Η ζωή της Πρισίλα Πρίσλεϊ μέσα από την ταινία της Σοφία Κόπολα

Της Νάνσυς Λάππα

Ένα γλυκό φθινοπωρινό μεσημέρι Κυριακής, πριν ενσκήψει ο χιονιάς, βρέθηκα στο 61o Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Viennale σε ένα από τα πιο εμβληματικά σινεμά της Βιέννης, το «Gartenbaukino», όπου θα παιζόταν η νέα ταινία της Σοφία Κόπολα. Βασισμένη στο βιβλίο της Πρισίλα Πρίσλεϊ «Elvis and Me» που κυκλοφόρησε το 1985 αφηγείται τη ζωή της Πρισίλα με τον Βασιλιά του Rock ‘n’ Roll, σε σενάριο, σκηνοθεσία και παραγωγή της Κόπολα. Από τα πρώτα λεπτά της ταινίας η αισθητική της σκηνοθέτριας μας μεταφέρει σε μια πιο αθώα, πιο ρομαντική εποχή, στο 1959 όπου και γνωρίστηκαν για πρώτη φορά η Πρισίλα με τον Έλβις. Η ταινία ξεκινά στην αμερικανική βάση στο Μπαντ Νάουχάιμ στην Γερμανία. Εκεί η 14χρονη Πρισίλα ζει με τους γονείς της, ο πατέρας της είναι αξιωματικός, και γνωρίζει τυχαία τον Έλβις Πρίσλεϊ σε ένα πάρτι στη βάση. Ο Έλβις ξεσηκώνει τους παρευρισκόμενους με το ταμπεραμέντο και τη μουσική του. Η έφηβη Πρισίλα ξετρελάθηκε με τη γνωριμία τους καθώς ο Έλβις βρισκόταν ήδη στο απόγειο της καριέρας του όταν κατατάχθηκε στον στρατό στα 24 του. Ένα πραγματικά απίστευτο γεγονός, ειδικά για την εποχή. Ένα 14χρονο κορίτσι γνωρίζει ένα celebrity όπως ο Έλβις σε ένα σουαρέ οικογενειακών φίλων στην αμερικανική βάση. Κατά τη διάρκεια της βραδιάς ο Έλβις συζητά με την Πρισίλα και τη ρωτά τι μουσική ακούνε τα παιδιά πίσω στην πατρίδα τώρα που εκείνος λείπει και το κορίτσι, πολύ αθώα, του απάντησε Beatles, κάτι που δεν τον χαροποίησε ιδιαίτερα καθώς ανησυχούσε πως θα τον ξεχάσουν οι θαυμαστές του αλλά και η βιομηχανία του θεάματος όσο εκείνος υπηρετούσε. Παρά τους ενδοιασμούς των γονιών της και την ανησυχία τους (τους χώριζε άλλωστε μια δεκαετία) ο Έλβις κέρδισε την εμπιστοσύνη του λοχαγού πατέρα της και άρχισαν να κάνουν παρέα. Όπως έχει δηλώσει η ίδια η Πρισίλα εκείνο που της άρεσε περισσότερο στον Έλβις ήταν πως την εμπιστευόταν και μοιραζόταν μαζί της πράγματα που τον απασχολούσαν αλλά και τα συναισθήματά του, όπως για παράδειγμα τον θάνατο της μητέρας του, μια απώλεια που δεν ξεπέρασε ποτέ. Ο Έλβις βρήκε στο πρόσωπό της ένα ώριμο και έμπιστο άνθρωπο -παρά το νεαρό της ηλικίας της- που  δεν τον έβλεπε σαν σταρ, αλλά με μια πιο αθώα, ευάλωτη σχεδόν ματιά.

Η Κόπολα μεταφέρει αριστοτεχνικά τη σχέση αυτή στη μεγάλη οθόνη, τονίζοντας τη φιλία που αναπτύχθηκε ανάμεσά τους και την πλατωνική τους σχέση που κράτησε για χρόνια. O Έλβις δείχνει να σέβεται τη διαφορά ηλικίας τους και τιμά τον λόγο του προς τον πατέρα της Πρισίλα. Τον βλέπουμε ευγενικό και ήπιο τζέντλεμαν να έρχεται σε επαφή μαζί της μόλις εκείνη γίνει 21 ετών. Αν και όλα δείχνουν πως είναι ένα εφήμερο εφηβικό φλερτ, η σχέση που έχουν αναπτύξει φαίνεται να είναι πολύ πιο ισχυρή και αγνή. Η στιγμή του αποχωρισμού όμως δεν άργησε να έρθει και ο Έλβις επιστρέφει στην Αμερική, υπόσχεται όμως στην Πρισίλα πως δεν θα την ξεχάσει. Μέσα από γρήγορες σεκάνς η Κόπολα δείχνει το πέρασμα του χρόνου και φτάνοντας στο 1963 η μόδα πλέον αλλάζει και μεταφερόμαστε στα 60s με έντονο eyeliner και πολλή, πάρα πολλή λακ για «φουσκωτά» μαλλιά! Η Πρισίλα έχει υιοθετήσει πλέον το στιλ της μόδας και μέσα από ατμοσφαιρικά πλάνα ταυτιζόμαστε όλο και περισσότερο με την πρωταγωνίστρια που βλέπουμε να βαδίζει προς την ενηλικίωση, πάντα όμως με τον Έλβις έστω και νοερά δίπλα της καθώς της τηλεφωνεί από τη Graceland, της στέλνει υπογεγραμμένους δίσκους και τηρεί την υπόσχεσή του. Μια μέρα της τηλεφωνεί και την προσκαλεί να ζήσει μαζί του στη Graceland, στο Μέμφις του Τενεσί, όπου και μπορεί να φοιτήσει στο εκεί σχολείο. Η αντίδραση των γονιών της ήταν αρνητική όμως η Πρισίλα καταφέρνει να τους πείσει. Ο Έλβις της στέλνει τα αεροπορικά εισιτήρια και την υποδέχεται σαν σταρ. Η Πρισίλα συνειδητοποιεί πως μπαίνει σε έναν διαφορετικό κόσμο, αφήνοντας πίσω της τη ζωή στη Γερμανία με τους γονείς της και τις βαρετές της συμμαθήτριες. Η Graceland είναι όπως ο Έλβις, larger than life, μια έπαυλη που αντιπροσωπεύει το στυλ του, με μαξιμαλιστική διάθεση και ιδιαίτερη αισθητική, ηλιόλουστη, γεμάτη εκπλήξεις. Εκεί λοιπόν την καλωσορίζουν η γιαγιά του Έλβις, συνεργάτες και φίλοι του. Ο κατενθουσιασμένος Έλβις και η Πρισίλα αποφασίζουν να το γιορτάσουν στο Λας Βέγκας. Εκεί βλέπουμε για πρώτη φορά τη σκοτεινή του πλευρά, καθώς ο εθισμός του σε χάπια είναι πλέον φανερός και παρασύρει την Πρισίλα στον κόσμο του. Μετά από λίγες μέρες η ηρωίδα επιστρέφει στη Γερμανία και ανακοινώνει στους γονείς της πως θα ζήσει στη Graceland μαζί με τον Έλβις. Παρά τους ενδοιασμούς τους, δέχονται με την προϋπόθεση να φοιτήσει σε καθολικό σχολείο θηλέων.

Η σχέση τους αρχίζει να γίνεται πολύπλοκη και η Πρισίλα γνωρίζει έναν χειριστικό, οξύθυμο Έλβις που της συμπεριφέρεται αυστηρά ενώ επιλέγει τα ρούχα, το χρώμα των μαλλιών της και γενικά θέλει να έχει τον έλεγχο πάνω της. Το δυναμικό κορίτσι που αποφάσισε να αλλάξει χώρα και ζωή για να ακολουθήσει την καρδιά της φαίνεται να μεταμορφώνεται σε ένα μελαγχολικό πλάσμα που περνά τον χρόνο του σε ένα χρυσό κλουβί περιμένοντας τον Έλβις. Το χαρακτηριστικό μαύρο χρώμα των μαλλιών της ήταν ιδέα του Έλβις καθώς έκανε αντίθεση με τα γαλάζια μάτια της. Η Πρισίλα δεχόταν όλες αυτές τις αλλαγές ενώ βυθιζόταν όλο και περισσότερο στην κατάθλιψη, μακριά από την οικογένειά της, χωρίς φίλες παρά μόνο όλους όσοι βρίσκονταν στον κύκλο του Έλβις. Ένα κορίτσι που δεν χάρηκε πραγματικά την ηλικία του διότι από τα 14 του βρισκόταν υπό την επιρροή του. Στη Graceland η Πρισίλα ήταν μια Μπάρμπι για τον Έλβις που έκανε ό,τι ήθελε. Δεν είχε και πολλές επιλογές. Για τον εκνευρισμένο Έλβις ήταν ξεκάθαρο πως θα έπρεπε να διαλέξει εκείνον ή τη δουλειά όταν η Πρισίλα εξέφρασε την επιθυμία να δουλέψει σε μια μπουτίκ για λίγες ώρες, έτσι ώστε να βγάζει το χαρτζιλίκι της. Μετά από αυτή την έκρηξη του Έλβις η Πρισίλα έμεινε στο πλάι του θυσιάζοντας ουσιαστικά τα θέλω της για τον έρωτα.

Όσο η ταινία προχωράει τόσο κορυφώνεται και η ένταση μεταξύ τους καθώς η σχέση τους είχε αρκετούς τσακωμούς, εκρήξεις αλλά και στιγμές απόλυτης ευτυχίας. Το 1967 ο Έλβις της κάνει πρόταση γάμου και λίγο αργότερα γίνεται ο παραμυθένιος γάμος τους ενώ στις αρχές του 1968 η Πρισίλα φέρνει στη ζωή τη μοναχοκόρη τους, Λίζα Μαρί. Αν και φαινομενικά το ζευγάρι τα είχε όλα και ο Έλβις  είναι ο απόλυτος σταρ, οι δυο τους απομακρύνονται όλο και πιο πολύ ενώ ο εθισμός του χειροτερεύει. Χάπια και αλκοόλ, με την Πρισίλα να προσπαθεί να διατηρήσει την τέλεια εικόνα τους παρά τη μοναξιά που νιώθει. Μένει μόνη με το μωρό για μεγάλα χρονικά διαστήματα και έχει να αντιμετωπίσει τα ταμπλόιντ της εποχής και τις απιστίες του Έλβις με τις συμπρωταγωνίστριές του. Η Πρισίλα αρχίζει να περνά όλο και περισσότερο χρόνο μακριά από το Graceland και μετακομίζει στην Καλιφόρνια ώσπου το 1973 βρίσκει το θάρρος να ζητήσει διαζύγιο από τον Έλβις.

Η Κόπολα επέλεξε να αφήσει το τέλος της ταινίας ανοιχτό για τον θεατή για να ερμηνεύσει την έκβαση της σχέσης του ζευγαριού ενώ δείχνει την Πρισίλα να οδηγεί ένα κάμπριο και να φεύγει από τη Graceland αφήνοντας πίσω της ρεπόρτερ της εποχής, παπαράτσι και θαυμαστές που συγκεντρώνονταν καθημερινά έξω από την έπαυλη, προσπαθώντας να δουν έστω για δευτερόλεπτα τον Βασιλιά του Rock ‘n’ Roll. Η Πρισίλα δείχνει έτοιμη για το επόμενο βήμα της, ελεύθερη οδηγεί με τα μαλλιά της λιτά στον ανοιχτό δρόμο…

Η Κέιλι Σπέινι στο ρόλο της Πρισίλα και ο Τζέιμομπ Ελόρντι στον ρόλο του Έλβις είναι εξαιρετικοί ενώ η Κέιλι Σπέινι βραβεύθηκε με το Volpi Cup 2023 ως η καλύτερη ηθοποιός στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας. Παρά την εξαιρετική σκηνογραφία, την αισθητική, τη σκηνοθεσία και τις ερμηνείες των ταλαντούχων ηθοποιών, τους οποίους επέλεξε η Σοφία Κόπολα για να αποτυπώσει όσο πιο πιστά γίνεται την ιστορία της Πρισίλα υπάρχουν και κακές κριτικές ενώ το Variety δημοσίευσε προ μηνός emails μεταξύ της Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ και της Σοφίας Κόπολα, στα οποία η μοναχοκόρη του Πρίσλεϊ εξέφραζε τη δυσαρέσκειά της για το σενάριο και πίστευε πως μέσα από αυτό παρουσιάζεται αδικαιολόγητα ο Έλβις ως χειριστικός και κακοποιητικός. Επίσης, ξεκαθάρισε πως θα εναντιωνόταν δημόσια στη μητέρα της που είναι και παραγωγός της ταινίας. Ήταν κατηγορηματική, ο ρόλος του Έλβις στο σενάριο δεν έχει καμία σχέση με τον πατέρα της και απέδωσε τη διαστρέβλωση για τον χαρακτήρα του πατέρα της στη «σοκαριστικά εκδικητική και περιφρονητική προοπτική της Κόπολα». Δυστυχώς, η Λίζα Μαρί έφυγε αιφνίδια από τη ζωή τον περασμένο Ιανουάριο χωρίς να προλάβει να δει το τελικό αποτέλεσμα της ταινίας. Το φιλμ δείχνει έναν Έλβις τρωτό και ευάλωτο, με ανθρώπινο πρόσωπο. Έναν Έλβις που έχει ελαττώματα και παράλληλα αγγίζει τις ζωές εκατομμυρίων μέσα από την τέχνη του ενώ την ίδια ώρα παλεύει με τους εσωτερικούς του δαίμονες, ανησυχώντας όχι μόνο για τον ίδιο αλλά και για την υστεροφημία του. Η ταινία αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση για ένα από τα μεγαλύτερα lovestories των 60s-70s και δείχνει πως παρά τη λάμψη του Hollywood η ζωή των σταρ δεν είναι τόσο λαμπερή όσο φαίνεται…