Μια μυστική λέσχη γόνων καλών οικογενειών στην Οξφόρδη και η εκτός ελέγχου συμπεριφορά τους θα οδηγήσουν μια ομάδα φοιτητές στα άκρα.
Βασισμένη σε ένα θεατρικό έργο που με τη σειρά του έπαιρνε την αφορμή του από μια αληθινή λέσχη φοιτητών του πανεπιστημίου της Οξφόρδης στην οποία υπήρξε μέλος ακόμη κι ο πρωθυπουργός της Αγγλίας Ντέιβιντ Κάμερον, το φιλμ της Σέρφινγκ είναι τόσο μια ταινία ενηλικίωσης όσο και μια πικρή σάτιρα ενός κόσμου που μπορεί να μοιάζει ελκυστικός σε όλους όσοι λατρεύουν να βλέπουν το «Downton Abbey» ή το «Επιστροφή στο Μπράιντσχεντ»...
Γοητευτικό εκ φύσεως –το να βλέπεις καλοβαλμένους νεαρούς στην πρώτη τους εβδομάδα στο πανεπιστήμιο είναι αναμφίβολα ένα θέαμα αρκούντως κινηματογραφικό–, το φιλμ ξέρει να χτίζει γοητευτικά τον κόσμο όλων των πιθανοτήτων που ανοίγονται μπροστά τους. Μόνο που αυτό που μοιάζει σαν μια διαφορετική ανάγνωση ενός ακόμη college movie αποκτά μία πιο πολιτική ματιά στο δεύτερο μέρος, όταν η λέσχη των φοιτητών συγκεντρώνεται για ένα γεύμα σε μια επαρχιακή παμπ κι αφήνει τα χειρότερα ένστικτά της να βγουν στην επιφάνεια. Η ουσία της ιστορίας μοιάζει βγαλμένη από την πιο βασική ανάγνωση της πάλης των τάξεων, σχεδόν τόσο «απλή» σαν ένα τραγούδι των Pulp: «It’s more a case of haves against haven’ts». Ακόμη κι αν η προβληματική του όμως δεν πηγαίνει πολύ βαθιά κι αν η πολιτική του αιχμή δεν είναι όσο επώδυνη όσο θα μπορούσε, το φιλμ δεν παύει να είναι μια στρογγυλεμένη μεν, μα αρκούντως κυνική και σαρδόνια ματιά σε έναν κόσμο που εξακολουθεί να ζει στο δικό του αυτοτροφοδοτούμενο παλιομοδίτικο μύθο.
Ένας αδίστακτος μεγαλοδικηγόρος αναγκάζεται να υπερασπιστεί το δικαστή πατέρα του όταν αυτός κατηγορείται για φόνο. Και στην πορεία φυσικά έρχονται κοντά.
Η εξαιρετική ερμηνεία του Ρόμπερτ Ντιβάλ στο ρόλο του σκληρού μα δίκαιου δικαστή που έρχεται σε αντίστιξη με αυτή του Ρόμπερτ Νταόυνι Τζούνιορ που δεν μπορεί να αποτινάξει μια μάλλον αταίριαστη παιχνιδιάρικη σπιρτάδα από το ρόλο, αποτελεί ίσως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο, αυτού του οικογενειακού δράματος που προσθέτει στην ιστορία μια ιδέα από σασπένς. Αυτό που ξεκινά σαν ένα από τα πιο αργόσυρτα θρίλερ του Τζον Γκρίσαμ, όμως, γρήγορα μεταμορφώνεται σε μια μάλλον βαρετή μελοδραματική ιστορία παραμένοντας σταθερά αργόσυρτη. Μπορεί να κρατά το ενδιαφέρον σου παρά την ανησυχητική συχνότητα με την οποία τα κλισέ κάνουν την εμφάνισή τους, γρήγορα όμως θα καταρρεύσει κάτω από το βάρος και την ακαμψία τους.
Ένα φιλήσυχο ζευγάρι Αμερικάνων στο Λονδίνο βρίσκουν μια τσάντα με χρήματα στο σπίτι του κακοποιού ενοίκου τους. Κι αυτή είναι η αρχή των προβλημάτων τους.
«Τα κακά πράγματα συμβαίνουν σε καλούς ανθρώπους» λέει το ρητό αλλά στην ταινία Δανού Γκενζ, που κάνει εδώ το αγγλόφωνο ντεμπούτο του, είναι λιγάκι δύσκολο να ξεχωρίσεις τους καλούς από τους κακούς, αφού οι πράξεις όλων διασχίζουν τη γραμμή μεταξύ των δύο. Όμως αυτό το θρίλερ, που χρησιμοποιεί ανάμεσα σε άλλα και την οικονομική κρίση για να δικαιολογήσει τα κίνητρα των ηρώων του, μπορεί να χτίζει μια ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρα, αλλά δεν καταφέρνει ποτέ να αποκτήσει ιδιαίτερη αγωνία ούτε συναισθηματικό αντίκτυπο. Όλα μοιάζουν όπως θα έπρεπε, αλλά τίποτα δεν κατορθώνει να ξεχωρίζει σε αυτό το φιλμ, που μοιάζει σαν τον ουρανό του μη τουριστικού Λονδίνου, όπου διαδραματίζεται: μουντό, γκρίζο και δίχως ζωή...
Ακόμη...
Πιθανότατα το τελευταίο πράγμα που χρειαζόταν το σινεμά του 2014 ήταν ένα κινηματογραφικό reboot της τηλεοπτικής σειράς (και αποτυχημένης ταινίας) «Τα χελωνονιντζάκια»(Teenage Mutant Ninja Turtles). Σκηνοθετημένο από τον Τζόναθαν Λίμπεσμαν φιλοδοξεί να δώσει νέα ζωή στην ιστορία τεσσάρων μεταλλαγμένων αδελφών που βγαίνουν από τους υπονόμους για να υπερασπιστούν τη Νέα Υόρκη.>>> Η Ζέτα Μακρυπούλια κι ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος πρωταγωνιστούν στη νέα κωμωδία του Νίκου Ζαπατίνα «Στα καλά καθούμενα» στην οποία η συνάντηση κι ο έρωτάς τους αλλάζει τη ζωή τους, κι ένας κρυμμένος θησαυρός πιθανότατα θα την ανατρέψει οριστικά >>> Ένας αδέσποτος γάτος βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι ενός μάγου, όμως τα άλλα κατοικίδια του έχουν βαλθεί να τον διώξουν στην ταινία κινουμένων σχεδίων «Το μαγικό σπίτι»(The House of Magic) των Μπεν Στάσεν, Ζερεμί Ντεγκρισόν.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
20°
