Club zero: Το σημείο μηδέν του καταναλωτισμού

Σε ένα ελίτ σχολείο, η νεοφερμένη καθηγήτρια-διατροφολόγος μις Νόβακ μυεί μια ομάδα μαθητών στα μυστικά ειδικά μελετημένης δίαιτας που οδηγεί στην απελευθέρωση του σώματος και του πνεύματος.

Η αυστριακή Χάουσνερ έχει αποδείξει από παλιά («Το λουλούδι της ευτυχίας», «Λούρδη») ότι είναι δημιουργός που συνδέει άψογα τις αρτιστίκ εικόνες της με ένα ψαγμένο κοινωνικό σχόλιο, το οποίο χαρακτηρίζεται από σαρδόνιο χιούμορ, αλλά και αιχμηρές ιδέες. Στο φιλόδοξο «Club zero» που ήταν υποψήφιο για τον περσινό Χρυσό Φοίνικα, η Χάουσνερ φαίνεται να ανεβάζει πιο ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων, παρότι σε κάποιες κρίσιμες κομβικές σκηνές δείχνει να λυγίζει από το βάρος των προσδοκιών. Είναι βέβαιο ότι το φιλμ της είναι μια σκόπιμα ψυχρή και αποστασιοποιημένη ματιά σε έναν κόσμο που παραδίδεται χωρίς μάχη στην παντοκρατορία της πολιτικής ορθότητας και τους κανόνες της αγοράς. Είτε ως αντικαπιταλιστική σάτιρα είτε ως μια παραβολή για την υπερκατανάλωση, το φιλμ έχει τις γόνιμες ιδέες για να κρατήσει σε διαρκή αγωνία τον θεατή (βοηθά και η άψογη σκηνοθεσία), αν και ολοκληρώνεται μάλλον αμήχανα και χωρίς να έχει ξεκάθαρο στόχο.