Better Man: Η ιστορία πίσω από την πρωτότυπη βιογραφική ταινία για τον Ρόμπι Γουίλιαμς, που κάνει πρεμιέρα στους ελληνικούς κινηματογράφους στις 2 Ιανουαρίου 2025.
Πριν την συναυλία του Ρόμπι Γουίλιαμς στο Καλλιμάρμαρο, τον Οκτώβριο του 2025, οι φαν θα έχουν την ευκαιρία να δουν την πιο τρελή μεταφορά της μουσικής βιογραφίας του βρετανού ποπ σταρ στη μεγάλη οθόνη, από τον σκηνοθέτη της ταινίας «The Greatest Showman». Ο θρυλικός τραγουδιστής, που κάποτε είχε δηλώσει πως ένιωθε σαν μια μαϊμού που δίνει παραστάσεις, παρουσιάζεται στην ταινία του Μάικλ Γκρέισι, «Better Man», κυριολεκτικά ως χιμπατζής (σχεδιασμένος με τεχνολογία CGI), ενώ τη φωνή στον χαρακτήρα δανείζει ο ίδιος ο Γουίλιαμς.
Better Man: Η μουσική βιογραφία του Ρόμπι Γουίλιαμς
Από τα πρώτα του βήματα με τους Take That, μέχρι τον πρώτο σόλο δίσκο του «Life thru a Lens» (1997), η ταινία αποτυπώνει την άνοδο, την πτώση και την αναγέννηση του Ρόμπι Γουίλιαμς, ενός εκ των εμπορικότερων καλλιτεχνών της βρετανικής μουσικής σκηνής. Η πρεμιέρα της ταινίας θα πραγματοποιηθεί στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες στις 2 Ιανουαρίου από την The Film Group.
BetterMan: Η γνωριμία του RobbieWilliamsμε τον σκηνοθέτη και η σύλληψη της ταινίας
Η φιλία του Ρόμπι Γουίλιαμς και του Μάικλ Γκρέισι ξεκίνησε την περίοδο που ο δεύτερος ασχολούταν με την παραγωγή της ταινίας «The Greatest Showman», μια βιογραφία του αμερικανού σόουμαν και επιχειρηματία Φ. Τ. Μπάρνουμ. Κάθε φορά που ο πρωταγωνιστής της ταινίας, Χιού Τζακμαν, αναφερόταν στο ρόλο του, συνήθιζε να τον παρομοιάζει με τον Ρόμπι Γουίλιαμς. Ο τραγουδιστής είχε μετατραπεί σε σημείο αναφοράς για την προσέγγιση του Τζάκμαν στο ρόλο, οπότε όταν εκείνος άρχισε να έχει αμφιβολίες για την απόδοσή του, ο Γκρέισι συνειδητοποίησε πως μόνο ο ίδιος ο Γουίλιαμς θα μπορούσε να τον καθησυχάσει.
Ο Γκρέισι πλησίασε έτσι τον τραγουδιστή και του ζήτησε να ακούσει τα τραγούδια της ταινίας. Εκείνος τα λάτρεψε, οπότε ο σκηνοθέτης του ζήτησε να γυρίσουν ένα βίντεο για να το στείλουν στον Τζάκμαν. Έκτοτε, ο Γουίλιαμς και ο Γκρέισι έγιναν καλοί φίλοι, περνώντας αμέτρητες ώρες μαζί. Στις συναντήσεις τους, ο Ρόμπι Γουίλιαμς εξιστορούσε εμπειρίες από τη ζωή του με τρόπο που συνεπήρε τον Γκρέισι, οπότε εκείνος άρχισε να τις ηχογραφεί. «Οι ιστορίες του ήταν καταπληκτικές» θυμάται ο Γκρέισι. «Είναι μια ιστορία κατάκτησης φήμης, αλλά αυτό που την έκανε πραγματικά ιδιαίτερη είναι ο τρόπος που την αφηγήθηκε ο Ρόμπ. Οπότε του είπα ότι πρέπει να τις καταγράψει. Σε εκείνο το σημείο, δεν γνώριζα τον σκοπό, αλλά του είπα πως την επόμενη φορά που θα είμαι στο Λος Άντζελες, θα έρθω και θα τον ηχογραφήσω. Αυτό το κάναμε για τους επόμενους 18 μήνες. Υπήρχε ένα πολύ ωραίο σημείο τομής ανάμεσα στον αφηγητή και τον περφόρμερ και οι ηχογραφήσεις μας το αποτύπωσαν με τον πιο άμεσο τρόπο».
Τους επόμενους μήνες, ο Γκρέισι επέστρεψε στο υλικό και άρχισε να το μοντάρει, αναζητώντας ένα αφηγηματικό νήμα. «Έκλεινα τα μάτια μου και οραματιζόμουν την ταινία. Ήταν συναρπαστικό γιατί υπήρχαν διαχρονικές θεματικές. Είναι μια ιστορία για την πραγματοποίηση των ονείρων σου, την ικανότητα να κοιτάς στον καθρέφτη και να αγαπάς αυτό που βλέπεις, να αποδέχεσαι το άτομο που είσαι,» αναφέρει ο σκηνοθέτης. Ο ίδιος ο Γουίλιαμς περιγράφει την ιστορία του ως μια σειρά «πραγματικά αναξιομνημόνευτων πραγμάτων που συνέβησαν σε έναν ιδιαίτερα αναξιομνημόνευτο άνθρωπο», ελπίζοντας, ωστόσο, πως το κοινό θα βρει τρόπο να ταυτιστεί με τα βιώματά του, καθώς όπως αναφέρει: «η μουσική μπορεί να μιλήσει στην ψυχή, με τρόπο που δεν μπορούν να το κάνουν μόνο οι λέξεις».
Πώς προέκυψε η μαϊμού;
Ο τραγουδιστής παραδέχτηκε γελώντας πως, για τις ανάγκες της ταινίας, αποκάλυψε πολλά περισσότερα από όσα θα έπρεπε, παρουσιάζοντας τις όμορφες, αλλά και τις άσχημες πτυχές της ζωής του. Πράγματι, η μάχη του Γουίλιαμς με τα προβλήματα ψυχικής υγείας και τους εθισμούς αποτυπώνονται με τολμηρή ειλικρίνεια, εντυπωσιάζοντας για την προθυμία του να παρουσιάσει τις πιο ευάλωτες στιγμές της ασυμβίβαστης καριέρας του. Μάλιστα, όπως παρατήρησε ο Γκρέισι ακούγοντας ξανά και ξανά τις ηχογραφήσεις, ο Γουίλιαμς αναφερόταν πάρα πολύ συχνά στον εαυτό ως «μαϊμού», που την σέρνουν στη σκηνή για να ικανοποιήσει το κοινό, δίνοντας έτσι την έμπνευση στον Γκρέισι να τον αποτυπώσει με αυτόν τον ανορθόδοξο τρόπο. «Δεν θα ήταν υπέροχο να τον αναπαραστήσω ως μαϊμού στην ταινία;» αναρωτήθηκε ο Γκρέισι. «Ο Ρόμπι αφηγείται την ιστορία —όπως μου την έλεγε εμένα στις συναντήσεις μας— και έτσι βλέπει τον εαυτό του». Κάπως έτσι πάρθηκε τελικά η τολμηρή απόφαση ο Ρόμπι Γουίλιαμς να απεικονίζεται σε όλη τη διάρκεια της ταινίας ως ψηφιακή μαϊμού.
«Η ζωή μου μοιάζει διαρκώς με ακροβασία σε τεντωμένο σχοινί χωρίς δίχτυ ασφαλείας» εξηγεί ο Γουίλιαμς. «Μπορώ να πέσω ανά πάσα στιγμή, και πολλές φορές το κάνω. Οπότε, όταν ο Μάικλ ήρθε στο σπίτι και είπε, ‘Ας σε κάνουμε μαϊμού,’ αμέσως ένιωσα ότι ήταν το μεγαλύτερο ρίσκο που θα μπορούσε να υπάρξει για αυτή την ταινία. Μου άρεσε τόσο πολύ το ρίσκο που έπαιρνε, και ήξερα ότι έπρεπε να το προχωρήσουμε. Μου φάνηκε απόλυτα λογικό, και είναι τόσο συναρπαστικό και διαφορετικό. Στη βιομηχανία του θεάματος υπάρχει η απαίτηση να γίνεις ρομπότ ή μαϊμού. Και εγώ διάλεξα τη μαϊμού».
Τελικά, αποδείχθηκε πως το εύρημα του Γκρέισι λειτούργησε ευεργετικά για την ταινία. «Όταν βάζεις μια μαϊμού στη σκηνή, δεν μπορείς παρά να την κοιτάς, ακόμα και όταν δεν μιλάει» παρατηρεί ο σκηνοθέτης. «Και αυτό αποτυπώνει ακριβώς το τι σημαίνει να είσαι διάσημος. Δεν μπορείς να πάρεις τα μάτια σου από πάνω τους. Οπότε για εμένα, η μαϊμού δεν αντικατοπτρίζει μονάχα τον τρόπο που ο Ρομπ βλέπει τον εαυτό του, αλλά δημιουργεί και έναν αστέρα σε κάθε πλάνο της ταινίας».
Ο σχεδιασμός του χαρακτήρα από τη Wētā FX
Η απεικόνιση του Ρόμπι Γουίλιαμς ως ψηφιακή μαϊμού σε όλη τη διάρκεια της ταινίας δεν αποτελεί μονάχα μια τολμηρή καλλιτεχνική επιλογή, αλλά και ένα τεχνικό επίτευγμα. Η βραβευμένη ομάδα της Wētā FX ήταν η καταλληλότερη για να διασφαλιστεί ότι ο κεντρικός χαρακτήρας θα συνδυαζόταν απρόσκοπτα από την ερμηνεία του Τζόνο Ντέιβις και τον μοναδικό τρόπο κίνησης του Ρόμπι Γουίλιαμς, μέσω της τεχνολογίας motion capture. Από τότε που ο Γκρέισι ξεκινούσε ως έφηβος στον τομέα των οπτικών εφέ στο Σίδνεϊ, ονειρευόταν ότι κάποια μέρα θα συνεργαζόταν με τη Wētā, την εταιρεία πίσω από εμβληματικούς ψηφιακούς χαρακτήρες όπως τον Γκόλουμ από την τριλογία του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών» (2001-2003) και τους ρεαλιστικούς πίθηκους στο «Βασίλειο του Πλανήτη των Πιθήκων» (2024).
Εξοπλισμένος με τις δισδιάστατες σχεδιαστικές του ιδέες (concept art), ο Γκρέισι παρουσίασε το όραμά του στον εκτελεστικό παραγωγό VFX της Wētā, Ντέιβιντ Κόνλεϊ. Εντυπωσιασμένος, τόσο από το σενάριο, όσο και από τις φιλοδοξίες του σκηνοθέτη, ο Κόνλεϊ όχι μόνο αγκάλιασε το έργο, αλλά βοήθησε επίσης στην τρισδιάστατη προετοιμασία βασικών μουσικών σκηνών και στη μετατροπή των σχεδίων του Γκρέισι σε ρεαλιστικούς 3D χαρακτήρες. Το πάθος της Wētā και η αδιάκοπη πίστη τους στην ταινία τους οδήγησε τελικά να ανοίξουν ένα στούντιο στη Μελβούρνη για τις ανάγκες παραγωγής της ταινίας.
Μία επαναγνωριμία με τις μεγάλες επιτυχίες του τραγουδιστή
Για τον Ρόμπι Γουίλιαμς, η σύνθεση μουσικής ήταν κάτι που την ένιωθε ως έμφυτη ικανότητα, ακόμη και πριν επιχειρήσει να γράψει το πρώτο του τραγούδι. «Έγραφα ποίηση όταν ήμουν στους Take That», θυμάται ο τραγουδιστής. «Ύστερα απήγγειλα την ποίησή μου σε κόσμο και εκείνοι πραγματικά πίστευαν ότι ήταν κάτι που δεν ήταν χάλια. Έτσι σκέφτηκα, "Ε, πρέπει να το κάνω μουσική. Πρέπει να βάλω νότες σε αυτές τις λέξεις." Και μόλις κατάλαβα πώς να το κάνω, δεν ήθελα να σταματήσω. Έχω γράψει περίπου 800 τραγούδια και θέλω να συνεχίσω».
Ο Μάικλ Γκρέισι ήξερε ότι δεν ήθελε να περιλαμβάνει μόνο τις ραδιοφωνικές εκδοχές των τραγουδιών του Γουίλιαμς, ήδη από τον πρώτο καιρό ανάπτυξης της ταινίας. Έτσι, νέες εκδοχές των «Angels», «Feel», «Better Man», «Let Me Entertain You», «Something Beautiful», «Rock DJ», «She’s the One», «Come Undone» και πολλών άλλων, ηχογραφήθηκαν εκ νέου για τις ανάγκες της ταινίας. Ωστόσο, επειδή αυτά τα κομμάτια έχουν αγαπηθεί τόσο από το κοινό, έπρεπε να βρεθεί η σωστή ισορροπία. Από τη μία, να εξυπηρετείται η αφήγηση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και από την άλλη να μην απομακρύνονται πολύ από τις πρωτότυπες εκδοχές.
«Δεν αλλάξαμε τους στίχους, αλλά εστιάζουμε σε αυτούς για να μας πουν περισσότερα για το τι περνούσε ο Ρομπ», εξηγεί ο Γκρέισι, ο οποίος προσθέτει πως το κάθε τραγούδι σχετίζεται στιχουργικά με το ό,τι συμβαίνει εκείνη τη στιγμή στην αφήγηση, ενισχύοντάς την.
Για τις ανάγκες της ταινίας, ο Γκρέισι συνεργάστηκε στενά με την μουσική επιμελήτρια Τζόρνταν Κάρολ, με την οποία είχαν δουλέψει μαζί και στο «The Greatest Showman». «Ο Μάικλ είναι ένας εξαιρετικός αφηγητής και έχει μια απίστευτη μουσικότητα» λέει η Κάρολ για την επανένωση με τον σκηνοθέτη. «Η έμφυτη ικανότητά του να δημιουργεί σεκάνς που όχι μόνο σε συναρπάζουν οπτικά αλλά σε αγγίζουν και συναισθηματικά, είναι αξεπέραστη και θέλει πάντα η μουσική να πηγαίνει χέρι-χέρι με τα οπτικά ερεθίσματα».
Ίσως η πιο εντυπωσιακή σκηνή της ταινίας να είναι η φαντασμαγορική παρουσίαση της επιτυχίας «Rock DJ», που εμφανίζεται κατά την περίοδο του Γουίλιαμς με τους Take That, αν και στην πραγματικότητα γράφτηκε αρκετά χρόνια αργότερα. «Ήταν περισσότερο ένας τρόπος για να μπούμε στο μυαλό του Ρομπ και να προβάλλουμε τη φαντασία που έχει για τον εαυτό του ως ροκ σταρ» εξηγεί ο σκηνοθέτης. «Στιχουργικά, το ‘Rock DJ’ λειτούργησε τέλεια για εκείνη τη στιγμή».
Η δυνατότητα γυρίσματος στη φημισμένη Regent Street της αγγλικής πρωτεύουσας είναι ένα όνειρο ζωής για πολλούς σκηνοθέτες. Ωστόσο, παρόλο που ο Γκρέισι πήρε την άδεια να κλείσει τον δρόμο, η παραγωγή ήρθε αντιμέτωπη με ένα ξαφνικό εμπόδιο, αφού την ημέρα την οποία ήταν προγραμματισμένα τα γυρίσματα έφυγε από τη ζωή η βασίλισσα Ελισσάβετ. Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να γίνει μια τεράστια αναδιοργάνωση του προγράμματος στο τέλος της βασικής παραγωγής. Στο μεταξύ, η δημιουργική ομάδα πέρασε πολλά βράδια στη Regent Street, χρησιμοποιώντας ένα iPhone για να τραβήξει πρόβες, ενώ οι χορογράφοι και οι χορευτές σχεδίαζαν την κίνηση στον δρόμο.
«Μέχρι να φτάσουμε στα γυρίσματα, είχαμε ένα πολύ λεπτομερές προ-σχέδιο, μια κινούμενη εκδοχή ολόκληρης της σκηνής» αναφέρει ο Γκρέισι. «Και στη συνέχεια το αναλύαμε με κάθε τμήμα για να είμαστε απολύτως ξεκάθαροι για το τι θα γυρίζαμε κάθε βράδυ. Ήταν ένα πολύ φιλόδοξο σχέδιο, αλλά τα καταφέραμε. Το να κλείσουμε τη Regent Street και να έχουμε 500 ανθρώπους να χορεύουν εκεί ήταν μια από τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου. Παρόλο που ήταν τρεις το πρωί, μπορούσες να δεις τη χαρά που είχαν οι άνθρωποι, και είμαι μεγάλος πιστός στο περιβάλλον μέσα στο οποίο καταγράφεται κάτι. Ακόμα και ανάμεσα στις λήψεις, το γέλιο, η ενέργεια —μπορούσες να νιώσεις ότι αυτό ήταν κάτι πολύ ξεχωριστό. Όλοι όσοι ήταν μέρος αυτής της σκηνής το αισθάνθηκαν».
«Βλέποντας τη χορογραφία για το ‘Rock DJ’ στη Regent Street, ένιωσα σαν να είχε γραφτεί πραγματικά για αυτή τη στιγμή», παρατηρεί ο Γουίλιαμς. «Όταν έγραψα το ‘Rock DJ’, ήταν απλώς ένα τραγούδι με ρεφρέν και χωρίς στίχους, επειδή δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήθελα να πω ή πώς να το πω. Έτσι, έπρεπε να βιαστώ και να βρω κάποιες λέξεις, γιατί εκείνη την ημέρα το ηχογραφούσαμε. Είναι λίγο ακατάληπτο, αλλά σημαίνει πολλά για μένα και για πολλούς άλλους τώρα. Ωστόσο, βγάζει απόλυτο νόημα στην ταινία. Δεν νιώθω ότι είναι το τραγούδι μου καθόλου. Νιώθω σαν να είναι τραγούδι γραμμένο για αυτή την ταινία».
Η γέννηση του πρωτότυπου κομματιού «Forbidden Road»
Για τους τίτλους τέλους, η δημιουργική ομάδα κατέληξε σε ένα νέο τραγούδι που ο Γουίλιαμς έγραψε για τις ανάγκες της ταινίας, το «Forbidden Road». Η ιδέα να συμπεριληφθεί νέο υλικό του καλλιτέχνη ήταν κάτι που ο Γκρέισι είχε κατά νου καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας. Σύμφωνα με τον Γκρέισι, το τραγούδι προέκυψε ως αντίδραση του Γουίλιαμς μετά την παρακολούθηση της ταινίας. Ο Γουίλιαμς θυμάται: «Τα τελευταία δύο χρόνια, έστειλα στον Μάικλ μερικά τραγούδια, αλλά κανένα από αυτά δεν ταίριαζε με το όραμά του. Δεν κατάλαβα γιατί μέχρι που είδα την ολοκληρωμένη ταινία. Τότε το κατάλαβα πλήρως. Έτσι, γεννήθηκε το ‘Forbidden Road’».
Ήταν οι ακατέργαστες σκέψεις και συναισθήματα του Γουίλιαμς που εμφανίστηκαν αφού είδε την ταινία για πρώτη φορά και διαμόρφωσαν τους στίχους. «Νομίζω ότι ο Ρομπ το αποτύπωσε αυτό με όμορφο τρόπο,» λέει ο Γκρέισι. «Σκέφτηκα ότι θα ήταν πιο ισχυρό να ακουστούν τα λόγια του Ρόμπι τώρα, μοιράζοντας ένα αναστοχαστικό και προκλητικό μήνυμα για να κλείσει η ταινία. Εγώ και ο Ρομπ συζητήσαμε την ανάγκη για το τραγούδι να είναι απαλό και μελωδικά ήρεμο, ειδικά μετά από τις τόσο έντονες συγκινήσεις που προσφέρει η ταινία. Η έμπνευση για το τραγούδι προήλθε από την ιδέα του ‘κρατήματος του χεριού’ —προσφέροντας στο κοινό μια αίσθηση άνεσης και συντροφικότητας μετά από ένα συναισθηματικά ταραχώδες και ελπίζω συγκλονιστικό ταξίδι. Οι πρώιμες εμπνεύσεις περιλάμβαναν τραγούδια όπως το ‘Father and Son’ του Cat Stevens και το ‘Blackbird’ των Beatles. Και τα δύο κομμάτια έχουν μια αναστοχαστική και τρυφερή ποιότητα που ήλπιζα να αποτυπώσω, δημιουργώντας μια μουσική στιγμή που θα αντηχούσε βαθιά και θα άφηνε το κοινό να αισθάνεται ασφαλές στο σκοτάδι». Ο Γουίλιαμς προσθέτει: «Κατάλαβα ότι το κοινό είχε περάσει τόσα πολλά μέχρι το τέλος της ταινίας που θα χρειαζόταν μια αγκαλιά. Και αυτό είναι το τραγούδι —μια μελαγχολική αγκαλιά».
H ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο 51ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Telluride, στις 30 Αυγούστου 2024.
16°
