτησε «Ποιος σε στέλνει;» «E, o Βοb», απάντησα. Δεν πίστευα ότι θα με ρωτούσαν ποτέ κάτι τέτοιο. «Οκ. Αν σε στέλνει ο Bob, τότε πρέπει να είσαι εντάξει. Έλα μέσα». Μπήκαμε μέσα και βρεθήκαμε σε ένα πάρτι που είχαν στήσει dealers. Μας πρόσφεραν γραμμές με 100δόλαρα. Ήπιαμε σαμπάνια. Φύγαμε στις 4 το απόγευμα, έκπληκτοι από την εξέλιξη της βραδιάς. Την επόμενη μέρα, ξαναπήγαμε να βρούμε το μέρος αυτό. Περιττό να πω ότι είχε εξαφανιστεί χωρίς κανένα ίχνος πίσω του.

1988, πρώτη συναυλία στο Παλλάς. Τι θυμάσαι πιο έντονα;

Θυμάμαι την κόκκινη σκάλα στο Θέατρο. Θυμάμαι ότι γινόταν γενική απεργία τη μέρα που φτάσαμε. Θυμάμαι ότι μέναμε στο Holiday Inn και δεν ήξερα πού ακριβώς είναι στην Αθήνα. Φυσικά θυμάμαι το πόσο μας έβαλε στην καρδιά του το κοινό.

Αισθάνεσαι βάρος ή ευλογία για το μύθο των Tuxedomoon;

Α, οι Tuxedomoon ήταν το άλογο που με οδήγησε σε όλη την ενήλικη ζωή μου. Ό,τι έχω κάνει έχει επηρεαστεί από αυτό. Είμαι βέβαιος ότι οι Tuxedomoon θα πληρώσουν την κηδεία μου και πως ο τελευταίος θα κλείσει τα φώτα.

Yπάρχουν κάποια ζητήματα που έχεις παρατηρήσει όλα αυτά τα χρόνια στην ελληνική νοοτροπία;

Kάτι για το οποίο είμαι ευγνώμων στους Έλληνες είναι το γεγονός ότι όταν αποφασίσουν ότι σε αγαπούν δεν σε ξεχνάνε ποτέ. Χάρη σε αυτό έχω προχωρήσει σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο όλα αυτά τα χρόνια εδώ.

Πώς βλέπεις τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα;

Η Ελλάδα είναι σε ένα κολασμένο χάος αυτή τη στιγμή. Είναι στενάχωρο. Ελπίζω ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν με τον καιρό. Βλέπω τον Τσίπρα, σε αντίθεση με τον Δαβίδ, ότι εναντιώθηκε στον Γολιάθ οπλισμένος μόνο με μια πέτρα και ο Γολιάθ τον τσάκισε. Τότε έκανε ό,τι έπρεπε για να σώσει τη χώρα του. Εκτιμώ την πολιτική του ικανότητα και του εύχομαι να είναι καλά. Εξακολουθεί να είναι ο πιο αριστερός πολιτικός στην ευρωπαϊκή σκηνή και η δεξιά προσπαθεί να τον υποτιμήσει με όλες της τις δυνάμεις. Το ίδιο συνέβη και στις Ηνωμένες πολιτείες με τον Ομπάμα, η δεξιά ήταν τόσο συμπαγής στην προπαγάνδα εναντίον του που ακόμη και οι σύμμαχοί του άρχισαν να χρησιμοποιούν τα επιχειρήματά τους διαιωνίζοντας την ιστορία.

Γιατί θεωρείς πως όλη αυτή η κρίση δεν έχει βγάλει μουσικά την οργή του punk στις αρχές του ’80 στην Αγγλία, για παράδειγμα;

Υπάρχει πολλή οργή τριγύρω. Όμως τα μίντια είναι τόσο ελεγχόμενα από εταιρικά συμφέροντα που δεν ακούς τίποτε σχετικό. Πέρα από αυτό υπάρχει τόση υπερπληροφόρηση διαρκώς γύρω μας που είναι δύσκολο να διακρίνεις όλη την εικόνα του παζλ, να ξεχωρίσεις τι είναι σημαντικό και τι ασήμαντο. Εικόνες με γατάκια στο Facebook και το νεκρό παιδάκι στην παραλία, όλα γίνονται ένα.

Ποιος είναι πιο «αυστηρός» κριτής για τη δουλειά του άλλου, η Μαρία ή εσύ;

Τόσο η Μαρία όσο κι εγώ γνωρίζουμε πόσο δύσκολο είναι να επιβιώνεις στην Αθήνα ως καλλιτέχνης και περφόρμερ. Σεβόμαστε εξίσου τις προσπάθειες του άλλου. Είμαστε αρκετά ανεκτικοί άνθρωποι, στ’ αλήθεια.

2-3 πράγματα που σου αρέσουν πολύ στην Αθήνα;

Μου αρέσει να πηγαίνω με το ποδήλατό μου στο κέντρο, γύρω από την Αρεοπαγίτου, στο Σύνταγμα. Μου αρέσει ο χειμώνας και το φθινόπωρο εδώ. Δεν με τρελαίνει εξίσου το καλοκαίρι.

Τι σε εμπνέει σήμερα;

Σήμερα, όσο και πάντα, με εμπνέει ο ατελείωτος και συναρπαστικός χορός του πλανήτη, το τραγούδι του Ντάρμα, το Ταό, η συναρπαστική φούγκα όλων των μεγάλων και των μικρών πραγμάτων.

Ποια είναι η πιο ωραία κουβέντα που άκουσες πρόσφατα;

Maria. 

info: Six d.o.g.s, Aβραμιώτου 6-8, 2103210510. Έναρξη 21.30. Είσοδος €5, 8 ταμείο. Προπώληση εδώ. Στις 6/10.