Κινηματογραφος

Ονειρικό σενάριο: Η παραίσθηση της ζωής κι ο Νίκολας Κέιτζ σε φουλ φόρμα

Η ζωή ενός καθηγητής βιολογίας που ζει μια τυπική καθημερινότητα, αλλάζει απότομα όταν άνθρωποι τον βλέπουν συνεχώς στον ύπνο τους

Κωνσταντίνος Καϊμάκης
ΤΕΥΧΟΣ 899
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ονειρικό σενάριο: Κριτική για την ταινία του Κρίστοφερ Μπόργκλι με πρωταγωνιστές τους Νίκολας Κέιτζ, Τζούλιαν Νίκολσον, Λίλι Μπρεντ

Ο Πολ Μάθιους είναι ένας καθηγητής βιολογίας που ζει μια τυπική καθημερινότητα με τη σύζυγο και τις δύο έφηβες κόρες τους. Η ζωή του αλλάζει απότομα όταν όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να τον βλέπουν συνεχώς στον ύπνο τους. Χάρη στα συλλογικά αυτά όνειρα, ο Πολ γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη απρόσμενα δημοφιλής στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

Με την προ τριετίας κατάμαυρη σάτιρα «Σιχάθηκα τον εαυτό μου», ο Nορβηγός σκηνοθέτης Κρίστοφερ Μπόργκλι κέρδισε αρκετή φήμη, αλλά και μια πρόσκληση να γυρίσει την επόμενη ταινία του στο Χόλιγουντ. Το πρώτο αγγλόφωνο φιλμ του, βέβαια, δεν είναι μια τυπική ταινία στούντιο, αλλά ένα ακόμη αντισυμβατικό φιλμ για την έννοια της δημοφιλίας, χτισμένο πάνω σε ακόμη πιο σουρεαλιστικά –και κωμικά– θεμέλια σε σχέση με το προηγούμενο φιλμ. Ο μονοδιάστατος καθηγητής του, Νίκολας Κέιτζ, ο οποίος παραδίδει την πιο τολμηρή αλλά και ολοκληρωμένη ερμηνεία του εδώ και καιρό, είναι η αρχή και το τέλος στην ιστορία που αφηγείται το «Dream Scenario».

Ένας χαρακτήρας που είναι προφανώς πολλά περισσότερα από όσα μαρτυρά η συνηθισμένη εμφάνισή του, αλλά και μια τραγική υπενθύμιση ότι τα πάντα είναι ρευστά στη ζωή και η μεγαλύτερη παγίδα είναι να θεωρήσεις κάτι ως δεδομένο. Η μονοδιάστατη φιγούρα του Πολ προσφέρεται για πολλές περαιτέρω αναλύσεις εκτός εκείνης της ψυχαναλυτικής (σε μια σκηνή ακούμε έναν ειδικό να λέει πως αυτό που συμβαίνει είναι ο ορισμός του κατά Γιουνγκ συλλογικού ασυνείδητου) και ο σκηνοθέτης τη χρησιμοποιεί με παροιμιώδη καπατσοσύνη, αλλά και ιδανικό τάιμινγκ στην ισορροπία χιούμορ-δράματος.

Από τη στιγμή που ο μέχρι πρότινος απαθής βιολόγος βλέπει τη ζωή του να γίνεται επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος, χωρίς να χρειαστεί καν να κουνήσει το δαχτυλάκι του, αλλάζει συμπεριφορά αλλά και «πρόσωπο». Γίνεται ο ίδιος το αντικείμενο της επιστημονικής μελέτης του. Σαν τις ασπρόμαυρες ζέβρες –τι εύστοχος παραλληλισμός– που χάνονται μέσα στην ομοιομορφία του κοπαδιού για να μπερδέψουν τον θηρευτή τους, όπως λέει στους φοιτητές του, οι οποίοι από τη στιγμή που ο καθηγητής τους έγινε viral αρχίζουν να γεμίζουν το αμφιθέατρο.

Όμως ο κυνικός, ευφυής, αλλά και με ψυχολογικά προβλήματα (που πηγάζουν από μια σειρά ματαιώσεων και συμβιβασμών στην καθώσπρεπει και ρουτινιάρικη ζωή του) άντρας δεν μπορεί να διαχειριστεί κατάλληλα το δώρο που του δόθηκε. Θα το συνειδητοποιήσει με τον πιο σκληρό και επώδυνο τρόπο όταν οι θολές γραμμές μεταξύ ονείρων και πραγματικότητας γίνουν απρόσμενα καθαρές και τον οδηγήσουν στο επόμενο στάδιο της ασήμαντης ύπαρξής του.