Κινηματογραφος

Το κοράκι: Η καταραμένη ταινία και το ριμέικ του Ρούπερτ Σάντερς

Ο μύθος του Φάουστ συναντά εκείνον της Περσεφόνης, σε ένα φορτωμένο από εφέ και κάπως φλύαρο φιλμ που το παρακάνει με το στιλιζάρισμα

Κωνσταντίνος Καϊμάκης
ΤΕΥΧΟΣ 927
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Το κοράκι του Ρούπερτ Σάντερς: Κριτική για την ταινία με τους Μπιλ Σκάρσγκαρντ, FKA Twigs, Ντάνι Χιούστον, Λόρα Μπερν, Τζόρναν Μπόλγκερ, Σαμί Μπουαζιλά

Σε κέντρο απεξάρτησης γνωρίζονται οι Έρικ και Σέλι και συνειδητοποιούν από την πρώτη κιόλας στιγμή ότι είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλον. Το σκοτεινό παρελθόν όμως της Σέλι την καταδιώκει και σύντομα το ζευγάρι θα βρεθεί στο μάτι ενός αδίστακτου άντρα που επιδιώκει τον θάνατο της κοπέλας.

Σκοτεινό παρελθόν δεν έχει μόνο η πρωταγωνίστρια, αλλά και το ίδιο το φιλμ. Το 1994 στο «Κοράκι» του Άλεξ Πρόγιας ο Μπράντον Λι (γιος του Μπρους Λι), ο ηθοποιός που υποδύθηκε το Κοράκι βρήκε τραγικό θάνατο σε κάποιο γύρισμα, όταν ένας συμπρωταγωνιστής του τον πυροβόλησε με πιστόλι που περιείχε αληθινές σφαίρες. Η κατάρα του φιλμ μοιάζει να πέρασε και στις άλλες τρεις συνέχειες εκείνης της ταινίας που γνώρισαν καλλιτεχνική και εμπορική αποτυχία, καθώς και σε δύο ακόμη προσπάθειες που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. Ο Ρούπερτ Σάντερς των «Η Χιονάτη και ο κυνηγός» και «Το φάντασμα στο κέλυφος» δεν νοιάζεται για κατάρες και προλήψεις. Μεταφέρει το graphic novel που έφτιαξε ο Τζέιμς Ο‘ Μπαρ το 1989 με τη δέουσα μελαγχολική φωτογραφία της ρομαντικής ιστορίας και μιλάει για τη δύναμη του αληθινού έρωτα που είναι ικανή να νικήσει μέχρι και τον θάνατο. Ύστερα από την καλοσχεδιασμένη εισαγωγή που μας οδηγεί στο δέσιμο των δύο «αδελφών» ψυχών, ακολουθεί ένα κρεσέντο βίας και μεταφυσικής αλληγορίας για την επιθυμητή αιωνιότητα, αλλά και τις θυσίες που απαιτούνται για να την κατακτήσει κανείς. Ο μύθος του Φάουστ συναντά εκείνον της Περσεφόνης, σε ένα φορτωμένο από εφέ και κάπως φλύαρο φιλμ που το παρακάνει με το στιλιζάρισμα. Καλός πάντως ο Μπιλ Σκάαρσκαρντ (ο κλόουν Pennywise στο «Αυτό») ως Έρικ- Crow, πετυχαίνει να δώσει τη συγκινητική χροιά που απαιτεί ο ρόλος του απαρηγόρητου ερωτευμένου.