«Ennio: The Maestro»: Συνέντευξη με τον Gianni Russo με αφορμή το ντοκιμαντέρ για τη ζωή του συνθέτη και την προβολή του στον κινηματογράφο Ριβιέρα
Επιστροφή στην Αθήνα και η θέα του απέραντου γαλάζιου και τα ασβεστωμένα κυκλαδίτικα σπίτια αντικαθίστανται κάπως βίαια από την τσιμεντένια πόλη. Καταφύγιό μας τα θερινά, με τις δροσερές αυλές τους, που παρατείνουν λίγο ακόμα την αίσθηση του καλοκαιριού. Έξω από τον κινηματογράφο Ριβιέρα στα Εξάρχεια, λίγο πριν το σούρουπο, έχει συγκεντρωθεί αρκετός κόσμος και περιμένει την προβολή του ντοκιμαντέρ για τη ζωή του Ennio Morricone. Είναι άραγε δυόμισι ώρες αρκετές για να βυθιστεί κανείς στο σύμπαν του μεγάλου μαέστρου; Spoiler alert: όχι μόνο είναι, αλλά κανείς δεν έμεινε ασυγκίνητος μετά την προβολή.
Την προβολή του αριστουργηματικού ντοκιμαντέρ του βραβευμένου με Όσκαρ σκηνοθέτη για το «Σινεμά ο Παράδεισος» Giuseppe Tornatore, συνδιοργάνωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Φίλων Μουσικής Ennio Morricone Ελλάδος μαζί με τον κινηματογράφο Ριβιέρα.
Ο Μορικόνε, ένας Μαέστρος που άλλαξε την έννοια και το κύρος της κινηματογραφικής μουσικής, αφηγείται τη ζωή του από την αρχή μέχρι το τέλος, συγκινεί και συγκινείται. Μουσικοί και σκηνοθέτες μιλούν στο ντοκιμαντέρ για το φαινόμενο Μορικόνε, για το πόσο επηρέασε τους ίδιους και την εξέλιξη της μουσικής. Ο Gianni Russo, ιδιοκτήτης της εταιρείας παραγωγής PianoB Produzoni, που μαζί με τους συνεργάτες του δημιούργησαν το ντοκιμαντέρ, μου μιλάει για την ιστορία αυτού του φιλμ και τον δύσκολο δρόμο της παραγωγής του.
«Το πρώτο ντοκιμαντέρ πάνω στο οποίο δουλέψαμε αφορούσε τον Giuseppe Tornatore. Μετά από αυτό, διατηρήσαμε μια πολύ καλή σχέση με τον σκηνοθέτη και ξεκινήσαμε να δουλεύουμε πάνω σε αυτό το πολύ δύσκολο ντοκιμαντέρ για τον Ennio Morricone.
»Όταν αποφασίσαμε να κάνουμε αυτό το φιλμ το 2015, ο Tornatore μας είπε ότι ήταν αδύνατο ο Morricone –με τον οποίο ήταν πολύ καλοί φίλοι– να συμφωνήσει να κάνουν ένα τέτοιο φιλμ για τον εαυτό του. Μας παρότρυνε ωστόσο να ρωτήσουμε τον ίδιο. Ο Morricone μας είπε πως κάτι τέτοιο θα μπορούσε να γίνει μόνο εάν το σκηνοθετούσε ο Tornatore. Και έτσι και έγινε».
Από τη συμφωνία με τον Ennio Morricone, στα γυρίσματα και το post-production, χρειάστηκε να περάσουν έξι χρόνια. «Όταν τελείωσε το ντοκιμαντέρ ένιωσα λες και απελευθερωνόμουν (γέλια). Το post production διήρκησε αρκετά. Ξεκίνησε χρονικά την ίδια περίοδο με την πανδημία στην Ιταλία (σ.σ. Φεβρουάριος 2020) και αντιμετωπίσαμε τις δυσκολίες της εποχής, δηλαδή το μοντάζ γινόταν από απόσταση. Το πρώτο edit που είδαμε ήταν ένα φιλμ με διάρκεια πάνω από 6 ώρες. Ήταν τέλειο και σε εκείνη τη μορφή, αλλά έπρεπε να κόψουμε, όποτε αυτό μας πήρε μερικούς ακόμα μήνες».
Όπως μου περιγραφει ο Gianni Russo «Η συνέντευξη που με έκανε να ανακαλύψω τα περισσότερα πράγματα για το σύμπαν του μεγάλου μαέστρου δεν ήταν άλλη από αυτή με τον ίδιο τον Morricone. Ήταν μια μεγάλη σε διάρκεια συνέντευξη, κράτησε πάνω από 50 ώρες. Ήταν πολύ ιδιαίτερο γιατί όλες αυτές τις ώρες ήμασταν μόνοι μας», και συνεχίζει λέγοντας πως «στην αρχή ο Morricone ήταν πολύ συνεσταλμένος. Το γεγονός όμως ότι οι κάμερες ήταν εκτός του δωματίου, βοήθησε να αναπτύξουμε μια προσωπική σχέση, να μου εμπιστευτεί και να μου εκμυστηρευτεί πράγματα. Έτσι ανακάλυψα τον χαρακτήρα του Morricone που, για μένα, είναι συγκλονιστικός. Συνήθως όταν μιλούσε στον κόσμο, δεν αποκάλυπτε πράγματα για την προσωπική του ζωή. Οπότε αυτή η συνέντευξη ήταν κάτι σαν εξομολόγηση».
Εκτός από τον Morricone, στο ντοκιμαντέρ εμφανίζονται οι Τζουζέπε Τορνατόρε, Κλιντ Ίστγουντ, Κουέντιν Ταραντίνο, Χανς Ζίμερ, Μπάρι Λέβινσον, Ντάριο Αρτζέντο, Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, Κουίνσι Τζόουνς, Μπρους Σπρίνγκστιν, Ρόλαντ Τζοφέ, Τζέιμς Χέτφιλντ. Γίνεται μάλιστα και ιδιαίτερη αναφορά στον Πολιτιστικό Σύλλογο Φίλων Μουσικής Ennio Morricone Ελλάδος. «Στην Ελλάδα υπάρχει ο μοναδικός σύλλογος για τον Morricone. Αυτό είναι ένα μυστήριο», λέει γελώντας ο Gianni Russo που κάνει ειδική μνεία στο ελληνικό κοινό.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
12°
