Κινηματογραφος

Τα παιδιά του χειμώνα: Ένα γλυκόπικρο χριστουγεννιάτικο παραμύθι

Το σημαντικό επίτευγμα του Αλεξάντερ Πέιν στην τελευταία του δουλειά είναι πως πλάθει μια ιστορία που διαδραματίζεται στις αρχές των 70s, με τεχνική και στιλ βγαλμένα από εκείνη την εποχή

324257-668306.jpg
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
ΤΕΥΧΟΣ 901
2’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Τα παιδιά του χειμώνα

Τα παιδιά του χειμώνα: Κριτική για την ταινία του Αλεξάντερ Πέιν με πρωταγωνιστές τους Πολ Τζιαμάτι, Ντα’ Βάιν Τζόι Ράντολφ, Ντόμινικ Σέσα

Μασαχουσέτη, 1970. Ένας μονόχνωτος και αυστηρός καθηγητής Ιστορίας αμερικανικού οικοτροφείου αρρένων, υποχρεώνεται να παραμείνει στις εγκαταστάσεις του ιδρύματος κατά τη διάρκεια των xριστουγεννιάτικων διακοπών ώστε για να προσέχει τους ελάχιστους –μόλις πέντε– σπουδαστές που θα παραμείνουν εκεί. Τελικά αναπτύσσει μία ιδιαίτερη σχέση με έναν από αυτούς, έναν απροσάρμοστο αλλά και ευφυή ταραχοποιό, καθώς και τη μαύρη μαγείρισσα του σχολείου, η οποία θρηνεί τον πρόσφατο χαμό του γιου της στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Το σημαντικό επίτευγμα του Αλεξάντερ Πέιν στην τελευταία του δουλειά είναι πως πλάθει μια ιστορία που διαδραματίζεται στις αρχές των 70s, με τεχνική και στιλ βγαλμένα από εκείνη την εποχή. Με τέτοια, θρησκευτική σχεδόν, προσήλωση στην κατασκευή του έργου και με κεντρικό πρωταγωνιστή έναν ανυπέρβλητο Πολ Τζιαμάτι που δίνει μια ερμηνεία υψηλής στάθμης, τα «Παιδιά του χειμώνα» είναι η καλύτερη ταινία του Πέιν εδώ και χρόνια. Μια ταινία που μπορεί άφοβα να συγκριθεί με το αριστοτεχνικό «Πλαγίως», που είχε χαρίσει στον Ελληνοαμερικανό σκηνοθέτη, το Όσκαρ σεναρίου το 2004. Θυμίζουμε πως ο σκηνοθέτης επανέλαβε τον οσκαρικό θρίαμβο με το σενάριο των «Απογόνων» του 2012, ενώ η σημερινή ταινία είναι υποψήφια για 5 Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και εκείνο του κορυφαίου φιλμ. Ο Πέιν είναι ακαταμάχητος στο πώς δομεί το ανθρωποκεντρικό δράμα του, πετυχαίνοντας μια αξιοθαύμαστη ισορροπία μεταξύ χιούμορ και συγκίνησης. Χωρίς περιττές σκηνές ή ανώδυνους διαλόγους, κάθε στιγμιότυπο από τα «Παιδιά του χειμώνα» έχει νόημα. Η ταινία ξεκινά σαν μια θλιβερή επισήμανση της μοναξιάς στην οποία είναι καταδικασμένοι οι «σημαδεμένοι» πρωταγωνιστές. Η επαφή και κυρίως η επικοινωνία μεταξύ τους προϋποθέτει την απόλυτη ειλικρίνεια. «Ο γιος μου δεν σε συμπαθούσε. Σε θεωρούσε κάπως μαλάκα» λέει η μαγείρισσα στον καθηγητή, ο οποίος συμμερίζεται τον πόνο της και θεωρεί λογική την άποψη του μακαρίτη γιου της, τον οποίο είχε μαθητή. Ανάμεσα σε αυτούς τους παραιτημένους χαρακτήρες (φαβορί για το Όσκαρ ο Τζιαμάτι στους Α’ Αντρικούς Ρόλους και ειδικά η σαρωτική Ντα’ Βάιν Τζόι Ράντολφ στην κατηγορία του Β’ Γυναικείου Ρόλου) βρίσκεται ο νεαρός μαθητής που έχει τα δικά του ψυχολογικά θέματα προς επίλυση. Η κεντρική ιδέα του σεναρίου που υπογράφει ο Ντέιβιντ Χέμινγκσον (κι αυτός υποψήφιος) προέρχεται από ένα παλιό γαλλικό φιλμ του 1935 σε σκηνοθεσία Μαρσέλ Πανιόλ που είχε δει ο Πέιν και συζήτησε με το σεναριογράφο. Το γεγονός πως είναι μόλις η δεύτερη ταινία που γυρίζει ο Πέιν χωρίς να έχει γράψει ο ίδιος το σενάριο, μάλλον καλό του έκανε. Με την έννοια πως του έλυσε τα χέρια και αφοσιώθηκε στο εξαίσιο, συναισθηματικό και άρτιο αποτύπωμα μιας τρυφερής, ανθρωποκεντρικής ιστορίας για την πικρή ενηλικίωση και τη μοναδική ζεστασιά κάποιων σχέσεων. Ζεστασιά που μπορεί να εντοπιστεί και στο πιο ψυχρό περιβάλλον, ακόμη και στις πιο αντίξοες συνθήκες της καθημερινότητας.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ (The Holdovers) | Official Trailer

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

The substance
Το ελιξίριο της νιότης: Η Ντέμι Μουρ στην πιο γενναία ερμηνεία της καριέρας της

Εκτός από την κριτική στην επιφανειακή showbiz και στα… τέρατά της, το βραβευμένο στις Κάννες σενάριο μετατρέπεται σε έναν κόλαφο για τη χωρίς νόημα ζωή

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.