Αφού η μουσική της ποπ κουλτούρας έδωσε μάχη για να ξεφύγει από τα 3λεπτα τραγουδάκια και να περάσει σε πιο σύνθετα έργα που ολοκληρώνονταν μέσα σε ένα άλμπουμ, έχουμε επιστρέψει πάλι εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε. Ακούμε γρήγορα και σύντομα, διαβάζουμε λεζάντες, μιλάμε τηλεγραφικά, βλέπουμε εικόνες. Ο θρίαμβος της λογικής του Twitter είναι ολοκληρωτικός, όλη μας η κοινωνική και πολιτιστική ζωή σε ένα τηλεγράφημα 140 χαρακτήρων. Και πολλοί είναι…
Το μέγα πλήθος των ακροατών ακούει πια μόνο «σινγκλάκια» κι αυτά όχι ολόκληρα, οι στατιστικές λένε πως αδυνατεί να μείνει σε ένα τραγούδι ή ένα βίντεο τραγουδιού πάνω από ένα λεπτό. Έχει πρόβλημα συγκέντρωσης. Το να «χαθεί» στο μουσικό ταξίδι ενός ολόκληρου δίσκου είναι μια εμπειρία που αδυνατεί να ζήσει, άσε που δεν την καταλαβαίνει κιόλας. Πώς συνδυάζεται η λογική του ringtone με ένα άλμπουμ;
Πρόχειρα, βιαστικά, τσαπατσούλικα, ημιτελή, με χάλια ήχο mp3, όπως και σε όλα τα άλλα, οι σημερινοί ακροατές/πολίτες ενημερώνονται και ακούνε τσιμπολογώντας ατελείς πληροφορίες αποφεύγοντας να εμβαθύνουν γιατί αυτό είναι «κουραστικό» και θέλει «κόπο». Το ότι σε αυτό το αφιλόξενο περιβάλλον συνεχίζουν να κυκλοφορούν δίσκοι που προορίζονται «για πολλές και κατ’ ιδίαν ακροάσεις» (που έλεγε και ο Χατζιδάκις), είναι από μόνο του ένας άθλος, ακόμη κι αν δεν ανταποκρίνονται όλοι στις προσδοκίες. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που κάποιοι καταφεύγουν στη μέθοδο του crowd funding. Πώς αλλιώς;
Αdolf plays the jazz - Τinder
Δείξε μου τους φίλους σου… Τα samples του δίσκου προέρχονται από ταινίες του Polanski και του Gilliam, από δίσκους των Archive και του Richard Skelton, από ποίημα του Ginsberg, όμως η ενδιαφέρουσα πλοκή δημιουργικού θορύβου είναι και πάλι δική τους υπόθεση και τα καταφέρνουν ακόμη καλύτερα από τον πρώτο τους δίσκο.
Artefacts Ensemble - Thiva Km 102
Με σημείο αναφοράς και έμπνευση τις γυναικείες φυλακές της Θήβας, έξι σύγχρονοι Ευρωπαίοι συνθέτες γράφουν μουσική και το μουσικό σύνολο Artefacts την παρουσιάζει. Όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις ανάθεσης και ευρωπαϊκών κονδυλίων, το αποτέλεσμα είναι άνισο. Υπάρχουν συνθέσεις εξαιρετικές και εντός θέματος και άλλες που θα μπορούσαν να αναφέρονται και σε κάτι άλλο. Οι φυλακισμένες γυναίκες είναι ένα θέμα πολύ πιο δυνατό από το ηχητικό του αποτέλεσμα.
Petros Klampanis - Minor Dispute
Ο Ελληνας μπασίστας που δραστηριοποιείται στη Νέα Υόρκη και τρεις ακόμη μουσικοί (πιάνο, κιθάρα, τύμπανα) που παίζουν μαζί του, δημιουργούν ένα απολαυστικό άλμπουμ σύγχρονης jazz με ωραία παιξίματα και γάργαρο περιεχόμενο.
Tania Giannouli Ensemble - Transcendence
Η πρώτη απόπειρα του νέου σχήματος της πολύ καλής πιανίστριας Τάνιας Γιαννούλη (Αλεξ. Μποτίνης - τσέλο, Σόλις Μπαρκί - κρουστά και Guido de Flaviis - σαξόφωνο) δικαιώνεται περισσότερο στην ηχητική ατμόσφαιρα και στο παίξιμο των καλών μουσικών παρά στη γοητεία των συνθέσεων και σε αυτή την –αχρείαστη εν προκειμένω– «γεύση ελληνικότητας» (που νομίζω πως αρχίζει να ταλανίζει το έργο πολλών Eλλήνων συνθετών).
Κατερίνα Πολέμη - Η Μεγάλη Χίμαιρα
Τη θεατρική παράσταση που σκηνοθέτησε ο Δημήτρης Τάρλοου, βασισμένη στο έργο του Καραγάτση, επιμελήθηκε μουσικά η Κατερίνα Πολέμη (δική της μουσική αλλά και τραγούδια εποχής) με έναν τρόπο που δεν περιλαμβάνει καμία έκπληξη ή κάποιο υλικό άξιο αναφοράς.
Μάνος Μυλωνάκης - Zyklon
Μουσική για τη θεατρική παράσταση «Zyklon ή το πεπρωμένο» του Γιάννη Παρασκευόπουλου, βασισμένη στο έργο του Θανάση Τριαρίδη. Κι εδώ απουσιάζουν οι εκπλήξεις, οι μελωδίες αποσκοπούν στη συγκίνηση, την ατμόσφαιρα, τις συναισθηματικές εκδηλώσεις με τρόπο τυποποιημένο και με αυτή την αίσθηση ότι από τη δεκαετία του ’80 ως σήμερα, όλα αυτά τα έχεις ξανακούσει πολλές φορές από τότε που τα πρωτοέκαναν ο Glass ή ο Preisner.
17°
