Τόρι και Λοκίτα: Όχι οι Νταρντέν που επιθυμούμε να δούμε

Δύο ανήλικοι, ο μικρός Τόρι και η έφηβη Λοκίτα, που κατάφεραν να ταξιδέψουν μόνοι από την Αφρική στην Ευρώπη, πασχίζουν να επιβιώσουν στο σημερινό Βέλγιο με μοναδικό όπλο τη δύναμη της φιλίας τους.

Ό,τι ακριβώς περιμένει να δει ο ψαγμένος σινεφίλ από το συνεπές, πολιτικοποιημένο και πάνω από όλα ανθρωποκεντρικό σινεμά των αδελφών Νταρντέν. Αυτή τη φορά η κάμερα των Βέλγων στρέφεται στις δύσκολες συνθήκες της εξορίας δύο ασυνόδευτων παιδιών από την Αφρική που γίνονται έρμαια στα χέρια ντίλερ ναρκωτικών και λαθρεμπόρων. Οι Τόρι και Λοκίτα παλεύουν με νύχια και με δόντια για την πολυπόθητη κάρτα παραμονής, παρότι κάθε λεπτό που περνά ο κίνδυνος καραδοκεί από όλες τις πλευρές. Τραχύς ρεαλισμός, ερασιτέχνες ηθοποιοί, απουσία μουσικής –εκτός από τα τραγούδια που λένε οι δύο ήρωες– ψευδοντοκιμαντερίστικη αισθητική, δραματουργική ένταση και ανατροπή στο φινάλε, υπογραμμίζουν με ακρίβεια άλλο ένα ζήτημα πολιτικής σημασίας για τους Βέλγους δημιουργούς παρότι εδώ δεν δείχνουν να βρίσκονται στην καλύτερη φόρμα τους.