Όταν κυκλοφόρησε η είδηση ότι ετοιμάζεται λανσάρισμα ταινίας με θέμα τη δολοφονία του ηγέτη της Βόρειας Κορέας, οι σινεφίλ ενθουσιάστηκαν. Ίσως περισσότερο διότι η ταινία ήταν δημιουργία του γνωστού χολυγουντιανού τρολ Σεθ Ρόγκεν και μάλιστα με συμπρωταγωνιστή τον κολλητό του Τζέιμς Φράνκο.
Ο συνδυασμός ήταν «θανατηφόρος». Ρόγκεν και Φράνκο είναι εγγύηση καφρίλας και τρολαρίσματος και κατά 99% η ταινία θα μάζευε θεατές κυρίως online, σε DVD και πειρατικά σάιτ. Όμως η επίθεση χάκερς και οι απειλές για τρομοκρατικές ενέργειες στις κινηματογραφικές προβολές έδωσαν μια απίστευτη δημοσιότητα στο φιλμ, που λογικά θα έβλεπαν «τρεις και ο κούκος».
Ακόμα και ο Ομπάμα παρενέβη, λέγοντας ότι η απόφαση της Sony Pictures να ακυρώσει την πρεμιέρα στις αίθουσες, ήταν λάθος. Η ταινία τελικά βγήκε online και μέσα σε χρόνο dt έκανε κέρδη 15 εκ. δολαρίων. Ούτε στα πιο τρέλα τους όνειρα παραγωγοί και δημιουργοί δεν θα περίμεναν ανάλογη απήχηση.
Την είδαμε
Τελικά άξιζε τόσος ντόρος; Όχι, ίσως το μοναδικό σημείο της ταινίας που προκαλεί είναι η δολοφονία ενός εν ενεργεία ηγέτη χώρας, κάτι το οποίο είναι από δυσεύρετο έως σπάνιο σε φιλμ –εξαιρούνται ταινίες ιστορικού περιεχομένου.
Είναι για λάτρεις της συγκεκριμένης καφρίλας, έχει αστείες σκηνές, τρολάρει ανελέητα τον Κιμ Γιονγκ Ουν και δίνει την ευκαιρία στον Τζέιμς Φράνκο να μιμείται χαρακτήρες από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών… ενώ μαθαίνουμε ότι ο Eminem είναι γκέι.
Η υπερβολή στο τρολάρισμα είναι στο αίμα του Ρόγκεν ως σκηνοθέτη και εύλογα το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο πολιτικό ή όσο αστείο θα ήθελε. Αναλώνεται στις δυτικές συνήθειες του Βορειοκορεάτη ηγέτη και σε «δημοσιογραφικά» κλισέ που είναι μάλλον παρωχημένα.
Ναι, η υπερβολή είναι βασικό χαρακτηριστικό στη σάτιρα, αλλά το ορθωμένο πέος του Ρόγκεν για την σύμβουλο του Κιμ Γιονγκ Ουν, έχει πάψει να είναι αστείο –εκτός αν είσαι σε προεφηβική ηλικία και ζεις σε απομακρυσμένο σημείο στα βουνά του Κολοράντο, χωρίς ρεύμα.
Η συγκεκριμένη σάτιρα δεν είναι καν επιπέδου «The Dictator» (του Σάσα Μπάρον Κοέν). Δεν καταφέρνει να δείξει τα προβλήματα της Δύσης σε σχέση με την Βόρεια Κορέα και δεν σχολιάζει την κατάσταση στη συγκεκριμένη χώρα, παρά μόνο σε μια σκηνή –ακόμα και εκεί ο συμβολισμός είναι απογοητευτικά αναμενόμενος.
Τελικά η ταινία προορίζεται για ορκισμένους φαν των ταινιών του Ρόγκεν και σε όσους αναγνωρίζουν ως καλτ παρανοϊκή φιγούρα τον Κιμ Γιονγκ Ουν και θέλουν να τον δουν να πεθαίνει, έστω και στο σινεμά.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
12°
