Κινηματογραφος

Χτύπος στην καλύβα: Το τέλος του κόσμου (και πάλι) διά χειρός Σιάμαλαν

Κριτική για την ταινία του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν

Κωνσταντίνος Καϊμάκης
ΤΕΥΧΟΣ 857
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Κριτική για την ταινία «Χτύπος στην καλύβα» του Μ. Νάιτ Σιάμαλαν με πρωταγωνιστές τους Ντέιβ Μπαουτίστα, Μπεν Όλντριτζ, Τζόναθαν Γκροφ, Νίκι Αμούκα-Μπερντ, Άμπι Κουίν, Ρούπερτ Γκριντ

Ένα μικρό κορίτσι με τους δύο μπαμπάδες του φτάνουν σε μια απομακρυσμένη κατοικία μέσα στο δάσος για να περάσουν ολιγοήμερες διακοπές. Ύστερα από λίγες ώρες τέσσερις οπλισμένοι άγνωστοι εισβάλουν στο σπίτι, αιχμαλωτίζουν την τριμελή οικογένεια και απαιτούν από αυτή να προβεί σε μια αδιανόητη επιλογή προκειμένου «να σωθεί η ανθρωπότητα».  

Από την πρώτη του κιόλας ταινία, την αξεπέραστη για πολλούς θιασώτες του μεταφυσικού θρίλερ αλλά και για εκείνον, «Έκτη αίσθηση» από το 1999, ο Ινδός σκηνοθέτης Μ. Νάιτ Σιάμαλαν δεν έχει σταματήσει να φτιάχνει ένα σινεμά δυνατής ατμόσφαιρας, έντονων ανατροπών αλλά και απλοϊκών συμβολισμών (κυρίως θρησκευτικού περιεχομένου) οι οποίοι δύσκολα δένουν με την τελική λύση του μυστηρίου. Δυστυχώς το «Χτύπος στην καλύβα» δεν είναι η εξαίρεση στην αλυσίδα των προβλέψιμων πλέον θρίλερ του Σιάμαλαν που έχουν σαν αφετηρία μια καλή ιδέα, αλλά η συνέχεια είναι σχεδόν καταστροφική. Το πιασάρικο σενάριο τυλίγεται γύρω από το ψευτοδίλημμα «οικογένεια ή ανθρωπότητα». Είναι μια συνθήκη που θεωρητικά προσφέρει υλικό για αρκετή αγωνία και εκπλήξεις αλλά στην πράξη δεν έχει πολύ ψαχνό. Ο Σιάμαλαν στην προσπάθειά του να εντυπωσιάσει με κάθε τρόπο τον θεατή, πέφτει ο ίδιος θύμα των υπέρμετρων φιλοδοξιών του και της μανίας του για έξυπνες (σύμφωνα με τα δικά του στάνταρ) ανατροπές. Φυσικά και η νέα του ταινία διαθέτει την άνεση της αφήγησης που ρέει χωρίς πρόβλημα όσο το μυστήριο της ταυτότητας και των προθέσεων των δραστών παραμένουν στην ομίχλη. Από τη στιγμή όμως που στην προσπάθεια των ομήρων να ξεφύγουν από τα χέρια των «φανατικών θρησκόληπτων» προστίθενται οι γνωστές θρησκευτικές αλληγορίες γύρω από τον ερχομό της Αποκάλυψης, το (ούτως ή άλλως γεμάτο τρύπες) σενάριο γίνεται αληθινός αχταρμάς. Οι τέσσερις Καβαλάρηδες της Αποκάλυψης αναλαμβάνουν να εκτελέσουν το θεάρεστο έργο τους με μια συνέπεια που κραυγάζει από μακριά πόσο ψεύτικη είναι. Η μοναδική αποκάλυψη της ταινίας είναι πως ο «σκηνοθέτης των ανατροπών» –ο οποίος κάνει κλασικά το cameo πέρασμα του και στο φιλμ αυτό– την έχει «ακούσει» κανονικά από θρησκευτικής άποψης, φέρνοντας μνήμες από «Οιωνό» και «Συμβάν» στο βαρύγδουπο, εσχατολογικό σενάριό του με θέμα (τι άλλο;) την καταστροφή της ανθρωπότητας.