Σαρλίζ Θερόν: Ήμουν εξαφανισμένη τελευταία, αλλά έχω καλή δικαιολογία
Από τον προσωπικό της λογαριασμό, η 48χρονη σταρ του Χόλιγουντ εξήγησε για ποιο λόγο τον τελευταίο καιρό απουσίαζε αισθητά από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όπως φαίνεται η Σαρλίζ Θερόν είχε μια καλή δικαιολογία, καθώς αποκάλυψε κάποια σημαντικά νέα για την καριέρα της.
Μαζί με κάποιες διαφημιστικές φωτογραφίες, έγραψε μια μακροσκελή λεζάντα που έγραφε: «Ήμουν λίγο εξαφανισμένη τελευταία, αλλά έχω μια καλή δικαιολογία, το ορκίζομαι».
Στη συνέχεια η ηθοποιός ανακοίνωσε: «Είναι επειδή… ξεκίνησα ένα στούντιο χορού».
«Ένα μέρος με φρέσκια προοπτική για την εξέλιξη και το μέλλον του χορού και της παράστασης», πρόσθεσε η ηθοποιός του Mad Max.
«Ένα μέρος όπου οι χορευτές/περφόρμερ μπορούν να εκφραστούν σε έναν χώρο χωρίς αποκλεισμούς και καινοτόμο, δίπλα στους καλύτερους δασκάλους και χορογράφους της δουλειάς αυτή τη στιγμή. Είμαι ενθουσιασμένη που ανακοινώνω τα πρώτα μας εντατικά μαθήματα, που θα πραγματοποιηθούν αυτή την εβδομάδα στις 11 και 12 Ιουλίου στο Burbank. Για χορευτές ηλικίας 8-18 ετών, αυτό θα είναι ένα επικό διήμερο εκπαίδευσης, γνωριμίας με τον κόσμο της ψυχαγωγίας και ερωταπαντήσεων με κορυφαίους επαγγελματίες».
Η σχέση της Σαρλίζ Θερόν με τον χορό - Ξεκίνησε ως μπαλαρίνα
Οι θαυμαστές της την πλημμύρισαν με συγχαρητήρια μηνύματα και είπαν ότι δεν είχαν ιδέα ότι δούλευε σε ένα τέτοιο project. Αλλά δεδομένου του ιστορικού της, η πορεία της καριέρας της δεν είναι απίθανη.
«Ήμουν μπαλαρίνα από τότε που ήμουν τεσσάρων ετών και πίστευα ότι αυτό θα έκανα πάντα», δήλωσε στο περιοδικό Notebook για τις ελπίδες της να γίνει χορεύτρια. «Έφυγα από τη Νότια Αφρική στα 16 μου και σπούδασα στο εξωτερικό και συντηρούσα τον εαυτό μου κάνοντας μόντελινγκ».
Γράφτηκε στη φημισμένη σχολή μπαλέτου Joffrey στη Νέα Υόρκη, αλλά τα όνειρά της να γίνει πρίμα μπαλαρίνα διακόπηκαν λόγω ενός τραυματισμού στο γόνατο. «Σύντομα συνειδητοποίησα ότι η καριέρα μου είχε τελειώσει και τα γόνατά μου με είχαν αποχαιρετήσει και δεν είχα σκεφτεί ποτέ ένα σχέδιο Β».
«Ήρθε αεροπορικώς να με δει τον Δεκέμβριο. Έκανε παγωνιά και ζούσα σε ένα υπόγειο χωρίς παράθυρα τρώγοντας Häagen-Dazs. Της είπα “Δεν ξέρω τι να κάνω”. Μου είπε: “Ποτέ δεν ήσουν η καλύτερη μπαλαρίνα. Τεχνικά, υπήρχαν πολλά άλλα κορίτσια πολύ καλύτερα από σένα, αλλά όταν έπαιζες τον κύκνο που πέθαινε, ήσουν η καλύτερη – αυτό είναι το δυνατό σου σημείο”. Και μπορεί να ακουστεί γελοίο, αλλά μου είπε: “Άκουσα ότι γίνονται κινηματογραφικές παραγωγές Λος Άντζελες, πρέπει να πας. Δεν θέλεις να είσαι 80 χρονών στο νεκροκρέβατο σου και να αναρωτιέσαι τι θα μπορούσε να είχε γίνει”. Και είχε δίκιο. Οπότε της χρωστάω πολλά».
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
12°
