Μίμης Πλέσσας: Ένας μύθος -Το «αντίο» της Φίνος Φιλμ
Ο Μίμης Πλέσσας είχε την ικανότητα να ντύνει την εκάστοτε ταινία με πρωτότυπη μουσική, αξιοποιώντας δημιουργικά είδη όπως η τζαζ και τα υπο-είδη της, το τσα-τσα, τα μπλουζ, οι μποσανόβες και οι λάτιν ρυθμοί.
Η Φίνος Φίλμ με την οποία συνεργάστηκε χρόνια, λέει το δικό της «αντίο» στον Μίμη Πλέσσα με ένα βίντεο και τα ακόλουθα λόγια.
«Μίμης Πλέσσας. Ένα όνομα, μια ιστορία, ένας μύθος της μουσικής με δεκάδες διακρίσεις και τιμές που λίγοι έχουν καταφέρει. Συνθέσεις που μεγάλωσαν γενιές και γενιές, που μας συντρόφευσαν σε χαρές και λύπες, που μας ταξίδεψαν σε θρυλικά κινηματογραφικά μιούζικαλ, που μας ξεσήκωσαν, μας ενέπνευσαν, μας συγκίνησαν και μας ωρίμασαν».
Τις συστάσεις στον μεγαλοπαραγωγό τις είχε κάνει ο Γιάννης Δαλιανίδης: «Σου έχω ένα συνθέτη... μούρλια. Ό,τι ακριβώς χρειαζόμαστε» είχε πει. «Μα τι να τον κάνω; Αυτός είναι γέρος, είναι στυμμένο λεμόνι», ήταν η απάντηση του Φίνου.
Όταν τον είδε μπροστά του είπε: «Α, εσείς θα είστε ο γιος του Μίμη Πλέσσα!» Ο Μίμης Πλέσσας έγινε ο σχεδόν αποκλειστικός μουσικός της Φίνος Φιλμ στη δεκαετία του '60 και μέχρι το 1976, και ο καλλιτεχνικός δημιουργός όλων των μιούζικαλ του ελληνικού σινεμά. Έχει γράψει εκτός των άλλων το καλύτερο ζεϊμπέκικο της ελληνικής λαϊκής μουσικής: «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου», απογείωσε την καριέρα της Τζένης Βάνου και του Γιάννη Πουλόπουλου και έδωσε φωνή σε ηθοποιούς όπως η Μαίρη Χρονοπούλου («Του αγοριού απέναντι») και ο Δημήτρης Χορν («Οι θαλασσιές οι χάντρες»).
Ο Μίμης Πλέσσας έγραψε μουσική για πάνω από 100 ελληνικές ταινίες και 11 ξένες, ξεκινώντας το 1959 με την ταινία «Να Πεθερός να Μάλαμα» . Ο Μίμης Πλέσσας είχε την ικανότητα να ντύνει την εκάστοτε ταινία με πρωτότυπη μουσική, αξιοποιώντας δημιουργικά είδη όπως η τζαζ και τα υπο-είδη της, το τσα-τσα, τα μπλουζ, οι μποσανόβες και οι λάτιν ρυθμοί.
Το 1962 επέστρεψε στη Φίνος Φιλμ για τη δεύτερη συνεργασία του, στο φιλμ «Νόμος 4000» του Γιάννη Δαλιανίδη, ανοίγοντας μια γόνιμη καλλιτεχνική διαδρομή. Μέχρι το θάνατο του Φίνου το 1977, ο Μίμης Πλέσσας θα γράψει μουσική και τραγούδια σε 64 συνολικά ταινίες της Φίνος Φιλμ σε όλη τη γκάμα των κινηματογραφικών ειδών. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 δέχεται πρόταση από τη United Artists στις ΗΠΑ να συνάψει επταετές συμβόλαιο, όμως μετά από αρκετή σκέψη αρνείται και επιστρέφει στην Ελλάδα και περνά σε μια ακόμα πιο δημιουργική φάση με τη Φίνος Φιλμ, σφραγίζοντας με το ηχόχρωμα των μουσικών τον ελληνικό κινηματογράφο. Οι μουσικές του ντύνουν μεγάλες επιτυχίες όπως «Οι Κληρονόμοι» (1964), «Η Χαρτοπαίχτρα» (1964), «Υπάρχει και Φιλότιμο» (1965), «Μια Τρελλή Τρελλή Οικογένεια» 1965), το «Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο» (1966) και «Κάτι Κουρασμένα Παλληκάρια» (1967).
Είναι η χρυσή εποχή των μιούζικαλ και εκείνος θα παίξει καθοριστικό ρόλο στο να γίνει πράξη το όραμα του Γιάννη Δαλιανίδη. Χρειάστηκε πρώτα να καμφθούν οι ενστάσεις που είχε ο Φιλοποίμενας Φίνος που θεωρούσε τον Πλέσσα «πολύ μοντέρνο» στη σύνθεση τραγουδιών. Τελικά, με επιμονή του Δαλιανίδη και σκληρή δουλειά ο Μίμης Πλέσσας θα γράψει εκτός από τη μουσική και τραγούδια, τα οποία αποδεικνύονται διαχρονικές επιτυχίες: «Του Αγοριού Απέναντι» (Μαίρη Χρονοπούλου, Μια Κυρία στα Μπουζούκια), «Καμαρούλα μια Σταλιά» (Γιάννης Πουλόπουλος, Γοργόνες και Μάγκες), «Ο Άντρας που θα Παντρευτώ» (Μάρθα Καραγιάννη), «Άνοιξε Πέτρα» (Μαρινέλλα, Γοργόνες και Μάγκες), «Θα Πιώ Απόψε το Φεγγάρι» (Γιάννης Πουλόπουλος, Γοργόνες και Μάγκες), «Πόσα Καλοκαίρια» (Δάκης, Γοργόνες και Μάγκες), Crazy Girl (Αλέκα Κανελλίδου, Οι Θαλασσιές οι Χάντρες), «Ένας Ουρανός Μ’ Αστέρια» (Γιάννης Βογιατζής, Ραντεβού στον Αέρα), «Μένουμε Πάντα Παιδιά» (Μάρθα Καραγιάννη, Ραντεβού στον Αέρα). Δεν μπορούμε να μην θυμηθούμε επίσης και τις πιο «παιγνιώδεις» δημιουργίες του όπως το χαριτωμένο surf-rock «Ούλα Ούλα» από τις «Κυρίες της Αυλής» (1966) και το διαχρονικό «Φστ Μπόινγκ» που ερμήνευσε ο Κώστας Βουτσάς στο «Κάτι να Καίει» (1963).
28°
