Ρίτσαρντ Ράουντρι: Πέθανε σε ηλικία 81 ετών ο ηθοποιός που ερμήνευσε τον ντετέκτιβ «Shaft» - Το σύμβολο του blaxploitation σινεμά
Ο Αφροαμερικανός ηθοποιός, Ρίτσαρντ Ράουντρι, που έμεινε στην ιστορία για το ρόλο του ως ντετέκτιβ Τζον Σάφτ, στη σειρά «blaxploitation» ταινιών της δεκαετίας του 1970, του Γκόρντον Παρκς, πέθανε σε ηλικία 81 ετών στις 24 Οκτωβρίου. Ξεκινώντας με την ταινία «Shaft» (1971), μια ταινία που κυριολεκτικά έσωσε το στούντιο της Metro Goldwin Meyer από χρεωκοπία, ο Ράουντρι έπαιξε σε συνολικά πέντε ταινίες τον χαρακτήρα του τίτλου, με την τελευταία να είναι ουσιαστικά μία παρωδία, που γυρίστηκε το 2019.
Ο Ράουντρι γεννήθηκε το 1942, στο Ρότσεστερ της Νέας Υόρκης και παράτησε το κολλέγιο για να ασχοληθεί με το μόντελινγκ, για εταιρίες όπως τη Johnson (προϊόντα μαλλιών) και τη Salem (τσιγάρα). Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ο Ράουντρι έγινε μέλος της θεατρικής ομάδας με βάση τη Νέα Υόρκη, Negro Ensemble Company και ξεκίνησε την καριέρα του ως ηθοποιός. Σύντομα υποδύθηκε σπουδαία πρόσωπα της αφροαμερικανικής κουλτούρας, όπως τον μποξέρ, Τζακ Τζόνσον και έπαιξε σε παραγωγές εκτός Μπρόντγουεϊ.
Ρίτσαρντ Ράουντρι: Ο ρόλος του ντετέκτιβ Shaft
Ο ρόλος του ντετέκτιβ Σαφτ δόθηκε στον Ράουντρι όταν ήταν μόλις 28 χρονών. Η ταινία, που στοίχησε 500.000 δολάρια για να γυριστεί, απέφερε στο στούντιο 12 εκατομμύρια και το επανάφερε στη χολιγουντιανή αρένα, αποδεικνύοντας, ταυτόχρονα, πως το αφροαμερικανικό ταλέντο δεν θα έπρεπε να υποτιμάται. Με την εξαιρετική ερμηνεία του Ράουντρι και την αξέχαστη μουσική του Isaac Hayes ως σάουντρακ, η ταινία ενέταξε τον ντετέκτιβ του τίτλου στην ποπ κουλτούρα και έγινε κλασική μέσα στις επόμενες δεκαετίες.
Τα σίκουελ του «Shaft», «Shaft's Big Score!» (1972) και «Shaft in Africa» (1973) εδραίωσαν τη φήμη το Ράουντρι και του σκηνοθέτη Παρκς, ακολουθώντας τις περιπέτειες του Τζον Σαφτ (ακόμα και σε άλλες ηπείρους), στην προσπάθειά του να υπερασπιστεί με κάθε τρόπο τον νόμο και την τάξη και να κυνηγήσει το οργανωμένο έγκλημα. Παράλληλα με τις ταινίες αυτές, κυκλοφόρησαν δεκάδες άλλες με πρωταγωνιστές μαύρους ηθοποιούς, όπως το «Super Fly» (1972), το «Across 110th Street» (1972), το «Coffy» (1972) και το «Foxy Brown» (1974), οι οποίες εδραίωσαν το κινηματογραφικό είδος «blaxploitation», που κυριάρχησε μέσα στη δεκαετία του 1970 και επηρέασε μέχρι και «mainstream» ταινίες, όπως το «Live and Let Die» (1973), με τον Τζέιμς Μποντ.
Ρίτσαρντ Ράουντρι: Το σύμβολο του blaxploitation, η διαφωνία του με τον όρο, οι ταινίες που έπαιξε
Ο Ράουντρι δεν συμφώνησε ποτέ ακριβώς με τον όρο «blaxploitation». Όντας μία σύνθετη λέξη που προέρχεται από το «black» (μαύρος), που αναφέρεται στους Αφροαμερικανούς συντελεστές των ταινιών και «exploitation», που σημαίνει εκμετάλλευση, ο ηθοποιός θεωρούσε πως υπονοούσε κάτι το αρνητικό, ενώ εκείνος, τουλάχιστον όσο αφορούσε τις συνεργασίες του με τον Παρκς, είχε μόνο θετικά πράγματα να αναφέρει. Επιπλέον, θεωρούσε πως οι ταινίες αυτής της περιόδου έδωσαν δουλειά σε πολλούς νέους Αφροαμερικανούς, ακόμα κι αν πολλές υπήρξαν β’ διαλογής.
Η καριέρα του Ράουντρι εξελίχθηκε αργότερα και έπαιξε σε ταινίες, όπως το «Σεισμός» (1974), με τον Τσάρλτον Ίστον, το «Inchon» (1981), δίπλα σε θρύλους, σαν τον Λόρενς Ολίβιε και τον Μπεν Γκαζάρα, αλλά και αστυνομικές, όπως το «City Heat» (1984), με τον Κλιντ Ίστγουντ. Το 1973, η Metro Goldwin Meyer προσπάθησε να μεταφέρει τον Σαφτ στη μικρή οθόνη, για το κανάλι CBS, όμως το πρότζεκτ αποδείχτηκε αποτυχία και η σειρά κράτησε μόλις για επτά επεισόδια. Ο Ράουντρι έπαιξε, όμως, σε σειρές για την τηλεόραση που είχαν καλύτερη μοίρα, όπως το «Roots» (1977) και τη σαπουνόπερα, «Generations» (1989-1991).
Έχοντας κατακτήσει τις εντυπώσεις του κόσμου με την πρώτη αυτή φάση της καριέρας του, ο Ράουντρι συνέχισε να αποτελεί είδωλο για σκηνοθέτες και παραγωγούς, οι οποίοι τον συμπεριέλαβαν σε πρότζεκτ τους, σαν φόρο τιμής προς εκείνον. Ο Ντέιβιντ Φίντσερ, για παράδειγμα, δεν παρέλειψε να του δώσει ένα μικρό ρόλο ως το Συνήγορο του Πολίτη στο ψυχολογικό θρίλερ του «Se7en» (1995), με τον Μόργκαν Φρίμαν και τον Μπραντ Πιτ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, αναβιώνοντας έτσι την καριέρα του ηθοποιού. Η πραγματική αναβίωση, βέβαια, ήρθε με το σύγχρονο σίκουελ της σειράς του 1970, «Shaft» (2000), όπου πρωταγωνιστεί ο Σάμιουελ Λ. Τζάκσον στο ρόλο του ομώνυμου ντετέκτιβ και ο Ράουντρι παίζει τον θείο του χαρακτήρα, που έχει το ίδιο όνομα με εκείνον.
Ο Ράουντρι μπορεί να μην έπαιξε ξανά σε πρωταγωνιστικό ρόλο, όμως η φιγούρα του παρέμεινε οικεία στις επόμενες γενιές, μέσα από μικρούς ρόλους σε ταινίες σαν το «Brick» (2005), το «Speed Racer» (2008) και φυσικά την παρωδία της σειράς με τον ντετέκτιβ Σαφτ, «Shaft» (2019), όπου πρωταγωνιστεί και πάλι ο Σάμιουελ Τζάκσον. Οι ρόλοι του στην τηλεόραση υπήρξαν περισσότεροι, αυτή την περίοδο, με σειρές όπως το αστυνομικό «The Closer» (2005) και το «Heroes» (2006). Επίσης, το 1999, υποδύθηκε τον Αφροαμερικανό ήρωα, Μπούκερ Τ. Ουάσινγκτον, στην τηλεταινία «Having Our Say».
Στην προσωπική του ζωή, ο Ράουντρι παντρεύτηκε και χώρισε δύο φορές και απέκτησε πέντε παιδιά, εκ των οποίων τέσσερα ήταν κορίτσια και ένα αγόρι. Οι διάσημες και λαμπερές γυναίκες με τις οποίες συναναστράφηκε και η γκλάμουρ ζωή που έζησε έκαναν τον ηθοποιό να παραδεχτεί, σε συνεντεύξεις του με τις μεγαλύτερες εφημερίδες της Νέας Υόρκης, πως, σε γενικές γραμμές, η καριέρα του υπήρξε μακροχρόνια και λαμπερή. Ο ηθοποιός, ύστερα από μία σύντομη μάχη με τον καρκίνο, που είχε κάνει την πρώτη του εμφάνιση το 1993 και επέστρεψε 30 χρόνια αργότερα, πέθανε στο σπίτι του, στο Λος Άντζελες.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
17°
