Δημήτρης Γιαννούλος, Γιώργος Δουδέσης και Άννα - Μαρία Παπαχαραλάμπους μιλούν για τη συνεργασία τους στα βιντεοκλίπ των τραγουδιών «Μπορεί» και «Κόκκινα Κρεβάτια».
Η show biz μερικές φορές είναι τζιζ: ξινοί και ατάλαντοι που ψωνίζονται με την πρώτη ευκαιρία προσπαθούν να κοπιάρουν το στιλ και τον τρόπο ζωής μεγάλων σταρ προκαλώντας άλλες φορές γέλιο κι άλλες λύπηση. Στην Ελλάδα έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που ακούστηκε μια φωνή που να μπορεί να ερμηνεύσει σύγχρονα λαϊκά τραγούδια χωρίς οντισιόν, ψηφοφορίες κοινού και επηρμένους δημοσιοσχετίστες που ανακάλυψαν το επόμενο μεγάλο αστέρι.
Καθώς πίνουμε τις πρώτες γουλιές του καφέ μας στο G, στη Βουκουρεστίου, ο Δημήτρης Γιαννούλος, μου δίνει μια ευκαιρία να ακούσω το τραγούδι που ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει τη νέα χρονιά, με τίτλο «Σκληρές Αλήθειες», σε στίχους Βαγγέλη Κωνσταντινίδη και μουσική Γιάννη Κερμανίδη. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, στο ρεφρέν, καταλαβαίνεις ότι θα χιτάρει ξανά. Ο Γιώργος Δουδέσης πετάγεται από δίπλα, από το κομμωτήριό του στο café bar του, και οι απορίες αρχίζουν να λύνονται. Πώς ο κομμωτής που εμπιστεύονται πολλοί διάσημοι αποφάσισε να σκηνοθετήσει τα βιντεοκλίπ ενός νεαρού που άφησε τη δουλειά του οικονομολόγου για να τραγουδά για καημούς και πάθη; Τι συμβαίνει μετά από μερικά εκατομμύρια views; Πώς δύο άνθρωποι με διαφορετικό υπόβαθρο αποφάσισαν να δοκιμάσουν κάτι άλλο και να συνεργαστούν;
Ο Δημήτρης Γιαννούλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μυτιλήνη, και ήρθε στην Αθήνα ως φοιτητής σπουδάζοντας Οικονομικά στο Πάντειο Πανεπιστήμιο το 2012. Σαν παιδί έπιασε μπουζούκι στα χέρια του, σαν έφηβος χώθηκε πίσω από ένα drum kit, άρχισε να αφιερώνει ώρες στη βυζαντινή μουσική και αργότερα ασχολήθηκε με τη φωνητική. Δουλειές από κει κι από δω για να τα βγάλει πέρα, νυχτερινά κέντρα σε Αθήνα κι επαρχία, πράγματα που είχε μέσα του αλλά προτιμούσε να τα τραγουδά. «Γνωριστήκαμε σε ένα μαγαζί που είχαμε πάει για ποτό μέσω ενός κοινού φίλου που δούλευε εκεί. Εγώ είχα κατέβει μόλις από το στούντιο όπου έγραφα ένα νέο τραγούδι, και πιάσαμε την κουβέντα για αυτό» εξηγεί ο Δημήτρης Γιαννούλος για τη γνωριμία του με τον Γιώργο Δουδέση. Το «Μπορεί» ήταν το πρώτο τραγούδι που επιλέχθηκε για να γίνει βίντεο κλιπ, σε μουσική Βασίλη Δαραμούσκα και στίχους Βασίλη Γιαννόπουλου, με την Άννα - Μαρία Παπαχαραλάμπους να κάνει cameo. Κι ακολούθησαν τα «Κόκκινα Κρεβάτια», σε μουσική Βασίλη Δαραμούσκα ξανά και στίχους Ανδρέα Κακονά, που έχουν κάνει χαμούλη – και δεν χρειάζεται να ρίχνεις γαρδένιες για να το διαπιστώσεις αυτό.
Ο Γιώργος Δουδέσης μπορεί να γυρνάει την πόλη με τη μηχανή του όταν δεν δίνει στιλ στα μαλλιά των ανθρώπων, να απολαμβάνει ένα ποτό με φίλους στη γωνία της Βουκουρεστίου με Τσακάλωφ ή να περπατά σκεπτικός. «Έγινε χωρίς δεύτερη σκέψη» απαντά κοφτά όταν ακούει την ερώτηση για την απόφασή του να σκηνοθετήσει βίντεο κλιπ. «Όταν άκουσα το “Μπορεί” σκέφτηκα κατευθείαν την Άννα – Μαρία Παπαχαραλάμπους να παίξει αυτό τον ρόλο. Όλα αυτά γίνονται κάπως αυτόματα στο κεφάλι μου. Ηχογραφεί τα τραγούδια ο Δημήτρης και μετά εγώ αρχίζω και φαντάζομαι πώς θα μπορούσαν να είναι τα κλιπ» λέει και ξύνει με τον δείκτη τον γκριζαρισμένο κρόταφό του. Στο δικό του σύμπαν οι μεγάλοι πλανήτες είναι ο σχεδιαστής μόδας Jean Paul Gaultier, ο Bonο και οι U2, ο David Gilmour και οι Pink Floyd, και φυσικά η Madonna. «Από τη μόδα έχω ξεκινήσει, στη μόδα είμαι, αυτή πιστεύω, και συνδύασα αυτές τις αναφορές με τα τραγούδια» συνεχίζει.
Στο φιλμάκι για τα «Κόκκινα Κρεβάτια» διαμάντια Swarovski που θυμίζουν κόκκους αλατιού πετάγονται από τα τομ των τυμπάνων την ώρα ενός «αλμυρού» στίχου, ο Δημήτρης Γιαννούλος παίζει ντραμς και το μυαλό φέρνει εικόνες από το «Whiplash», και η Άννα – Μαρία Παπαχαραλάμπους περνά και πάλι από την οθόνη.
«Η συμμετοχή μου ήρθε φυσικά, αφού είμαστε συνεργάτες και φίλοι με τον Γιώργο Δουδέση πολλά χρόνια. Αυτό που θαυμάζω στον Γιώργο είναι η αφοσίωσή του, με ό,τι καταπιάνεται είναι πιστός είτε είναι κάτι επαγγελματικό είτε ένας άνθρωπος, μια φιλία. Ήταν μεγάλη μου χαρά» λέει η Άννα – Μαρία Παπαχαράλαμπους για τις εμφανίσεις της στα δύο κλιπ.
«Αμερικανιά» απαντούν και οι δύο ταυτόχρονα για το καλύτερο σχόλιο που άκουσαν ή διάβασαν. «Είναι δύσκολο αυτό να το πετύχεις και να σου το πουν. Και δεν το είπε ένας, το είπαν αρκετοί» λέει εμφατικά ο Γιώργος Δουδέσης και προχωρά τον συλλογισμό του σε πιο αριθμητικά επίπεδα. «Τρελαίνομαι για τα βιντεοκλίπ της Madonna, δεν παίζονται, είναι υπερπαραγωγές. Αυτό όμως δεν μπορούμε στην Ελλάδα να το αγγίξουμε, γιατί είναι Χόλιγουντ εκεί. Όπως είδα του Justin Timberlake ένα τελευταίο, και μου έφυγε το κεφάλι. Σε μία αποθήκη, που κάνει για αποθήκη, αλλά δεν είναι αποθήκη, που στο τέλος έχει χιλιάδες άτομα να τραγουδάνε, μουσικά όργανα, ξεκινάει από μόνος του δηλαδή να παίζει, σαν DJ, και μετά αρχίζει και “φορτώνει”, και μουσικούς. Εμείς αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε».
Τι λείπει, ρε guys, από τα ελληνικά βιντεοκλίπ; «Νομίζω η φαντασία, αυτό λείπει. Αυτό που με ιντριγκάρει εμένα είναι η δημιουργία του, που μπορεί να χρειαστεί μήνες. Βέβαια δεν ξέρω οικονομικά κατά πόσο μπορούν να τα καταφέρουν όλα αυτά, ειδικά τα νέα παιδιά, είναι δύσκολο» παρατηρεί ο Γιώργος Δουδέσης συνειδητοποιημένα. Με την εργασιακή εμπειρία του οικονομολόγου ο Δημήτρης Γιαννούλος βιάζεται να πει τη γνώμη του. «Είναι πολύ δύσκολα τα οικονομικά, αλλά πιστεύω ότι πάντα η λύση βρίσκεται, έχω δει κλιπ με ένα κινητό, και να υπάρχει καλύτερη φαντασία από κάποιον, ο οποίος απλώς έρχεται να πάρει τα χρήματα. Επειδή είναι το όνομα, να σε ξεπετάξει, και ότι έχει μια καλύτερη κάμερα. Δηλαδή είναι κρίμα αυτό το πράγμα».
Ο Δημήτρης Γιαννούλος ετοιμάζεται για το επόμενο κλιπ, για το επόμενο τραγούδι, ένα ζεϊμπέκικο από αυτά που κάνουν τους πονεμένους να φωνάζουν τα παιδιά με τα λουλούδια. Αντί να παρατήσει το όνειρό του αποφάσισε να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά σε αυτό, και όπως φαίνεται, οι νύχτες που η Αθήνα θα κάνει ζημιές όταν τον ακούει δεν αργούν. Αξίζει να του δώσετε σημασία πριν γίνει φίρμα.
Η έκθεση «Το Πανηγύρι των Αισθήσεων» περιλαμβάνει σκίτσα, δημοσιεύσεις σε εφημερίδες και περιοδικά της εποχής, σκηνικά, ερασιτεχνικές ηχογραφήσεις και φωτογραφίες
11°
