Δεν θα έλεγα ότι ήμουν στ’ αλήθεια fan των ταινιών του Μποντ. Ναι μου άρεσαν, αλλά δεν ήμουν από αυτούς που θα στήνονταν στην ουρά την πρώτη μέρα προβολής τους. Η πρώτη μου αντίδραση όταν μου πρότειναν την ταινία ήταν να πω όχι. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί θα έπρεπε να το κάνω, ούτε καν πώς με σκέφτηκαν για κάτι τέτοιο. Ο βασικός λόγος που τελικά δέχτηκα ήταν η συνάντησή μου με τον Ντάνιελ Κρεγκ, καθώς αντιλήφθηκα ότι είχαμε μια κοινή θεώρηση για το χαρακτήρα, και από την άλλη όλοι μου οι συνεργάτες ενθουσιάστηκαν με την ιδέα. Από μια παράξενη σύμπτωση, την ίδια περίοδο διάβαζα μια βιογραφία του Όρσον Ουέλς, όπου παραδεχόταν ότι το μόνο πράγμα για το οποίο μετανιώνει στην καριέρα του είναι ότι δεν έκανε ποτέ μια εμπορική ταινία. Δεν ήθελα να κάνω το ίδιο λάθος.
Το πρώτο πράγμα που είπα στους παραγωγούς ήταν ότι η ταινία που θα κάνω θα απηχεί το δικό μου όραμα, πάντα βεβαίως στα πλαίσια της μυθολογίας του Μποντ. Έτσι, αν και κανείς θα πίστευε ότι το να κάνεις ένα τέτοιο φιλμ είναι πιθανότατα μια δουλειά που σε περιορίζει, στην πραγματικότητα για μένα υπήρξε μια απόλυτα ικανοποιητική εμπειρία.
Μου αρέσουν οι παλιότερες ταινίες του Μποντ, η αισθητική της δεκαετίας του ’60, και αυτή προσπάθησα να επαναφέρω στο φιλμ, να ανακαλύψω εξαιρετικές τοποθεσίες, κάτι που γίνεται όλο και πιο δύσκολο καθώς ο κόσμος «μικραίνει» – για μένα τα locations και τα sets είναι στην πραγματικότητα «χαρακτήρες» σε μια ταινία του Μποντ. Ήθελα επίσης να δώσω έναν ουσιαστικό ρόλο στη Μ, το χαρακτήρα της Τζούντι Ντεντς, καθώς είναι η μόνη γυναίκα με την οποία έχει μια πιο ουσιαστική σχέση.
Ήθελα να δώσω την ευκαιρία στο θεατή να μπει λίγο κάτω από το πετσί του ήρωα, να ανακαλύψει κάτι πιο βαθύ από την εικόνα του, γι’ αυτό και δημιουργήσαμε το χαρακτήρα της Καμίλ που είναι στην ουσία ένας θηλυκός αντικατοπτρισμός του Μποντ. Από την άλλη, ένα μεγάλο μέρος της γοητείας του το χρωστά ακριβώς σε αυτό το μυστήριο, γι’ αυτό ένιωθα ότι έπρεπε να είμαστε προσεκτικοί στο πόσο βαθιά θα κοιτάζαμε στην ψυχοσύνθεσή του.
Το να γυρίζεις μια τόσο ακριβή παραγωγή έμοιαζε λίγο με θέατρο του παραλόγου. Συνήθως προσπαθείς να συγκεντρώσεις με κόπο τα χρήματα για μια ταινία μεσαίου προϋπολογισμού, κάτι που κάνει την όλη διαδικασία της χρηματοδότησης μιας ταινίας σαν τον Μποντ –όπου τα χρήματα μιας και μόνο έκρηξης θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν μια ανεξάρτητη παραγωγή– μια αληθινά διαφορετική εμπειρία.
Συχνά σκέφτομαι ότι θα δουν το “Quantum of Solace” περισσότεροι άνθρωποι απ’ όσοι έχουν δει όλες τις υπόλοιπες ταινίες μου μαζί. Βάζεις τόση προσπάθεια και τόσο πολύ από την καρδιά σου σε φιλμ σαν το “Monsters Ball” ή το “Stranger than Fiction” και μετά μια περιπέτεια σαν αυτή πολύ απλά επισκιάζει οτιδήποτε άλλο έχεις κάνει. Δεν το μετανιώνω όμως. Πάντα ήθελα να γυρίσω μια action movie και νομίζω πως δεν θα μπορούσα να βρω καλύτερη ευκαιρία από αυτή.
Μη χάσεις
“Quantum of Solace” Έκθεση. Η Audio Visual Enterprises, τα Village Cinemas και το The Mall Athens σε συνεργασία με την ΕON Productions διοργανώνουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα μια έκθεση με αυθεντικά αντικείμενα από την ταινία. Μέχρι και τις 9 Νοεμβρίου, ο 3ος όροφος του The Mall Athens μεταμορφώνεται σε κινηματογραφικό πλατό και φιλοξενεί μέσα σε μια εντυπωσιακή κατασκευή ρούχα και gadgets που χρησιμοποιήθηκαν στα γυρίσματα της 22ης ταινίας του θρυλικού πράκτορα.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
12°
