«Callas - Paris, 1958»: Η παράσταση της Μαρία Κάλλας στο Παρίσι προβάλλεται για πρώτη φορά εξ ολοκλήρου έγχρωμη και σε 4Κ, στους κινηματογράφους.
Με αφορμή τα εκατό χρόνια από τη γέννηση της μεγάλης σοπράνο, Μαρία Κάλλας, η Volf Productions και η Composite Films παρουσιάζουν την κινηματογραφημένη θρυλική παράσταση που έδωσε για μία και μόνο βραδιά, στις 19 Δεκεμβρίου του 1958, στο Παρίσι, προκαλώντας ανεπανάληπτο παγκόσμιο θαυμασμό. Το «CALLAS - PARIS, 1958», που επιλέχθηκε στην κατηγορία «History of Cinema» για να προβληθεί ως ειδική προβολή στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ρώμης, είναι το τελευταίο δημιούργημα πίσω από το βραβευμένο και αναγνωρισμένο από τους κριτικούς ντοκιμαντέρ «Maria By Callas» (2017), σε σκηνοθεσία και παραγωγή του σπουδαίου Γάλλου σκηνοθέτη Tom Volf, και διανέμεται παγκοσμίως από την Piece of Magic Entertainment.
Για πρώτη φορά εξ ολοκλήρου έγχρωμη και αποκατεστημένη σε 4K και Dolby Atmos, η ταινία θα προβληθεί στην Ελλάδα και την Κύπρο στις 2 και 3 Δεκεμβρίου, σε επιλεγμένους κινηματογράφους. Η Κάλλας ερμηνεύει μυθικές άριες από τα έργα «Νόρμα», «Τροβατόρε», «Ο Κουρέας της Σεβίλλης» και «Τόσκα». Το ρεπερτόριο αυτής της παράστασης αναδεικνύει το μέγεθος και τις απεριόριστες διαστάσεις της Κάλλας, τόσο φωνητικά, όσο και υποκριτικά.
Ύστερα από μία σύντομη εισαγωγή, σχετικά με την άφιξη της σοπράνο στο Παρίσι, και την προσέλευση του κοινού στο Théâtre National de l'Opéra, μεταξύ του οποίου διακρίνουμε τον ποιητή Ζαν Κοκτώ, τη Μπριζίτ Μπαρντό, αλλά και τον τότε Πρόεδρο της Γαλλίας, Ρενέ Κότι, η Κάλλας καταφθάνει με ένα εκθαμβωτικό, βελούδινο κόκκινο φόρεμα και, αφότου όλοι λαμβάνουν τις θέσεις τους, η σκηνή προετοιμάζεται για την πρώτη άρια της Κάλλας, «Casta Diva», από τη διάσημη όπερα του Βιντσέντζο Μπελλίνι, «Νόρμα», που συνδέθηκε αργότερα στενά με την καριέρα της 25χρονης τότε «Αγνής Θεάς».
Η Κάλλας, είτε ερμηνεύει το «Miserere» από το έργο «Τροβατόρε», του Τζουζέπε Βέρντι, που μοιάζει ουσιαστικά με μουσικό μονόλογο για τα δεινά του έρωτα, είτε ερμηνεύει τη «Rosina» από τον «Κουρέα της Σεβίλλης», του Τζοακίνο Ροσσίνι, για μια γυναίκα που είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για να κερδίσει τον άντρα που ποθεί, με τη θεατρικότητα και το ασύγκριτο, βέβαια, φωνητικό της ταλέντο (που καλύπτει σχεδόν τρεις οκτάβες), πείθει ως κάθε μία από τους χαρακτήρες που υποδύεται.
Το τελευταίο και πιο μακροσκελές μέρος της ταινίας είναι η Β’ πράξη από την «Τόσκα», του Τζάκομο Πουτσίνι, όπου η Κάλλας υποδύεται την «prima donna» του τίτλου, η οποία έχει ερωτευτεί έναν καλλιτέχνη, ενώ είναι λογοδοτημένη σε έναν Ρωμαίο αριστοκράτη, κατά τον 18ο αιώνα. Είναι σίγουρα το πιο «θεατρικό» μέρος της ταινίας, με την πλοκή να εκτυλίσσεται μέσα από τις πράξεις των χαρακτήρων και όχι μόνο από τους στίχους του έργου. Για την Κάλλας, ο ρόλος αυτός είναι σχεδόν αυτοβιογραφικός.
Η ντίβα μιλάει σε δημοσιογράφους για το στρες επί σκηνής και για την ιδιαιτερότητα του γαλλικού κοινού, που «ζητάει πολλά και [αυτή] είναι διατεθειμένη να τους δώσει ακόμα περισσότερα, επιβεβαιώνοντας έτσι το βαρύ της όνομα, στον χώρο της όπερας». Ενώ, όπως μας λέει ο αφηγητής, η παράσταση κράτησε λιγότερο από όσο ήταν αναμενόμενο, κανείς δεν τόλμησε να σφυρίξει (κάτι το άκρως προσβλητικό για τους ερμηνευτές), αλλά αντίθετα η μεγάλη σοπράνο βγήκε τρεις φορές για να ευχαριστήσει το κοινό, που δεν μπορούσε να σταματήσει να χειροκροτεί όρθιο τη συγκινητική της περφόρμανς.
Η «prima donna» με την πολυτάραχη ζωή, γεννημένη στη Νέα Υόρκη από Έλληνες γονείς, αποδεικνύει εδώ, για ακόμα μία φορά, πως απέκτησε την αειθαλή φήμη που κατέχει, γιατί τη διεκδίκησαν πανίσχυροι άντρες, σαν τον Αριστοτέλη Ωνάση και γιατί, φυσικά, έχει σημασία να επανεπισκεφθούμε το έργο της, τόσα χρόνια μετά το «ζενίθ» της λαμπερής της καριέρας. Βλέποντας τη στην νέα επιχρωματισμένη εκδοχή του «CALLAS - PARIS, 1958», παίρνουμε μία μικρή γεύση από το πόσο εκθαμβωτική και ταυτόχρονα επιβλητική ήταν η φιγούρα της επί σκηνής.
Η αποκατάσταση αυτού του μοναδικού ντοκουμέντου, από την καλύτερη, ίσως, εποχή της Μαρία Κάλλας, δεν θα μπορούσε να έχει φτάσει στις κινηματογραφικές αίθουσες σε σωστότερη χρονική στιγμή από αυτή. Φέτος, εκατό χρόνια μετά τη γέννησή της, στις 3 Δεκεμβρίου 1923, είναι τιμητικά το «Έτος Μαρία Κάλλας» και στην Ελλάδα έχει ιδρυθεί προς τιμή της το Μουσείο Μαρία Κάλλας, στο κέντρο της Αθήνας, που άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό τον Οκτώβριο του 2023.
Η προβολή της ταινίας θα πραγματοποιηθεί στις παρακάτω κινηματογραφικές αίθουσες:
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
11°
