Συνάντησα τη Φωτεινή Δάρρα ένα υγρό απόγευμα του Νοέμβρη στο Βυζαντινό του Χίλτον. Ήρθε με δέκα λεπτά καθυστέρηση και είμαι βέβαιος ότι τα μέτρησε σε απευθείας σύνδεση με το Γκρίνουιτς γιατί δεν ήταν ούτε δευτερόλεπτο περισσότερα ή λιγότερα! Ντυμένη επαγγελματικά και όπως πρέπει για μια συνέντευξη, είχε τα μαλλιά της τραβηγμένα σε σφιχτό κότσο και φορούσε μαύρο στενό κοστούμι, κόκκινο φουλάρι και τα ζυγωματικά της Κάλλας του εξήντα, αλλά αυτά τα τελευταία υποθέτω τα φοράει πάντα. Μια ευγενική και χαρούμενη κυρία την πλησίασε μόλις κάθισε και η Φωτεινή ζήτησε Περιέ με ένα ολόκληρο λεμόνι στυμμένο μέσα (!!!) και ένα τοστ. Έφαγε με άνεση (και με την άδειά μου, βέβαια) και τα φιστίκια που συνόδευαν ένα ποτήρι κρασί που είχα παραγγείλει εγώ. Το κινητό μπήκε σε λειτουργία, φορτωμένο με άφθονη εξωτερική μνήμη για να καταγράψει τη συζήτηση σε αρχείο MP3, αλλά όπως αποδείχθηκε δεν ήταν απαραίτητο, η συνέντευξη κατέληξε εξ ολοκλήρου χειροποίητη, και δεν χρειάστηκα παρά μόνο τις σημειώσεις μου. Αυτές μπορούσαν να καταγράψουν την αμεσότητα της συνομιλήτριάς μου με μεγαλύτερη ακρίβεια από μια ηχογράφηση. Η κουβέντα διάρκεσε γύρω στις δυο ώρες και ήταν ε-ξαι-ρε-τι-κά ευχάριστη. Η Φωτεινή Δάρρα είναι μια όμορφη, συμπαθέστατη και μάλλον αδύνατη, ψηλή κοπέλα, άνετη, φιλική κι ευχάριστη. Κυρίως χωρίς ίχνος από εκείνη την «υστερία ντίβας» που ανεβάζει τη φωνή μια οκτάβα χωρίς προφανή λόγο και κάνει το συνομιλητή να ιδρώνει και να αισθάνεται ότι όπου να ’ναι κάτι κακό θα του συμβεί οπωσδήποτε. Η Φωτεινή είναι μια κουλ σταρ! Γελάει αβίαστα και σκύβει μπροστά σμίγοντας τα φρύδια όταν ακούει κάτι ενδιαφέρον, με την προσοχή που επιβάλλει η αυθόρμητη φυσική περιέργεια και η προσήλωση της «μαθητάρας», αφού η Φωτεινή Δάρρα διένυσε όλη τη μαθητική της σταδιοδρομία ως απουσιολόγος λόγω αριστείας…
Νομίζω ότι γίναμε φίλοι, γιατί δεν «φυλαγόταν» όταν κάποιες off the record (φρόνιμες, πάντως, εννοείται) ερωτήσεις περνούσαν ελαφρώς πίσω από τη νοητή «γραμμή» μιας τυπικής συνέντευξης. Όταν τελειώσαμε τη συνόδεψα στο υπόγειο γκαράζ του ξενοδοχείου κι εκεί μου χάρισε μερικά CD της με αφιέρωση, πριν αποχωρήσει με μια θηριώδη κατάμαυρη τζιπάρα Lexus. Σκέφτηκα αυτόματα ότι της πήγαινε πολύ αυτό το αυτοκίνητο…
Παιδικά χρόνια στη Ζάκυνθο; Γεννήθηκα στη Ζάκυνθο, αλλά μεγάλωσα και παρακολούθησα όλες τις βαθμίδες του δημόσιου σχολείου σε μια αστική συνοικία της Αθήνας. Ήμουν άριστη μαθήτρια, έδωσα πανελλήνιες και πέρασα στο Παιδαγωγικό, η οικογένειά μου δεν είχε κάποια παράδοση στον χώρο της τέχνης, πρόκειται για καθαρά δική μου επιλογή. Παράλληλα με τις σπουδές μου άρχισα τη Δραματική σχολή και εργάστηκα στο θέατρο, όπου γνώρισα μουσικούς όπως τον Παπαδημητρίου και τον Μαμαγκάκη. Κατάλαβα τότε ότι το τραγούδι είναι απαραίτητο για τον ηθοποιό και ξεκίνησα μουσικές σπουδές στο Ωδείο Αθηνών. Έτσι κάποια στιγμή βρέθηκα στη σκηνή του Ηρωδείου.
Τι θυμάσαι από τη διεργασία που κατέληξε στην οριστική σου απόφαση; Κάτω από το σχολικό βιβλίο έκρυβα το «Με τα δόντια» του Θόρντον Γουάιλντερ. Η σκηνή με τραβούσε πάντα, από παιδί έδινα μικρές αυτοσχέδιες παραστάσεις.
Ποιά είναι τα πρότυπα που σε εμπνέουν ή σε επηρεάζουν; Φλέρυ Νταντωνάκη, Μαρία Κάλας, Τζένη Βάνου, Βίκυ Μοσχολιού, Φαραντούρη, Μούσχουρη, Μπιθικώτσης, Στρέιζαντ και πολλοί, πολλοί άλλοι!
Ενώ έχεις όλα τα προσόντα, φυσικά και τυπικά, για να ασχοληθείς με το λυρικό θέατρο (την όπερα), δεν το επέλεξες. Γιατί; Η όπερα απαιτεί άλλου είδους αφοσίωση. Εγώ υπηρετώ μια λαϊκή τέχνη. Η Κάλλας έφερε στην όπερα μια ελληνικότητα. Της επέτρεψαν οι συνθήκες τότε να το κάνει, αλλά είναι κάτι που δεν μπορεί να γίνει σήμερα.
Πώς είναι δυνατόν να συνδυαστεί η καλλιτεχνική πλευρά της δουλειάς ενός καλλιτέχνη με την εμπορική της διάσταση; Η πρόθεση της δημιουργίας δεν είναι εμπορική. Πρώτα δημιουργείς με μόνο κριτήριο το καλλιτεχνικό και μετά διαχειρίζεσαι – αν μπορείς.
Γιατί θα έλεγες ότι πρέπει κάποιος να παρακολουθήσει τη συναυλία σου στο Παλλάς την ερχόμενη Δευτέρα και τι φιλοδοξείς να προσθέσεις με την προσωπική σου ερμηνεία σε αυτά τα τραγούδια; Τα τραγούδια έχουν ενορχηστρωτικές παρεμβάσεις, αλλά σίγουρα δεν πρόκειται για διασκευές. Είναι απόδοση του πρωτότυπου με το δικό μου δακτυλικό αποτύπωμα. Η σύγκριση δεν μου δημιουργεί αμηχανία. Πρόκειται για τραγούδια της παράδοσης πια, σημαντικά για νέους ανθρώπους που θα τα ανακαλύψουν, τραγούδια «αμαρτωλά», υπερβολικά, αληθινά, ερωτικά. Μου αρέσουν γιατί είναι στο στοιχείο μου. Ο έρωτας κάνει τον άνθρωπο κάτι που δεν είναι σε καμία άλλη φάση της ζωής του!
Ποια ήταν η δυσκολότερη στιγμή στην καριέρα σου; Όταν, βγαίνοντας στη σκηνή του Ηρωδείου, είχα μόλις πληροφορηθεί ότι κάτι κακό είχε συμβεί σε έναν άνθρωπό μου. Επίσης όσες φορές ήρθα αντιμέτωπη με την εξωκαλλιτεχνική κυνικότητα του χώρου. Η αδικία, σε όποιον κι αν στρέφεται, με κάνει να κλαίω αυτόματα. Η δικαιοσύνη είναι το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή μου.
Ποια είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση που έχεις πάρει; Δεν υπάρχει το αίσθημα του τερματισμού. Περιστασιακά αντλώ σημαντική ικανοποίηση όταν γίνεται κάποιο «κλικ» και πετυχαίνω κάτι που προσπαθούσα για καιρό, ένα στόχο που εγώ είχα βάλει στον εαυτό μου.
Πώς σε έχει μεταχειριστεί η κριτική; Δεν διαβάζω τις κριτικές, εισπράττω μόνο την αντίδραση του κόσμου και αυτό μου φτάνει.
Τι πιστεύεις για τις νέες τεχνολογίες και πώς νομίζεις ότι αυτές επηρεάζουν την επαγγελματική εξέλιξη ενός καλλιτέχνη; Τα free downloads, ακόμη και σε κακή ποιότητα, είναι ένδειξη ενδιαφέροντος. Ωστόσο πρέπει να βρεθεί ένα νομικό πλαίσιο προστασίας. Προσωπικά δεν έχω θιγεί. Το “LIVE” μου έχει γίνει χρυσός δίσκος.
Αν σήμερα ήσουν δεκαεπτά χρονών θα επιχειρούσες να διακριθείς μέσα από ένα τάλεντ σόου; Στα σημερινά παιδιά φαντάζει μονόδρομος, δεν τα αδικώ, οι συνθήκες είναι δύσκολες, τι άλλες ευκαιρίες υπάρχουν; Βέβαια εκεί απομυθοποιείται η ποιότητα, γίνονται όλα αναλώσιμα. Ωστόσο πώς να παραγνωρίσεις ότι η Γλυκερία έγινε γνωστή μέσα από το «Να η ευκαιρία»;
Πού θα ήθελες να ζεις; Μου αρέσει η Ελλάδα. Έχω ταξιδέψει όμως πολύ και από τις πόλεις του εξωτερικού μού αρέσει περισσότερο η Νέα Υόρκη. Υπάρχει εκεί αυτή η ανάμεικτη κουλτούρα, μπορεί κανείς να μεταφυτευτεί και να ανήκει.
Τι μουσική ακούς; Ελληνική, αρκετή ξένη και πολλή τζαζ.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό και προσωπικό σου όνειρο; Δεν επιδιώκω την επιτυχία, αλλά την ευτυχία. Αυτό τα λέει όλα και για μένα και γι’ αυτούς που αγαπάω, και είναι η πλήρης απάντηση στην ερώτηση.
Τι ρόλο έπαιξε η τύχη στη ζωή σου; Δεν είμαι μοιρολάτρης, θεωρώ ότι οι άνθρωποι δεν είμαστε κομπάρσοι αλλά παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Είμαι τυχερή για όσα μου παρουσιάστηκαν και τα αναγνώρισα, και άτυχη για όσες φορές δεν κατάφερα να τα αναγνωρίσω.
Info: Η Φωτεινή Δάρρα θα δώσει τη συναυλία της «...του Έρωτα και της Αμαρτίας» στο Παλλάς (Βουκουρεστίου 5, 210 3213.100) στις 29/11. Ώρα έναρξης: 21.00
Το τελευταίο βιβλίο του Φώτη Καλαμαντή “GAME OVER II – Δεν υπάρχουν αθώοι” κυκλοφορεί από τις εκδ. ATHENS VOICE Books, 2010
4°
