Χρυσιάννα Παπαδάκη - Στέργιος Ντινόπουλος: Δύο μικρομηκάδες σε τροχιά Όσκαρ

Είναι νέοι, ορεξάτοι και πρόσφατα οι μεγάλοι νικητές του «Χρυσού Διόνυσου», του σημαντικότερου βραβείου του 46ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, το οποίο ολοκληρώθηκε πριν λίγα 24ωρα στην φιλόξενη πόλη της Δράμας. Ένα βραβείο που δεν έρχεται μόνο ως επιβράβευση στην σκληρή και αμέτρητη (όπως λένε οι ίδιοι) δουλειά και τον κόπο του να προσπαθείς να κάνεις κινηματογράφο στην Ελλάδα, αλλά και με την αυτόματη πρόκριση στη διαδικασία ανάδειξης των υποψηφιοτήτων για τα βραβεία Όσκαρ. H Χρυσιάννα Παπαδάκη και ο Στέργιος Ντινόπουλος, γεμάτοι ευγνωμοσύνη προς το Φεστιβάλ και προς το κοινό που αγκάλιασε την ταινία τους, δημιουργοί της ταινίας «Αρκουδότρυπα» (Bearcave), μιλούν για την επόμενη μέρα.

Χρυσιάννα Παπαδάκη και Στέργιος Ντινόπουλος μιλούν για την «Αρκουδότρυπα»

Πώς νιώσατε όταν είδατε την ταινία σας ολοκληρωμένη να παρουσιάζεται στο Φεστιβάλ της Δράμας, σε κανονική προβολή, στη μεγάλη οθόνη και με κοινό, όπως είναι το φυσικό περιβάλλον κάθε ταινίας;
Δεν σας κρύβουμε ότι είναι πραγματικά μοναδική εμπειρία να βλέπεις την ταινία σου ολοκληρωμένη μαζί με το κοινό. Όλο τον περασμένο χειμώνα τον περάσαμε βλέποντας το υλικό, ακούγοντας τη μουσική… Μεταξύ μας είχαμε δει την ταινία ολοκληρωμένη ίσως και πάνω από πενήντα φορές κατά τη διάρκεια του post-production. Αλλά το να βλέπεις την ταινία μαζί με άλλους και να νιώθεις τη συλλογική ενέργεια του κοινού να επιδρά με την οθόνη είναι μοναδική εμπειρία. Είμαστε ευγνώμονες για το Φεστιβάλ της Δράμας που δέχτηκε την ταινία μας, παρά τη μεγάλη της διάρκεια για μία μικρού μήκους.

Κερδίσατε τον Χρυσό Διόνυσο στη Δράμα, το μεγαλύτερο βραβείο του Φεστιβάλ και αυτόματα το εισιτήριο για την πρόκριση στη διαδικασία ανάδειξης των υποψηφιοτήτων για τα βραβεία Όσκαρ. Πώς είναι η επόμενη ημέρα και ποιες είναι οι πρώτες σας σκέψεις;
Είμαστε πολύ χαρούμενοι και γεμάτοι όρεξη να συνεχίσουμε την δουλειά μας, τόσο στην ολοκλήρωση της μεγάλου μήκους της οποίας μέρος είναι η «Αρκουδότρυπα» που παρουσιάσαμε στο Φεστιβάλ, όσο και για τις επόμενες δουλειές μας. Είμαστε ευγνώμονες για το φεστιβάλ και για το κοινό που αγκάλιασε την ταινία μας.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που συναντήσατε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων αλλά και στη δημιουργία όλης της ταινίας ως τελικό αποτέλεσμα;
Όταν δουλεύεις με ένα μικρό συνεργείο και με λίγους πόρους, αναγκαστικά όλα τα μέλη της ομάδας θα κληθούν κάποια στιγμή να αναλάβουν πολλαπλές αρμοδιότητες και ρόλους. Για παράδειγμα μια εκ των ηθοποιών παράλληλα με την υποκριτική στην ταινία έπρεπε να διαχειρίζεται και τα social media, έτσι ενώ την μία στιγμή μπορεί να βρίσκονταν στο σετ και να έκανε μια σκηνή, μετά από λίγο θα άλλαζε «πόστο» για να ασχοληθεί με το Instagram και τα backstage stories. Όλα τα μέλη της ομάδας είχαν πολλαπλές και συχνά πολύ διαφορετικές μεταξύ τους αρμοδιότητες… από τους ηχολήπτες που χρειάστηκε να μαγειρέψουν για να φάμε, τους παραγωγούς που συμμετείχαν ως βοηθητικοί σε σκηνές και ταυτόχρονα κόβανε τιμολόγια, μέχρι εμάς τους ίδιους που ασχοληθήκαμε με τα γραφιστικά και την επικοινωνία.
Το όμορφο σε αυτό είναι ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία αναγκάζεσαι να τα μάθεις όλα κάτι το οποίο πιστεύουμε ότι μόνο σε καλό μπορεί να μας βγει, και να μας προετοιμάσει κατάλληλα για τις επόμενες δουλειές μας.

Τι διασκεδάσατε περισσότερο κατά τη διάρκεια της ταινίας;
Μάλλον το ίδιο το γύρισμα. Δεθήκαμε πολύ με όλη την «Αρκουδομαδάρα», και παραμένουμε σε στενή επαφή με όλους τους συντελεστές, πολλούς από τους οποίους δεν γνωρίζαμε πριν την ταινία. Έχουμε σίγουρα πολλές ωραίες αναμνήσεις από τις στιγμές μας στα σετ και ειδικά με τα άτομα του πυρήνα της ομάδας… την φωτογράφο μας Αρσινόη Πηλού και τον διευθυντή παραγωγής μας Θανάση Μιχαλόπουλο.

Η φιλία, ο queer ερωτισμός, η σχέση με τη φύση, η ενηλικίωση είναι μερικά από το θέματα που διακρίνονται στην «Αρκουδότρυπα». Μιλήστε μας λίγο περισσότερο για αυτά.
Η «Αρκουδότρυπα» είναι η ιστορία της Αργυρούς, μιας queer έφηβης που χάνει την κολλητή της καθώς την καταπίνει η ύπαρξή της στην επαρχία. Είναι μία εμπειρία με την οποία ταυτίζονται πολλοί νέοι σήμερα, αλλά που σπάνια βλέπουμε στον κινηματογράφο, ειδικά στην Ελλάδα: ο κρυφός, αμήχανος έρωτας δύο νέων φίλων που ζουν σε μία ουτοπία φύσης, αλλά παραμένουν εγκλωβισμένες από την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ τους. Αυτές είναι οι θεματικές που μας αγγίζουν και που όλες βρήκαν χώρο στην «Αρκουδότρυπα».

Ποια ήταν η ανάγκη που σας έκανε να πείτε αυτή την ιστορία και πώς σας ήρθε η αρχική ιδέα;
Νιώσαμε την ανάγκη να πούμε μια τρυφερή ιστορία που να συνδυάζει τα βιώματά μας, να διαδραματίζεται σε ένα χωριό που αγαπάμε ολόκαρδα, και να την πούμε με ένα τρόπο γειωμένο και με δυνατούς χαρακτήρες που να αντικατοπτρίζουν αληθινά άτομα που βλέπουμε γύρω μάς. Πήγαμε ένα ταξίδι μαζί πρόπερσι την άνοιξη μέσα στα χιόνια. Και έπειτα από άπειρες συζητήσεις μπροστά στο τζάκι του σπιτιού, ανάβλυσε η ιστορία της Αρκουδότρυπας.

Πόσο δύσκολο είναι να κάνεις σινεμά στην Ελλάδα, ως νέος κινηματογραφιστής;
Είναι αρκετά δύσκολο να το κάνεις και να είναι και βιώσιμο. Σίγουρα υπάρχει πολύ ταλαντούχος νέος κόσμος με όρεξη και δημιουργικότητα, και ελπίζω να πληθύνουν οι ευκαιρίες για χρηματοδοτήσεις τα επόμενα χρόνια. Εμείς, τουλάχιστον για το οικονομικό κομμάτι, βασιστήκαμε κυρίως σε crowdfunding, όπου φίλοι και γνωστοί μας βοήθησαν να κάνουμε την ταινία πραγματικότητα, αλλά και αυτό χρειάστηκε αμέτρητη δουλεία και κόπο.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας; Η «Αρκουδότρυπα» θα έχει συνέχεια;
Η ιστορία της «Αρκουδότρυπας» δεν τελειώνει εδώ! Πολύ σύντομα θα υπάρξει και η συνέχεια στην ολοκληρωμένη μεγάλου μήκους μορφή της. «Η Τριλογία της Αρκουδότρυπας» αν όλα πάνε καλά θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι την άνοιξη του 2024.