Ένας ευτυχισμένος άνθρωπος: Όταν η Εντίτ γίνεται Έντι

Σε μια ειδυλλιακή πόλη στο διαμέρισμα Παντε Καλέ του γαλλικού βορρά, ο δήμαρχος παντρεύει ένα ετερόφυλο ζευγάρι. Η Σαμπρινά και ο Κεβίν γνωρίστηκαν στη μεγαλύτερη προξενήτρα της περιοχής, το καρναβάλι της Δουνκέρκης. Ο δήμαρχος πανηγυρίζει για την επιτυχία της διοργάνωσης που έχει φέρει κοντά τόσους ανθρώπους, οδηγώντας ενίοτε στην «πιο ευτυχισμένη στιγμή στη ζωή ενός άνδρα και μιας γυναίκας», τον γάμο.

Αυτό υπερασπίζεται με θέρμη ο τοπικός άρχοντας, έτοιμος να διεκδικήσει τρίτη θητεία, ως ανεξάρτητος αυτή τη φορά, στις δημοτικές εκλογές. Η σύζυγός του δεν επιθυμεί τη νέα του κάθοδο, της είχε υποσχεθεί τον γύρο της Γαλλίας, κι εκείνος αποφασίζει να ανοίξει τα χαρτιά του στη διάρκεια ενός γεύματος.

Ο δήμαρχος είναι συντηρητικός, οικογενειάρχης, ταγμένος κατά του διαζυγίου, ομοφοβικός, με μια εκλογική βάση που έχει αρχίσει να φυλλοροεί λόγω ηλικίας. Αλλά δεν παύει να είναι πολιτικός, σε κάποια θέματα υπάρχει ευελιξία. Ο σύμβουλός του αναζητά τρόπους διεύρυνσης και μια πιο φρέσκια καμπάνια κάνοντας άνοιγμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Άλλωστε, ο αντίπαλος είναι ένας μιλένιαλ υποψήφιος, έτοιμος να γεμίσει την πόλη με ηλεκτρικά πατίνια. Τι φρίκη!

Το γεύμα παίρνει μια απροσδόκητη τροπή. Η επί σαράντα χρόνια σύζυγός του ανοίγει τα φύλλα της καρδιάς της και του αποκαλύπτει ότι στη ζωή της υπάρχει ένας άνδρας.

«Θέλω κάτι να σου πω, Ζαν. Όταν γνωριστήκαμε ήμουν μικρή. Αποκτήσαμε τη Μαρί, τον Πιέρ, τον Λουκ. Ήμουν πολύ ερωτευμένη μαζί σου, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν ήξερα καλά ποια ήμουν. Και υποδύθηκα τη μητέρα και τη σύζυγο όσο καλύτερα γινόταν. Απλώς έχασα τον εαυτό μου μέσα σε όλα αυτά. Ακόμα χειρότερα, ακύρωσα τον εαυτό μου. Έχω κι εγώ τις δικές μου επιθυμίες. Είμαι άνδρας και πάντα ήμουν άνδρας, το λέω πολύ σοβαρά. Σε αγαπώ ακόμα, δεν αλλάζουν τα συναισθήματά μου. Από παιδί υποκρινόμουν, καταπίεζα την πραγματική μου φύση. Αλλά αυτό έβραζε μέσα μου, ήταν μέσα στη σάρκα μου. Είμαι άνδρας».

Την Εντίτ, τη σύζυγο, υποδύεται η ηθοποιός Κατρίν Φρο. Και τον δήμαρχο ο Φαμπρίς Λουκινί. Η σκηνοθεσία είναι του Τριστάν Σεγκελά και την ταινία «Un Homme Hereux» (2023) προβάλλεται από την Cosmote.

Η Εντίτ φοράει ψεύτικο μουστάκι, ζητά από την οικιακή βοηθό να μην την αποκαλεί μαντάμ, παίρνει τεστοστερόνη και έχει ξεκινήσει τη διαδικασία φυλομετάβασης. Ξαναβαφτίζεται Έντι, συμμετέχει σε ομάδα υποστήριξης τρανς ανθρώπων, κόβει τα μαλλιά της, ξυρίζεται, μαθαίνει το ανδρικό… πτύειν και απελευθερώνεται. Όπως έγραψε ο ιστορικός Κρίστοφερ Λας το 1977: «η ψυχική υγεία και η προσωπική απελευθέρωση είναι συνώνυμες με την απουσία εσωτερικών περιορισμών, αναστολών και "κολλήματος"».

Ο Λουκινί, ως δήμαρχος και ως σύζυγος, δεν είναι καθόλου χαρούμενος από αυτή την εξέλιξη, καθώς θεωρεί παράλογα τα όσα κάνει η Εντίτ και «τρελαίνεται» με τα «καμώματά της», τα οποία, αλίμονο, δεν αποδίδονται στην εμμηνόπαυση.

-Γνώρισες άλλον; Εντίτ όταν μια γυναίκα μιλάει για τις επιθυμίες της συνήθως εμπλέκεται άλλος άνδρας. Ποιος είναι;

-Τον βλέπεις μπροστά σου!

Ο Εντί στέκεται μπροστά στον Ζαν με το μουστάκι, το κοστούμι, τη δέστρα στήθους. Σαν τον ροφό που ξεκινάει αρσενικός και καταλήγει θηλυκός. Σαν τα σαλιγκάρια.

Η προσέγγιση του θέματος γίνεται με τόση φινέτσα και απολαυστικό χιούμορ, χωρίς καμιά χυδαία υποσημείωση, ούτε καν σαν αίσθηση. Οι χαρακτήρες δεν είναι βολικές καρικατούρες, είναι άνθρωποι που αλλάζουν σε έναν κόσμο που αλλάζει κι αυτός.

Ο γάμος μεταξύ δύο ετερόφυλων, ετεροφυλόφιλων, δεν μεταβάλλεται στην ουσία του παρά τη φυλομετάβαση του Εντί. Εξακολουθεί να αγαπάει τον άνδρα της βρίσκοντας τη δική της ταυτότητα. Είναι η Εντίτ, που γίνεται Έντι αλλά εξακολουθεί να θέλει τον άνδρα της/του.

«Είσαι ένας γκέι άνδρας», της λένε στην ομάδα υποστήριξης. Η προσέγγιση της έμφυλης ταυτότητας και του σεξουαλικού προσανατολισμού γίνεται τόσο καλαίσθητα όσο μοιάζει με κομψοτέχνημα η μικρή, γαλλική πόλη στην οποία εκτυλίσσεται η ιστορία. Γίνεται με καλοσύνη.

Ο «Ευτυχισμένος άνθρωπος» είναι ένας ύμνος στην ανεκτικότητα και στη συμπερίληψη, είναι ένας ύμνος στον έρωτα και στην ειλικρινή αγάπη. Μια αγάπη που τα πάντα νικά με ένα τρυφερό φιλί του δημάρχου Λουκινί στο μουστάκι του Εντί.