Η πρώτη μεγάλου μήκους του Γιάννη Βεσλεμέ «Νορβηγία» διαδραματίζεται σε μια «Αθήνα που δεν υπάρχει σε κανένα χάρτη» κι ακολουθεί τον ήρωά του Ζανό, ένα φωτοφοβικό βρικόλακα που φτάνει στην πόλη ψάχνοντας ένα «ζεστό κορίτσι», μπλέκοντας με έναν Νορβηγό ντίλερ και αναζητώντας απλά την ευκαιρία να χορεύει... Από την ντίσκο Ζαρντόζ κι ως τα έγκατα της Πάρνηθας, η «Νορβηγία» μάς συστήνει τρεις ήρωες και μια πόλη που, ακόμη κι αν δεν υπάρχει, μοιάζει αναγνωρίσιμη από όλους όσοι έχουν αγαπήσει την Αθήνα κι έχουν δοκιμάσει να γεμίσουν τα κενά της σύγχρονης ποπ ιστορίας της με ένα δικό τους προσωπικό τρόπο. Όπως λέει ο Βαγγέλης Μουρίκης, ο Ζανό της ταινίας, «η Αθήνα που θα δείτε, πλάθεται αποκλειστικά από την αφήγηση, από τις αναφορές, από την ιστορία που εφευρίσκει γι’ αυτή ο Βεσλεμές. Ο τρόπος που ο Γιάννης έδειξε την Αθήνα είναι απόλυτα κινηματογραφικός. Την έκανε μυθική, έχτισε ένα μύθο μέσα και γύρω από την πόλη και αυτό ήταν κάτι που το γούσταρα πολύ». Ή, όπως λέει η Αλεξία Καλτσίκη που στην ταινία υποδύεται την Αλίκη, μια πόρνη που ο Ζανό γνωρίζει τη νύχτα και μαζί με τον Πίτερ του Ντάνιελ Μπόλντα τον συνοδεύουν στο ταξίδι του, «η Αθήνα του φιλμ μοιάζει να υπάρχει σε ένα ημίφως, σε ένα σημείο που κατορθώνει να φωτίζει μια σκοτεινή και μαζί φωτεινή πλευρά της και που επικοινωνεί διαγώνια με την εποχή στην οποία αναφέρεται. Κι ακόμη κι αν η πόλη που βλέπεις στην οθόνη δεν είναι αυτή που ξέρεις, δεν είναι δύσκολο να την αναγνωρίσεις». Κι αν αναρωτιέστε για το αν αυτή η πόλη θα μπορούσε να αποτελέσει το σπίτι ενός τόσο αταίριαστου βρικόλακα, ο Γιάννης Βεσλεμές βρίσκει πως είναι ιδανική: «Όπως λέει ένας στίχος του The Boy από το “Σ’ αγαπώ να της λες” η Αθήνα είναι “αυτή η πόλη που κοιμάται και νομίζει πως σκίζει”. Νομίζω, σε αυτή την πόλη οι βρικόλακες μπορούν να ζήσουν άνετα. Και πλέον όχι μόνο τη νύχτα, αλλά και τη μέρα».
Ντάνιελ Μπόλντα
Βαγγέλης Μουρίκης
Όμως εκτός από την υπέροχα διαστρεβλωμένη εικόνα της πόλης, το φιλμ του Βεσλεμέ κοιτάζει με τον ίδιο τρόπο και τη δεκαετία του ’80, έναν τρόπο που όπως λέει η Αλεξία Καλτσίκη «είναι βαθιά προσωπικός. Οι εμμονές της ταινίας με τη δεκαετία του ’80 δεν είναι μόνο αισθητικές και αυτό που βλέπεις στην οθόνη δεν είναι προφανώς η αποτύπωση μιας εποχής. Είναι απλά τα 80s με τον τρόπο του Γιάννη». Όπως και εκείνη, έτσι κι ο Ντάνιελ Μπόλντα ήταν πολύ μικροί για να «ζήσουν» την Αθήνα εκείνων των ημερών: «Όπως κι ο Γιάννης δεν έχω βιώσει την Αθήνα του ’80 παρά μόνο μέσα από αναφορές, από θολές αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας και από πράγματα που ανακάλυψα μεγαλύτερος. Έτσι ο τρόπος του να κοιτάζει την πόλη εκείνων των ημερών και το φίλτρο μέσα από το οποίο σε ταξιδεύει στον τόπο και το χρόνο είναι αναμφίβολα γοητευτικά». Όπως λέει ο ίδιος ο Βεσλεμές, γεννημένος το 1979, η σχέση του με τη δεκαετία του ’80 είναι κάπως φαντασιακή. «Δεν την έχω ακριβώς εξιδανικεύσει, αλλά την έχω φτιάξει στο μυαλό μου ως κάτι διαφορετικό από αυτό που ήταν. Αυτό που υπάρχει στην ταινία είναι ένας παράλληλος κόσμος, δικός μου, που κινείται δίπλα στην πραγματικότητα του ’80. Η αλήθεια είναι πως ακόμη δυσκολεύομαι να κάνω μια ταινία που να διαδραματίζεται στο τώρα όπως το βιώνουμε, οπότε μια ταινία εποχής ή μια ταινία επιστημονικής φαντασίας με βοηθά να κοιτάξω το παρόν με έναν πιο αφηρημένο μα για μένα εξίσου καθαρό τρόπο. Είναι ενδεχομένως κάτι που με κάνει να αισθάνομαι μια ασφάλεια. Αυτό κάνω και στην ίδια μου τη ζωή, για να μπορώ να κοιμάμαι ήρεμος το βράδυ. Με κάποιο τρόπο, βάζω τον κόσμο στα μέτρα μου». Κι αυτό, όπως λέει ο Βαγγέλης Μουρίκης, μπορεί κάλλιστα στα είναι απελευθερωτικό: «Μπορεί να μοιάζει με μια μικρή παράξενη ταινία, αλλά μέσα από αυτή κάτι ανοίγει. Κάνει μια πρόταση η “Νορβηγία”. Λέει “μάγκες, μπορούμε να κάνουμε πράγματα έξω από τα συνηθισμένα”. Και δείχνει κάτι ωραίο, κάτι που μοιάζει έτοιμο να σκάσει και να μας πάει αλλού». Γιατί όχι, σε ένα σινεμά και σε μια πόλη που την κατοικούν βρικόλακες-ποιητές και τρυφερά καταραμένοι ήρωες που το μόνο που θέλουν είναι να χορεύουν...
Ντάνιελ Μπόλντα
Βαγγέλης Μουρίκης
Αλεξία Καλτσίκη
Info: Η «Νορβηγία» του Γιάννη Βεσλεμέ προβάλλεται σε μεταμεσονύκτιες προβολές στον κινηματογράφο Άστυ τα Σάββατα, 10/1, 17/1 και 24/1. Περισσότερες πληροφορίες: www.facebook.com/norwaythefilm
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
18°
