The Last Repair Shop: Πώς ένα Όσκαρ άλλαξε την τύχη μιας ομάδας ανθρώπων που επισκευάζουν μουσικά όργανα για μαθητές δημόσιων σχολείων στις ΗΠΑ
Στη διάρκεια της λαμπερής βραδιάς των Όσκαρ λίγοι έδωσαν σημασία στοThe Last Repair Shop. Όμως η βράβευση αυτού του ντοκιμαντέρείχε τελικά ουσιαστικό αντίκτυπο. Η ιστορία των ανθρώπων που επισκευάζουνμουσικά όργαναγια τους μαθητές κάποιων δημόσιων σχολείων στις ΗΠΑ συγκίνησε και κινητοποίησε· τόσο, ώστε το εργαστήριο να διασωθεί και να μπορέσει να συνεχίσει το έργο του.
Όταν τo «The Last Repair Shop» κέρδισε Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους
Ο Steve Bagmanyan βρήκε το κάλεσμά του επισκευάζοντας μουσικά όργανα σε ένα εργαστήριο κρυμμένο κάπου στο βιομηχανικό τομέα, στο κέντρο του Λος Άντζελες. Αλλά, κάθε χρόνο η σκέψη να τα βροντήξει όλα και να κλείσει το μαγαζί γινόταν όλο και πιο έντονη, κάτι που του ράγιζε την καρδιά.
Φέτος όμως, στις 10 Μαρτίου, στην 96η τελετή απονομής των βραβείων Όσκαρ έγινε ένα μικρό θαύμα. Η ταινία «The Last Repair Shop» κέρδισε το χρυσό αγαλματίδιο στην κατηγορία Καλύτερο Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους.
Τι είχε προηγηθεί; Το εργαστήριο επισκευής έχει ως σκοπό την επιδιόρθωση μουσικών οργάνων τα οποία στη συνέχεια δωρίζονται σε διάφορα μουσικά - και όχι μόνο - σχολεία στην ευρύτερη περιοχή του Λος Άντζελες. Οι κρατικές περικοπές ωστόσο, έχουν οδηγήσει σε μαρασμό το εργαστήριο, που πλέον αριθμεί μόλις 11 τεχνίτες για περίπου μισό εκατομμύριο μαθητές σε δημόσια σχολεία της πόλης. Κάποτε, το εργαστήριο απασχολούσε πάνω από 60 άτομα.
«Η δουλειά που κάνουμε είναι σημαντική και πρέπει να διαδοθεί, αλλά οι άνθρωποι που την κάνουν κάθε χρόνο όλο και λιγοστεύουν», είπε ο Bagmanyan, ο οποίος επισκευάζει μουσικά όργανα για τους μαθητές τα τελευταία 21 χρόνια. «Τα παιδιά είναι το μέλλον μας, και όμως συνεχίζουμε και κάνουμε περικοπές σε καλλιτεχνικά και μουσικά προγράμματα σε όλη τη χώρα».
Πριν από δύο εβδομάδες όμως, η τύχη για τον Bagmanyan και τους υπόλοιπους συναδέλφους του στο εργαστήριο άλλαξε, καθώς ο κόπος και η αφοσίωσή τους βρέθηκαν ξαφνικά στο προσκήνιο.
Από τότε που το «The Last Repair Shop», μια ταινία για τον Bagmanyan και τρεις ακόμη τεχνικούς οργάνων κέρδισε το Όσκαρ, άνθρωποι από όλη τη χώρα ξεκίνησαν να ενισχύουν οικονομικά μέσω δωρεών, τόσο το ίδιο το εργαστήριο, όσο και τα μουσικά προγράμματα στα σχολεία του Λος Άντζελες.
«Η δημοσιότητα και η προσοχή που λάβαμε ήταν φανταστική και μας τιμά», είπε ο Bagmanyan. «Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνώριζαν ότι υπάρχει εργαστήριο επισκευής οργάνων στο Λος Άντζελες μέχρι που βγήκε το ντοκιμαντέρ», είπε.
Ένα από τα τελευταία εργαστήρια του είδους στη χώρα
Το εργαστήριο είναι ένα από τα τελευταία του είδους στη χώρα. Από το 1959, προσφέρει δωρεάν όργανα και επισκευές στην ευρύτερη περιοχή, η οποία σήμερα έχει 540.000 μαθητές σε περισσότερα από 1.000 σχολεία. Η περιφερειακή διεύθυνση του Λος Άντζελες είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στη χώρα.
«Για τα παιδιά που ζουν στη φτώχεια,τα δημόσια σχολεία είναι αυτά που παρέχουν στην πραγματικότητα μουσικούς πόρους και δραστηριότητες, κάτι που οι πλουσιότερες οικογένειες μπορούν να πληρώσουν σε ιδιωτικά σχολεία», δήλωσε ο διευθυντής της σχολικής περιφέρειας του Λος Άντζελες, Alberto Carvalho.
Στα περισσότερα σχολεία, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στη μεγαλύτερη σχολική περιφέρεια της χώρας, τη Νέα Υόρκη, οι μαθητές των δημόσιων σχολειών βασίζονται στους δασκάλους, σε εθελοντές ή σε ιδιωτικά εργαστήρια για να επισκευάσουν σπασμένα ή φθαρμένα μουσικά όργανα.
«Δεν επιτρέπουμε σε αυτά τα όργανα να σιωπήσουν επειδή είναι σπασμένα»
«Πώς μπορεί ένα παιδί να αποκτήσει ένα σαξόφωνο, ένα βιολί ή ένα κλαρινέτο;» είπε ο Carvalho. «Μπορούμε να τα προσφέρουμε. Και δεν επιτρέπουμε ποτέ σε αυτά τα όργανα να σιωπήσουν επειδή είναι σπασμένα».
Οι δωρεές θα χρησιμοποιηθούν για την πρόσληψη περισσότερων τεχνικών επισκευής οργάνων και την έναρξη ενός προγράμματος για μαθητευόμενους τεχνίτες, την αγορά νέου εξοπλισμού για το εργαστήριο και την ενίσχυση των μουσικών μαθημάτων, είπε.
Ο κόσμος έχει ήδη δωρίσει περισσότερα από 76.000 δολάρια μέχρι στιγμής στο «The Last Repair Shop Fund», μια καμπάνια που ξεκίνησε τον περασμένο μήνα με πρωτοβουλία των δύο σκηνοθετών του ντοκιμαντέρ, του Ben Proudfoot και του KrisBowers. Αυτό είναι μόνο ένα κομμάτι της προσπάθειας συγκέντρωσης χρημάτων, η οποία έχει στόχο να μαζέψει 5 εκατομμύρια δολάρια.
«Σκοπός μας είναι, στο Λος Άντζελες, κάθε παιδί να μπορεί να παίζει ένα όργανο που δουλεύει σωστά», είπε ο Carvalho. «Πέρυσι, αγόρασα 40.000 όργανα για να ενισχύσω όσο περισσότερο μπορούσα τα μουσικά μας προγράμματα και τώρα με την επιτυχία της ταινίας, ελπίζουμε να χτίσουμε πάνω σε αυτό», είπε.
«Αυτή είναι μια επένδυση αγάπης και μια επένδυση προς την κοινότητα», είπε, σημειώνοντας ότι οι μαθητές που παρακολουθούν μαθήματα μουσικής έχουν υψηλότερες βαθμολογίες στα μαθηματικά, στα αγγλικά και στις φυσικές επιστήμες.
Το ντοκιμαντέρ «The Last Repair Shop» εστιάζει στον Bagmanyan και άλλους τρεις ειδικούς στην επισκευή μουσικών οργάνων, παρουσιάζοντας τις προσωπικές τους ιστορίες, καθώς και τον αντίκτυπο της δουλειάς τους στους μαθητές που έχουν βρει μια διέξοδο στη μουσική. Η ειδικός στα χάλκινα πνευστά, Paty Moreno μιλά για τον αγώνα της ως χωρισμένη μητέρα, ο επισκευαστής πνευστών Duane Michaels για τότε που είχε ανοίξει τη συναυλία του Elvis Presley (το μακρινό 1975) με το country συγκρότημά του και ο Dana Atkinson, τεχνικός εγχόρδων, για το πώς αποδέχθηκε τη σεξουαλική του ταυτότητα όταν ήταν έφηβος.
«Η μουσική είναι η μόνη γλώσσα που δεν χρειάζεται μετάφραση»
Ο 60χρονος Steve Bagmanyan, Αρμένιος πρόσφυγας από το Αζερμπαϊτζάν, έχει την επίβλεψη του εργαστηρίου και ταυτόχρονα επισκευάζει και κουρδίζει πιάνα. Στο ντοκιμαντέρ διηγείται πώς εγκατέλειψε την αγαπημένη του κιθάρα και έφυγε από την πατρίδα του στα τέλη της δεκαετίας του 1980 για να ξεφύγει από τις διώξεις και τις συγκρούσεις που συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
«Έμαθα ότι η μουσική είναι η μόνη γλώσσα που δεν χρειάζεται μετάφραση», είπε ο Bagmanyan. «Στο τέλος της ημέρας, όταν ξέρεις ότι ένα όργανο φθάνει στα χέρια ενός μαθητή που πραγματικά το χρειάζεται, χαμογελάς. Είναι ένα πολύ όμορφο συναίσθημα».
Είπε ότι ο ίδιος και οι συνάδελφοί του επισκευάζουν από 3.500 έως και 7.000 όργανα κάθε χρόνο, από κλαρινέτα μέχρι έγχορδα μπάσα. «Δεν είναι ότι κάνουμε το όργανο σαν καινούργιο. Το φτιάχνουμε έτσι ώστε το όργανο να ακούγεται σωστά», είπε ο Bagmanyan. «Αν ένα όργανο δεν έχει το σωστό τόνο ή ήχο, το παιδί μπορεί να μισήσει τόσο το όργανο όσο και την ίδια την μουσική», πρόσθεσε.
Οι δωρεές που συγκεντρώνονται και η ανταπόκριση του κοινού ήταν συγκινητική, είπε ο Ben Proudfoot, ο οποίος σκηνοθέτησε το ντοκιμαντέρ μικρού μήκους μαζί με τον συνθέτη Kris Bowers και είναι ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος των Breakwater Studios. Ο Bowers φοίτησε σε δημόσια σχολεία του Λος Άντζελες, όπου έπαιζε πιάνα που τα επιδιόρθωνε ο Bagmanyan.
Bowers: Οι τεχνίτες που αφιερώνουν τόσο κόπο και χρόνο είναι ήρωες
Αυτός και ο Proudfoot παρέλαβαν το βραβείο Όσκαρ μαζί με την 12χρονη Porché Brinker, μία μαθήτρια σε δημόσιο σχολείο του Λος Άντζελες που μαθαίνει να παίζει βιολί και εμφανίζεται στο ντοκιμαντέρ.
Στην τελετή παραλαβής, ο Bowers χαρακτήρισε ήρωες τους τεχνίτες που αφιερώνουν τόσο κόπο και χρόνο, χωρίς κανείς να ξέρει το όνομά τους και χωρίς να ακούσουν ένα ευχαριστώ.
Ο Proudfoot είπε ότι μετά τα Όσκαρ είδε μια απότομη αύξηση στις δωρεές και μάλιστα από ενήλικες που επωφελήθηκαν από το μουσικό πρόγραμμα του Λος Άντζελες ως μαθητές.
«Ξεκινήσαμε με 3.000 δολάρια και αμέσως το ποσό αυξήθηκε», είπε. «Βλέπουμε πολλές δωρεές από 10 έως 100 δολάρια από ανθρώπους που εμπνέονται από αυτό που συμβαίνει στο εργαστήριο και θέλουν να συνεισφέρουν σε μια μορφή τέχνης που πεθαίνει».
Bagmanyan: Θα ξαναχτίσω το μαγαζί στο επίπεδο που ήταν
«Όλοι έχουμε βιώσει αθετημένες υποσχέσεις. Η ζωή είναι γεμάτη από αυτά τα πράγματα», είπε ο Proudfoot. «Μερικές φορές, πρέπει να τα παρατήσεις, αλλά μερικές φορές, τα πράγματα μπορούν να διορθωθούν. Οι τεχνίτες στο "The Last Repair Shop" έρχονται στη δουλειά κάθε μέρα με τη θέληση να επισκευάσουν», πρόσθεσε.
Ο Bagmanyan είπε ότι αισθάνεται ολοκληρωμένος γνωρίζοντας ότι οι μαθητές θα κουβαλούν μαζί τους την αγάπη για τη μουσική για μια ζωή. «Όταν ανακοίνωσαν τον νικητή, είχα αυτό το ωραίο, ζεστό αίσθημα χαλάρωσης», είπε. «Σχεδίαζα να αποσυρθώ φέτος. Αλλά τώρα, θα ξαναχτίσω το μαγαζί στο επίπεδο που ήτανκάποτε και θα συνεχίσω για κάποιο διάστημα ακόμα».
Μπορείτε να δείτει το «The Last Repair Shop» παρακάτω:
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
13°
