Πέρα από τον τοίχο: Στο μικροσκόπιο το ιρανικό καθεστώς

Ο τυφλός Αλί επιχειρεί να αυτοκτονήσει αλλά αποτυγχάνει. Λίγες ώρες αργότερα μια γυναίκα που καταδιώκεται από τις αρχές βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι του.

Ο Ιρανός Βαΐντ Τζαλιλβάντ («Περίπτωση συνείδησης») υπογράφει ακόμη μια πολιτική παραβολή που συγκεντρώνει όλα τα υπέρ και κατά της περίφημης ιρανικής σχολής του νέου κύματος που ηγούνται οι Φαραντί, Ρασούλοφ και Παναχί. Άψογος συγκερασμός κοινωνικού δράματος και πολιτικής κριτικής καθώς και σωστή σκιαγράφηση των χαρακτήρων. Όμως η πλοκή δεν αποφεύγει την αναμενόμενη «ανατροπή» ενώ και το δραματικό κομμάτι παρουσιάζει αδυναμίες είτε λόγω της τραβηγμένης ερμηνείας της πρωταγωνίστριας (αντίθετα ο χαρακτήρας του Αλί είναι άψογα παιγμένος από τον Ναβίντ Μοχαμαντζάντεχ), είτε λόγω κάποιων αμβλυμένων γωνιών στο προβλέψιμο σενάριο που μοιράζει ισόποσα τη δράση μεταξύ των εσωτερικών (το σκοτεινό σπίτι του Αλί) και εξωτερικών (η διαδήλωση έξω από το εργοστάσιο) χώρων.