Οι νέες ταινίες της εβδομάδας

Στα xρόνια της βίας (A Most Violent Year) ***

Σκηνοθεσία: Τζέι Σι Τσάντορ

Παίζουν: Όσκαρ Άιζακ, Τζέσικα Τσαστέιν, Άλμπερτ Μπρουκς

Στη Νέα Υόρκη του 1981 ένας ιδιοκτήτης εταιρείας διανομής καυσίμων αντιμετωπίζει το χειρότερο μήνα της ζωής του στο πρόσωπο ενός εγκληματικού ανταγωνισμού μιας επικίνδυνης επένδυσης και του οικογενειακού του ναρκοπεδίου.

Μετά από το συγκλονιστικό μα και απόλυτα «αφαιρετικό» «Όλα xάθηκαν», που στηριζόταν στην ερμηνεία του Ρόμπερτ Ρέντφορντ μόνου στη μέση του αχανούς ωκεανού, ο Τζέι Σι Τσάντορ επιστρέφει με μια ταινία που συνθέτει μια σειρά από στοιχεία, ιστορίες, χαρακτήρες και αναφορές σε μια βραδυφλεγή, μα απόλυτα γοητευτική ταινία. Από τη μία μια συναρπαστική, απόλυτα πιστευτή τοιχογραφία της πόλης και των κατοίκων της σε μια εποχή που μοιάζει να παραπατά στο χείλος ενός ηθικού γκρεμού, και από την άλλη το πορτρέτο ενός χαρακτήρα και των δορυφόρων του που δίχως να το δηλώνουν είναι από εκείνους που σηκώνουν στους ώμους τους ταινίες που μοιάζουν πλέον κλασικές. Το φιλμ του Τσάντορ μοιάζει χτισμένο από τα ίδια υλικά που έδωσαν σάρκα κι οστά σε ένα πολιτικό, κοινωνικά αιχμηρό αμερικάνικο σινεμά τη δεκαετία του ’70, φέρνει στο νου τα δυνατά δράματα του Σίντνεϊ Λιούμετ ή εκείνα του Σκορσέζε – με τους τόνους κατεβασμένους ένα κλικ πιο χαμηλά. Σύνθετο και γοητευτικό, δίχως να κάνει καμιά απόπειρα να εντυπωσιάσει ούτε σεναριακά ούτε σκηνοθετικά, με δύο εξαιρετικές ερμηνείες στο κέντρο της, η ταινία κοιτάζει την πίσω όψη του αμερικάνικου ονείρου και παραδίδει μια πικρή διατριβή για τη φιλοδοξία και το δρόμο προς την επιτυχία κι όλες τις στάσεις και τις υπαναχωρήσεις, όλους τους επώδυνους συμβιβασμούς, το τίμημα που πρέπει να πληρώσεις για να φτάσεις ως εκεί.

Νυχτερινός ανταποκριτής (Nightcrawler) ***

Σκηνοθεσία: Νταν Γκιλρόι

Παίζουν: Τζέικ Τζίλενχαλ, Ρενέ Ρούσο

Ένας άντρας, πρόθυμος να κάνει οτιδήποτε για να πετύχει, θα ανακαλύψει τον ηθικά θολό κόσμο του τηλεοπτικού αστυνομικού ρεπορτάζ του αίματος και του σοκ και θα θριαμβεύσει.

Ο ήρωας του «Νυχτερινού ανταποκριτή» είναι έτοιμος να ακολουθήσει τη δική του παράκαμψη προς την επιτυχία σε αυτή την κατάμαυρη, αστεία και κυνική ματιά στο success story που όλοι κυνηγούν στις μέρες μας. Με έναν Τζέικ Τζίλενχαλ να δίνει μια ακόμη εξαιρετική ερμηνεία στο ρόλο του φιλόδοξου ρεπόρτερ που δεν σταματά σε τίποτα προκειμένου να πάρει το τέλειο πλάνο (ακόμη κι αν χρειαστεί να το σκηνοθετήσει), το φιλμ του Γκιλρόι δεν είναι μόνο μια ωμή σάτιρα της νέας εποχής του θεάματος από την πλευρά των ανθρώπων που το προσφέρουν αλλά κι από αυτή όσων το καταναλώνουν. Είναι την ίδια στιγμή μια σκληρή και κατά στιγμές ανατριχιαστικά αστεία ματιά στις μέρες του «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».

Τιμπουκτού (Timbuktu) ***

Σκηνοθεσία: Αμπντεραχμάν Σισακό

Παίζουν: Ιμπραΐμ Αχμέντ, Τούλου Κίκι

Με το Τιμπουκτού να υποφέρει παραδομένο στον ισλαμικό φονταμενταλισμό, ένα ζευγάρι βοσκών και η κόρη τους που ζουν στην έρημο θα έρθουν αντιμέτωποι με μια σκληρή πραγματικότητα.

Από το διαγωνιστικό των Καννών στην πρώτη υποψηφιότητα της Μαυριτανίας για Όσκαρ, το φιλμ του Σισακό δεν θα μπορούσε να έρθει σε μια πιο καίρια χρονική στιγμή. Με την απειλή του Ισλαμικού Κράτους πιο έντονη από ποτέ, το «Τιμπουκτού» είναι εκ προοιμίου μια βαθιά πολιτική ταινία αλλά με μια διαφορά. Από την καταγγελία και τα προφανή μηνύματα προτιμά να καταδείξει με διακριτικότητα και συχνά λυρισμό την παράλογη πραγματικότητα που οι κανόνες των φανατισμένων θρησκόληπτων μαχητών προσπαθούν να επιβάλουν. Όχι δίχως χιούμορ, αλλά και χωρίς να αποτρέπει τα μάτια από τη σκληρή πραγματικότητα, το φιλμ καταγράφει εκ των έσω κάτι που για τους περισσότερους από εμάς αποτελεί απλά μια είδηση.

Όχθες **

Σκηνοθεσία: Πάνος Καρκανεβάτος

Παίζουν: Ανδρέας Κωνσταντίνου, Έλενα Μαυρίδου

Ένας νεαρός ναρκαλιευτής στον Έβρο θα γνωρίσει μια γυναίκα που δουλεύει για ένα κύκλωμα που περνά παράνομα μετανάστες και η συνάντησή τους θα ανατινάξει τις ζωές και των δυο.

Μια κατά βάση ερωτική ιστορία ανάμεσα σε δύο αταίριαστους χαρακτήρες που αδυνατούν να βρουν τη θέση τους στον κοινωνικό περίγυρό τους (που ούτως ή άλλως μοιάζει εκτός τροχιάς) γίνεται η αφορμή για μια ατμοσφαιρική περιπλάνηση σε ένα ενδιαφέρον γεωγραφικό και συναισθηματικό τοπίο. Ο Πάνος Καρκανεβάτος χρησιμοποιεί με πετυχημένο τρόπο τη γοητευτική μεθόριο του Έβρου και τις γήινες ερμηνείες των δυο πρωταγωνιστών του για να στήσει μια λίγο αλαφροΐσκιωτη ιστορία αγάπης που ακροπατά στα όρια του μύθου, μπλεγμένη με μια σύγχρονη πραγματικότητα, αυτή της παράνομης μετανάστευσης. Η έννοια των συνόρων, κυριολεκτικών ή μεταφορικών, βρίσκεται στο κέντρο της ιστορίας του που ως επί το πλείστον λειτουργεί πετυχημένα.

Η μαχαιριά (The Cut) **

Σκηνοθεσία: Φατίχ Ακίν

Παίζουν: Ταχάρ Ραχίμ, Σιμόν Αμπκαριάν

Ένας άντρας που επιβίωσε από τη γενοκτονία των Αρμενίων στην Τουρκία το 1915 βάζει σκοπό της ζωής του να βρει ξανά τις κόρες του, όταν μαθαίνει ότι εκείνες είναι επίσης ζωντανές.

Το γεγονός ότι ένας τουρκικής καταγωγής σκηνοθέτης αναδεικνύει τη γενοκτονία των Αρμενίων σε θέμα μιας ταινίας του είναι εκ προοιμίου αξιοσημείωτο. Ο Φατίχ Ακίν δεν φοβάται να αναμετρηθεί με ένα θέμα που είναι όχι μόνο συγκλονιστικό μα κι ακόμη εξαιρετικά φορτισμένο στην Τουρκία, αλλά το φιλμ που παραδίδει δεν είναι ακριβώς η ταινία που περιμέναμε από αυτόν. Όχι γιατί η «Μαχαιριά» είναι άτολμη ή λιγότερο πολική απ’ όσο θα έπρεπε, μα κυρίως γιατί είναι τόσο μα τόσο παλιομοδίτικη. Δομημένο σαν ένα ιστορικό έπος, έχοντας τη μορφή (και σχεδόν τη διάρκεια) μιας τηλεοπτικής μίνι σειράς, δεν κατορθώνει ποτέ να γίνει αληθινά επείγον ή συγκινητικό, παραμένοντας μια καλοφτιαγμένη μα αδύναμη και συχνά αμήχανη ταινία.

Ακόμη

>>> Ο Γουίλ Σμιθ είναι ένας έμπειρος απατεώνας που αναλαμβάνει την εκπαίδευση μιας νεαρής, όμορφης και ταλαντούχας απατεώνισσας στο διασκεδαστικό «Focus»**½ των Γκλεν Φικάρα και Τζον Ρέκουα, μία από εκείνες τις ταινίες που δεν χρειάζονται πολύ μεγάλη προσπάθεια για να απολαύσεις κι ακόμη λιγότερη για να ξεχάσεις αφού βγεις από την αίθουσα. Αλλά που σε διασκεδάζουν όσο βρίσκεσαι εκεί. >>> Ο Πασκάλ Πλισόν ακολουθεί τέσσερα μικρά παιδιά σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου «Στο δρόμο για το σχολείο» (Sur le Chemin de l’école) **½ , ένα καλοφτιαγμένο και τρυφερό ντοκιμαντέρ, ίσως μια ιδέα πιο «στρογγυλεμένο» απ’ όσο θα έπρεπε. >>> Εξήντα γυναίκες συγκεντρώνονται για να προστατεύσουν ένα καταφύγιο γυναικών που απειλείται με κατεδάφιση στο ντοκιμαντέρ του Νίκου Κορνήλιου «Μητριαρχία» και το φιλμ καταγράφει τις εξομολογήσεις, τα βιώματα και τις εμπειρίες τους προτείνοντας μια διαφορετική θεώρηση του κόσμου μέσα από τη γυναικεία ματιά.>>> Η μεγαλύτερη θαυμάστρια ενός Γάλλου τραγουδιστή θα έρθει πρόσωπο με πρόσωπο μαζί του, όταν εκείνος θα βρεθεί στο κατώφλι της εντελώς αναπάντεχα ζητώντας της μια τεράστια χάρη, στην κομεντί της Ζαν Αρί «Έγκλημα ψάχνει άλλοθι» (Elle l’adore).