Κινηματογραφος

Παρθενόπη: Ο Πάολο Σορεντίνο υμνεί τη γοητεία της Νάπολης

Όπως η Νάπολη είναι μια πόλη γεμάτη αντιφάσεις, έτσι και η «Παρθενόπη» είναι ένα φιλμ παραδομένο μεν στον θρίαμβο των αισθήσεων, με ισχνό σενάριο δε

Κωνσταντίνος Καϊμάκης
ΤΕΥΧΟΣ 935
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Κριτική για την ταινία Παρθενόπη. Σκηνοθεσία: Πάολο Σορεντίνο. Πρωταγωνιστούν: Τσελέστε Ντάλα Πόρτα, Ντάριο Άιτα, Γκάρι Όλντμαν, Στεφανία Σαντρέλι

Η νεαρή και πανέμορφη Παρθενόπη, που σπουδάζει Ανθρωπολογία στη γενέτειρά της, τη Νάπολη των 70s, αναζητά τις κατάλληλες απαντήσεις στα ερωτήματα που την απασχολούν. Όμως ένα τραγικό οικογενειακό συμβάν θα την αποπροσανατολίσει και θα την οδηγήσει σε επικίνδυνους πειραματισμούς.

Ο Πάολο Σορεντίνο, αν και λατρεύει την πόλη του, τη Νάπολη, έχει υπογράψει ως κορυφαία ταινία του την αριστουργηματική «Τέλεια ομορφιά», που αποτελεί έναν ύμνο για τη… Ρώμη. Επιχειρώντας ίσως να διορθώσει τούτη την ανορθογραφία, προβαίνει σε μια νέα ονειρική δημιουργία, που αντλεί έμπνευση από τη μυθολογία (η Νάπολη γεννήθηκε γύρω απ’ το νεκρό σώμα της σειρήνας Παρθενόπης, που, όταν είδε πως ο Οδυσσέας αρνήθηκε το κάλεσμά της, αυτοκτόνησε), αλλά και το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο που περιβάλλει την αγαπημένη του πόλη. Με μια πρωταγωνίστρια –την 27χρονη Σελέστε Ντάλα Πόρτα από το… Μιλάνο!– που μαγεύει τον φακό με την ομορφιά της, και με υποστηρικτικούς χαρακτήρες που εκπροσωπούν τη δύναμη του πνεύματος (τρομερός ο Γκάρι Όλντμαν ως μονίμως μεθυσμένος Αμερικανός συγγραφέας που περιφέρεται στα σοκάκια της πόλης), ο Σορεντίνο ρισκάρει σε πολλά επίπεδα, χωρίς όμως να φτάνει στις πετυχημένες επιδόσεις του παρελθόντος. Όπως η ίδια η Νάπολη είναι μια πόλη γεμάτη αντιφάσεις και διχαστικό χαρακτήρα, έτσι και η «Παρθενόπη» είναι ένα φιλμ παραδομένο μεν στον θρίαμβο των αισθήσεων, με ισχνό σενάριο δε. Ένα έργο ακαταμάχητης ομορφιάς αλλά και, δυστυχώς, επιδερμικού στοχασμού όσον αφορά τα μελανά σημεία (Εκκλησία, Μαφία, φτώχεια) που χαρακτηρίζουν τη σημερινή Νάπολη.