The Killing Roads: To ντοκιμαντέρ για την 7η Οκτωβρίου 2023 και τις σφαγές στο Ισραήλ

Ο Καναδοϊσραηλινός σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ Igal Hecht δεν ήταν αυτόπτης μάρτυρας των όσων συνέβησαν στην επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου του περασμένου έτους, αλλά η φρίκη εκείνης της ημέρας κυριάρχησε στο μεγαλύτερο μέρος της πραγματικότητάς του τον τελευταίο χρόνο. Αυτό είναι και το επίκεντρο της νέας του ταινίας, «The Killing Roads», η οποία κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα, λίγο πριν από την πρώτη επέτειο της σφαγής, κατά την οποία 1.200 άνθρωποι στο νότιο Ισραήλ, κυρίως άμαχοι, δολοφονήθηκαν με φρικτό τρόπο και 251 απήχθησαν στη Λωρίδα της Γάζας.

Αντί όμως να επικεντρωθεί κυρίως στα κατεστραμμένα κιμπουτζίμ του Ισραήλ και το μουσικό φεστιβάλ Nova που έγιναν στόχος της Χαμάς, το «The Killing Roads» επικεντρώνεται σε όσα συνέβησαν στην οδό 232 και την εθνική οδό 34, όπου επιδρομείς από τη Γάζα σκότωσαν εν ψυχρώ 250 ανθρώπους.

Ο Hecht διαθέτει δωρεάν το «The Killing Roads» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σε έναν ειδικό ιστότοπο για να αντιμετωπίσει την ευρέως διαδεδομένη άρνηση των όσων βίωσε το Ισραήλ τη χειρότερη ημέρα της ιστορίας του. Για τον σκηνοθέτη αυτή είναι η πιο τραυματική από τις 52 ταινίες που έχει σκηνοθετήσει στην καριέρα του. Το ψυχοφθόρο περιεχόμενό της εξακολουθεί ακόμη να τον βασανίζει.

«Μακράν, αυτή ήταν η πιο δύσκολη ταινία που έχω κάνει ποτέ λόγω του συναισθηματικού αντίκτυπου», λέει ο Hecht κατά τη διάρκεια πρόσφατης συνέντευξης στους Times of Israel. «Με πήρε περισσότερο από τις άλλες μου ταινίες. Συνήθως, μου αρέσει να κάνω ταινίες. Λατρεύω τη διαδικασία. Λατρεύω να βρίσκομαι στις τοποθεσίες. Όχι αυτή τη φορά. Δεν υπήρχε καμία απολύτως χαρά στο γύρισμα αυτής της ταινίας. Μισούσα κάθε στιγμή. Σε κάθε μέρος που κάναμε γυρίσματα, ήταν σπαρακτικό».

Γεμάτο θάνατο το «The Killing Roads» - Τι παρακολουθούμε στην ταινία

Αν η σχεδόν δίωρη ταινία ήταν βασανιστική για τον Hecht για να τη γυρίσει, είναι εξαιρετικά δύσκολο να την παρακολουθήσεις. Όπως υποδηλώνει και ο τίτλος της, το «The Killing Roads» είναι γεμάτο θάνατο. Συνδυάζει τη διερεύνηση της σφαγής από τους τρομοκράτες της Χαμάς σε οδικούς άξονες στο νότιο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου με τις σπαρακτικές μαρτυρίες επιζώντων, πρώτων ανταποκριτών και όσων έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα στις βίαιες ενέδρες. Η ταινία μεταφέρει τους θεατές σε ένα αιματοβαμμένο ταξίδι κατά μήκος των κακότυχων δρόμων, ακολουθώντας τα βήματα των εισβολέων και καταγράφοντας τις πράξεις σφαγής τους, ξεκινώντας στις 6:30 π.μ.

Ο Hecht δεν είναι άγνωστος στα άβολα θέματα, αφού στο παρελθόν έχει γυρίσει ταινίες για το Ολοκαύτωμα και τις γενοκτονίες της Ρουάντα, του Μπαγκλαντές, της Καμπότζης και των Γιαζίντι.

«Αυτά τα έργα ήταν συγκλονιστικά, αλλά αυτό είναι έντονα προσωπικό», λέει ο 47χρονος Hecht, ο οποίος γεννήθηκε στο Ισραήλ, όπου έχει πολλούς συγγενείς, φίλους και συναδέλφους. «Κάθε μέρα στα γυρίσματα του «The Killing Roads» περιλάμβανε ένα νέο κύμα θλίψης».

«Μπορεί να ακούγεται δραματικό, αλλά η καρδιά μου πραγματικά έσπαγε κάθε μέρα», λέει. «Υπήρχαν στιγμές που ο εικονολήπτης μου, ο Lior Cohen, και εγώ απλά στεκόμασταν σιωπηλοί, συγκλονισμένοι από το μέγεθος αυτού που καταγράφαμε. Καθώς εμβαθύναμε περισσότερο στις ιστορίες, έπιασα τον εαυτό μου να γεμίζει με μια αυξανόμενη οργή. Στο μυαλό μου αντηχούσε συνεχώς το ερώτημα: «Πώς στο διάολο επιτράπηκε να συμβεί αυτό;»».

Είναι δύσκολο να μην σκεφτείς αυτό το ερώτημα παρακολουθώντας την ταινία, η οποία προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από τρεις πηγές πρωτογενούς υλικού που ως επί το πλείστον δεν είχε προβληθεί προηγουμένως - 30 ώρες περιεχομένου που ο Hecht κινηματογράφησε στο Ισραήλ τον περασμένο Μάρτιο- 50 ώρες υλικού από τους πρώτους ανταποκριτές της United Hatzalah και πολλές ανατριχιαστικές βιντεοσκοπήσεις της Χαμάς από την αιματοχυσία τους.

Το υλικό κατέχει εξέχουσα θέση στο «The Killing Roads», το οποίο γίνεται ελαφρώς λιγότερο σοκαριστικό από τη θόλωση των προσώπων των θυμάτων από τον Hecht, από σεβασμό προς αυτά και τις οικογένειές τους. Χρησιμοποιεί επίσης υλικό από κάμερες ασφαλείας και προσωπικά πλάνα που τράβηξαν στις 7 Οκτωβρίου ορισμένοι από τους επιζώντες που παρουσιάζει καθώς δέχονταν επίθεση. Την οδυνηρότητα της ταινίας ενισχύουν οι συνεντεύξεις που πραγματοποίησε με επιζώντες, οικογένειες θυμάτων και πρώτους ανταποκριτές εκεί όπου έγιναν οι πυροβολισμοί.

Στο «The Killing Roads», σε αντίθεση με τις περισσότερες από τις προηγούμενες ταινίες του, ο Hecht παρέχει τη δική του αφήγηση και εμφανίζεται αρκετές φορές στην κάμερα.

«Σε αυτή την ταινία, είμαι εξαιρετικά θυμωμένος για το θέμα και δεν μπορούσα να παραμερίσω αυτόν τον θυμό», λέει ο Hecht. «Είμαι ακόμα θυμωμένος. Δεν ξέρω πότε θα φύγει αυτός ο θυμός, αν θα φύγει ποτέ. Είμαι θυμωμένος εξαιτίας όσων συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα [τον Καναδά] στους Εβραίους, στον κλάδο μου, σε ανθρώπους σαν εμένα που δεν φοβούνται να πουν ότι είναι σιωνιστές και φιλοϊσραηλινοί. Όλα αυτά περιέβαλαν τη δημιουργία αυτής της ταινίας».

«Ως επίπληξη στο κακό που εξαπολύθηκε στις 7 Οκτωβρίου και στα αντισημιτικά ψέματα που προσπαθούν να δικαιολογήσουν ή να αρνηθούν μια τέτοια βαρβαρότητα, ελπίζω ότι η ταινία θα φτάσει σε ανθρώπους μακριά και ευρέως», λέει ο Hecht, ο οποίος ενθαρρύνει οργανώσεις οπουδήποτε, εβραϊκές και μη, να τη χρησιμοποιήσουν δωρεάν για δημόσιες προβολές.

«Καμία χώρα δεν πρέπει να αναμένεται να υπομείνει τη βαρβαρότητα που υπέστη το Ισραήλ εκείνη τη σκοτεινή ημέρα, όμως ο κόσμος φαίνεται πρόθυμος να ξεχάσει».

Με πληροφορίες από Times of Israel