Κινηματογραφος

«Χαρισματική, πολυτάλαντη, γοητευτική»: Το υπουργείο Πολιτισμού για τη Μαίρη Χρονοπούλου

Τα μηνύματα από τη Λίνα Μενδώνη και τον Χρίστο Δήμα

Συλλυπητήριο μήνυμα της ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού για την απώλεια της Μαίρης Χρονοπούλου

Tα θερμά της συλλυπητήρια εξέφρασε η ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού για την απώλεια της Μαίρης Χρονοπούλου.

Η υπουργός Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη, στη δήλωσή της σημειώνει ότι η μεγάλη ηθοποιός «έχει εξασφαλίσει στην αιωνιότητα ρόλο πρωταγωνίστριας, στο πάνθεο του ελληνικού κινηματογράφου».

«Ηταν μια χαρισματική προσωπικότητα, καλλιεργημένη, πολυτάλαντη, γοητευτική που αφήνει πίσω της μια μεγάλη σειρά από επιτυχίες, τόσο στον κινηματογράφο, όσο και στο θέατρο, υπηρετώντας όλα τα είδη της υποκριτικής τέχνης», επισήμανε.

Από τη μεριά του, ο υφυπουργός Πολιτισμού Χρίστος Δήμας η απώλεια της σταρ του ελληνικού κινηματογράφου «βύθισε στη θλίψη τον ευρύτερο χώρο του Πολιτισμού, της τέχνης, του θεάτρου και του σινεμά».

Η δήλωση της Λίνας Μενδώνη

Η Μαίρη Χρονοπούλου που, φοιτήτρια ακόμη στη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, το 1954, ξεχώρισε στην ορχήστρα της Επιδαύρου, σε χορό αρχαίας τραγωδίας και ο Μιχάλης Κακογιάννης της έδωσε ένα ρόλο στο «Τελευταίο Ψέμα», έφυγε σήμερα από κοντά μας, έχοντας εξασφαλίσει στην αιωνιότητα ρόλο πρωταγωνίστριας, στο πάνθεο του ελληνικού κινηματογράφου.

Ηταν μια χαρισματική προσωπικότητα, καλλιεργημένη, πολυτάλαντη γοητευτική που αφήνει πίσω της μια μεγάλη σειρά από επιτυχίες, τόσο στον κινηματογράφο, όσο και στο θέατρο, υπηρετώντας όλα τα είδη της υποκριτικής τέχνης.

Το 1963 η ερμηνεία της στην ταινία Τα κόκκινα φανάρια (1963) του Βασίλη Γεωργιάδη, υποψήφια για το Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, στην 36η απονομή του 1964- της άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στη Φίνος Φιλμ, παίζοντας ρόλους πρωταγωνιστικούς, κερδίζοντας το 1967-8, το βραβείο της Ενώσεως Κριτικών.

Αλλά και στη δεκαετία του ΄80, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος την εμπιστεύθηκε σε δυο αριστουργηματικές ταινίες του -Κυνηγοί, ταξίδι στα Κύθηρα- ενώ κέρδισε το Α΄Βραβείο γυναικείου ρόλου, στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, με την ταινία του Βρεττάκου, το 1987, «τα παιδιά της Χελιδόνας».

Έζησε μια ζωή γεμάτη, έμφορτη από επιτυχίες και μεγάλη αποδοχή από ένα κοινό που της αναγνώρισε, πολύ γρήγορα, το ταλέντο της και τη λάτρεψε. Ηταν υπόδειγμα καλής συναδέλφου και άνθρωπος μεγάλης προσφοράς προς τους νεότερους ηθοποιούς. Αυθόρμητη, ειλικρινής, έμεινε σεμνή ως το τέλος, λέγοντας ότι «ήθελε να φύγει πριν γεράσει πολύ».

Η αλήθεια είναι ότι ηθοποιοί, στο μέγεθος της Μαίρης Χρονοπούλου δεν γερνούν. Έχουν κατακτήσει το προνόμιο η εικόνα τους να μένει πάντα στην άνοιξη. Εκφράζω τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια της και στους πιστούς φίλους της.