Athens Voice Forum: Τι συζήτησαν ο Σταύρος Θεοδωράκης με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη

Γύρω από αυτό συζητούν: Το να μπορείς να έχεις ενσυναίσθηση είναι σημαντικό, αλλά το να εξαντλούμε την ενσυναίσθησή μας στις ομάδες ανθρώπων ή στα άτομα που μας μοιάζουν, που μπορούν να κερδίσουν τη συμπάθειά μας σχετικά εύκολα, είναι μια ενσυναίσθηση μισή. Αυτό συζήτησαν ο δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης και ο ηθοποιός Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, κλείνοντας πανηγυρικά τον κύκλο συζητήσεων του 1^ου Forum της Athens Voice για τις Αρετές του 21ού αιώνα, με πρώτη την ενσυναίσθηση. Και γι’ αυτό μιλάμε στην εποχή μας για την ενσυναίσθηση και τη χρησιμοποιούμε ευρέως, στην πραγματικότητα όμως βρισκόμαστε σε μια περίοδο που κερδίζουν έδαφος η μισαλλοδοξία και η εχθροπάθεια. Έχουμε την ικανότητα να βρεθούμε στα παπούτσια ανθρώπων των οποίων τις απόψεις σχεδόν τρομάζουμε ακόμα και να φέρουμε στο στόμα μας;

Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης | «Είναι μια λέξη που χρησιμοποιείται πάρα πολύ, αλλά νομίζω ότι θα άξιζε να δώσουμε ένα πρόχειρο ορισμό. Ως ενσυναίσθηση ορίζεται η συναισθηματική ταύτιση με την ψυχική κατάσταση ενός άλλου ατόμου και η κατανόηση της συμπεριφοράς και των κινήτρων του. Το να μάθεις να βλέπεις το πρόβλημα όπως το βλέπει ο άλλος, το να κατανοείς και να νιώσεις ό,τι νιώθει ο άλλος, είναι μία από τις πολυτιμότερες δεξιότητες που μπορούμε να αναπτύξουμε. Επομένως ενσυναίσθηση, είναι το να μπορώ να μπω στη θέση του άλλου και να δω τα πράγματα από τη δική του ματιά. Αυτό που λέμε να μπεις στα παπούτσια του».

Σταύρος Θεοδωράκης | «Έχω έναν άλλον ορισμό, τον οποίο εγώ λέω ότι είναι ένας ορισμός της ενσυναίσθησης. Είναι κάτι που έχει πει ο Άμος Οζ. “Όποιος μπορεί να φαντάζεται τον άλλον δεν είναι μόνο καλύτερος συγγραφέας, καλύτερος γείτονας, καλύτερος οικογενειάρχης. Είναι και καλύτερος εραστής. Να σκέφτεσαι πάντα, αν ήμουν εκείνος, αν ήμουν εκείνη... Πώς θα ήταν αν ήμουν αυτή η γυναίκα, αυτός ο γέρος άνθρωπος, ο τρομοκράτης, ο χαζός του χωριού; Μπαίνω στο πετσί του άλλου – σε μερικά πετσιά δεν θέλω να μείνω, αλλά κι αυτά τα επισκέπτομαι”».

Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης | «Ο ηθοποιός εκ των πραγμάτων πρέπει να έχει ενσυναίσθηση, αν μη τι άλλο σε σχέση με τους ρόλους του. Και έχω προσπαθήσει να μπω στα παπούτσια ανθρώπων που ούτε φίλους μου θα ήθελα, ακόμα και ήρωες που εκφράζουν το απόλυτο κακό. Αλλά το θέατρο, η μυθοπλασία, η λογοτεχνία, ακόμα και η ερευνητική δημοσιογραφία, είναι εργαλεία ενσυναίσθησης, δηλαδή μας επιτρέπουν να δούμε τον κόσμο από τα μάτια ενός άλλου προσώπου».

Σταύρος Θεοδωράκης | «Πολλές φορές νομίζουμε ότι ενσυναίσθηση είναι η ανάγκη να κατανοήσουμε τον δίπλα μας, την παρέα μας, τον άνθρωπο που μας είναι οικείος, όχι όμως τον αντίπαλό μας... ».