Κινηματογραφος

Μικρά πράγματα σαν κι αυτά: Φυλακές κοριτσιών στην Ιρλανδία των 80s

O Τιμ Μίλαντ αναζητά (με όχημα μια σπάνια οικονομία) όλο το πλέγμα των συναισθηματικών δοκιμασιών και της υπόγειας έντασης που «πνίγει» τον ήρωα.

324257-668306.jpg
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
ΤΕΥΧΟΣ 937
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Mικρά πράγματα σαν κι αυτά

Κριτική για την ταινία Μικρά πράγματα σαν κι αυτά. Σκηνοθεσία: Τιμ Μίλαντς. Πρωταγωνιστές: Κίλιαν Μέρφι, Έιλιν Γουόλς, Μισέλ Φάρλεϊ, Έμιλι Γουότσον

Ιρλανδία, Χριστούγεννα του 1985. Σε μια μικρή πόλη, ο προμηθευτής κάρβουνου Μπιλ Φέρλονγκ έρχεται αντιμέτωπος με μια συνταρακτική αποκάλυψη. Στο γυναικείο καθολικό μοναστήρι της περιοχής, ανακαλύπτει ότι κρύβονται όχι απλώς σκοτεινά μυστικά αλλά κι ένας μηχανισμός αυταρχισμού και εκμετάλλευσης, που έρχεται φυσικά σε πλήρη αντιδιαστολή με το μήνυμα αγάπης που κηρύσσει η αυστηρή ηγουμένη του.

ΜΙΚΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΑ (SMALL THINGS LIKE THESE) - Trailer Greek Subs

Μια χαμηλόφωνη και λιτή μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου της Κλερ Κίγκαν (στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο) από τον Τιμ Μίλαντς, σκηνοθέτη αρκετών επεισοδίων του «Peaky Blinders». Αντίθετα με τη φαντεζί και στιλιζαρισμένη τηλεοπτική σάγκα του ιρλανδικού υποκόσμου, ο Μίλαντ αναζητά εδώ (με όχημα μια σπάνια οικονομία) όλο το πλέγμα των συναισθηματικών δοκιμασιών και της υπόγειας έντασης που «πνίγει» τον ήρωα. Μέσα από την παγερή σιωπή και το κατασκότεινο τοπίο, το μετρημένο και ανθρωποκεντρικό σενάριο εντοπίζει τη ζεστασιά και την ελπίδα ακόμη και στα πιο δυσοίωνα μέρη της βαθιάς θρησκόληπτης Ιρλανδίας. Τον καλοσυνάτο και ήρεμο Μπιλ υποδύεται με παροιμιώδη αυτοσυγκράτηση ο Κίλιαν Μέρφι, στον πρώτο του ρόλο μετά το «Οπενχάιμερ», που του χάρισε το Όσκαρ.

Η εσωτερική πάλη που δίνει ο μεροκαματιάρης ήρωας και πατέρας πέντε κοριτσιών («Πρέπει να νιώθεις άσχημα που δεν αξιώθηκες να αποκτήσεις τον γιο που θα έδινε συνέχεια στο όνομά σου», του λέει η βλοσυρή ηγουμένη της Έμιλι Γουότσον) είναι το κέντρο βάρους μιας ιστορίας που αναπτύσσεται όχι τόσο με τις ανατροπές της, όσο με βασανιστικές σιωπές και βλέμματα που «λένε» πολλά. Βλέποντας το φιλμ, θυμήθηκα τις «Κόρες της ντροπής» του 2002, το συγκλονιστικό σχόλιο του Πίτερ Μάλαν γύρω από τα γεγονότα κακοποίησης και καταναγκαστικής εργασίας που λάβαιναν χώρα στο ιρλανδικό μοναστήρι της Μαγδαληνής στα 60s, αναγκάζοντας τους θρησκόληπτους κατοίκους της περιοχής να κοιτάζουν από την άλλη πλευρά κάθε φορά που το κακό βρισκόταν δίπλα τους. Η ταινία του Μίλαντς δεν φτάνει σε αξία εκείνο το φιλμ, που είχε αποσπάσει τον Χρυσό Λέοντα στη Βενετία, αλλά διατηρεί μια αθόρυβη καταπραϋντική δύναμη που βρίσκει τον στόχο της, όπως φαίνεται και στο απρόσμενα μινιμαλιστικό φινάλε.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Γιώργος Τσεμπερόπουλος: Συνέντευξη στην Athens Voice
Γιώργος Τσεμπερόπουλος: Ο σκηνοθέτης του «Υπάρχω» σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης

Ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο Χρήστος Μάστορας, το χαστούκι που του έδωσε, οι ταινίες, οι μύθοι του και πόσο σοκαριστικό είναι όταν απομυθοποιούνται 

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.