Η γενιά των 30ρηδων (Β. Μαυρογεωργίου, AbOvo, «Όπερες των ζητιάνων»...) συνασπίζεται καλλιτεχνικά και ο 30χρονος σκηνοθέτης Θέμελης Γλυνάτσης, που τους συγκέντρωσε στη στέγη της KNOT δίνοντας μαζί με τους συνεργάτες του Γιάννη Κοτσώνη και Βαγγέλη Μουσίκα προτεραιότητα στη συλλογικότητα, παίρνει το λόγο.
Γιατί άλλος ένας νέος πολιτιστικός χώρος τώρα; Το καινούργιο μπορεί σε πρώτη ματιά να φαίνεται περιττό, ειδικότερα σε ένα χρονικό διάστημα όπου οι λέξεις «πείνα» και «φτώχεια» επανέρχονται με μια τρομακτική δριμύτητα. Από την άλλη, αυτό το «περιττό», το καινούργιο –σε οποιονδήποτε τομέα– είναι κατ' εμέ η ουσία της ελπίδας.
Τι νέο φέρνει στον αστικό πολιτιστικό χάρτη η KNOT; Χρησιμοποιείται αποκλειστικά και μόνο ως performance space, η επιλογή των συναυλιών και των παραστάσεων γίνεται με γνώμονα την πειραματική τους διάσταση, προσφέρουμε εκπαιδευτικά εργαστήρια μαζί με τις καλλιτεχνικές μας εκδηλώσεις και, όχι, δεν έχει μπαρ. Έχοντας οι ίδιοι την εμπειρία των «νέων, ανέστιων ομάδων» κι έχοντας ζοριστεί οικονομικά, αποφασίσαμε πως η KNOT θα είναι οικονομικά φιλική τόσο στις νέες ομάδες όσο και προς το κοινό. Το οικονομικό ζήτημα είναι φυσικά κάτι που μας αγχώνει, αλλά υπάρχει τυφλή πίστη!
Υπάρχει πολιτισμός πέρα από τις επιχορηγήσεις του ΥΠΠΟΤ; Παρόλο που πιστεύω πως το κράτος έχει αμέτρητες υποχρεώσεις απέναντι στην τέχνη, η τέχνη πρέπει να επιδεικνύει μια συστηματική «αγνωμοσύνη» απέναντι στο χορηγό της, κρατικό ή μη. Στις μέρες μας, που οι κρατικές επιχορηγήσεις είτε δεν υπάρχουν είτε δίνονται σε συγκεκριμένους ανθρώπους, έχει δημιουργηθεί ένα καταπληκτικό ρεύμα καλλιτεχνών που επιμένουν να δημιουργούν μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Αρκετά με τους διάσημους! Η εξυγίανση θα επέλθει μόνο όταν δούμε το υλικό που έχουμε, χωρίς κρυμμένα κίνητρα. Διαφορετικά, σε λίγο καιρό τα θεατρικά πράγματα δεν θα αφορούν κανέναν.
Τι σας ενοχλεί στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα και τι σας δίνει ελπίδα; Με εξοργίζει ο ρατσισμός. Με ενοχλούν οι απαρχαιωμένες, κακοδιατυπωμένες και κούφιες φιλελεύθερες άριες. Η κλεψιά, μεταφορικά και κυριολεκτικά. Η απάτη, μικρή ή μεγάλη. Η εμμονή με τη διασημότητα και την αναγνωρισιμότητα. ΟΜΩΣ... Δουλεύοντας έξι μήνες στη ΚΝΟΤ διαπίστωσα το καταπληκτικό φάσμα ταλέντων που υπάρχει σε άτομα της γενιάς μου, κι αυτό μου δίνει ελπίδα. Γιατί το ταλέντο μεταφράζεται εύκολα σε κοινωνική στάση. Και τότε τα πράγματα αρχίζουν και αλλάζουν. Αργά ίσως, αλλά αλλάζουν. Πρέπει να επιμείνουμε, να δουλέψουμε, να φάμε άσχημα τα μούτρα μας, να ξανασηκωθούμε, να πολεμήσουμε και να κάνουμε μισό βήμα μπροστά.
28/9 - 16/11 : «Ο γλάρος» του Άντον Τσέχοφ, ομάδα PEQUOD Επανάληψη μιας από τις πιο ενδιαφέρουσες παραστάσεις της περσινής σεζόν. Σκην.: Δ. Ξανθόπουλος. Παίζουν: Γ. Αγγελόπουλος, Α. Παπαθεμελή κ.ά. (Πληρ.: 694 5333110) ● 10/10 - 24/10: «Τα νιάτα» του Τζόζεφ Κόνραντ Δραματοποιημένο αναλόγιο με τον Άρη Μπερλή, σε μετάφραση του ιδίου, σκηνοθετική επιμέλεια Θ. Γλυνάτση και ηχητικό περιβάλλον που έχει επιμεληθεί ο Γ. Κοτσώνης. ● 20/11 - 20/12: «Παρείσακτοι» της Μαρίας Ευσταθιάδη Μονόλογοι φαντασμάτων σε μια παράσταση-εγκατάσταση που χρησιμοποιεί καινούργιες τεχνολογίες. Σκην.-διαμόρφωση σκηνικού χώρου: Θ. Γλυνάτσης. Ηχητικό περιβάλλον: Γ. Κοτσώνης. Με τους: Β. Ανδρέου, Μπ. Γαλιατσάτο, Ν. Γιανναράκη, Π. Ροκίδη, Γ. Σεραφειμίδη. ● 7/2 - 22/3: “Frankenstein” της Μαίρη Σέλεϊ Μπορείτε να φανταστείτε τον baby-face Βασίλη Μαυρογεωργίου στο ρόλο του Φρανκεστάιν; Ο σκηνοθέτης Θ. Γλυνάτσης το έπραξε και μαζί με τη Μαρία Φιλίνη διερευνούν τη σχέση δημιουργού και δημιουργήματος. (Και έπεται συνέχεια...)
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
15°
