Κριτική ταινίας: Η λεοπάρδαλη του χιονιού (La panthère des neiges)

Στο οροπέδιο του Θιβέτ, φτάνουν ο Βενσάν Μινιέ, ένας φημισμένος φωτογράφος της άγριας φύσης μαζί με τον συγγραφέα και φυσιοδίφη Σιλβέν Τεσόν. Σκοπός του ταξιδιού τους είναι να εντοπίσουν τη λεοπάρδαλη του χιονιού, ένα από τα πιο σπάνια αιλουροειδή.

Το φετινό Σεζάρ καλύτερου ντοκιμαντέρ δόθηκε στην θαυμάσια «Λεοπάρδαλη» καθώς επιτυγχάνει να ταιριάξει λειτουργικά το ερευνητικό στοιχείο του φιλμ τεκμηρίωσης με ένα φιλοσοφικό προβληματισμό γύρω από τη σχέση μας με τη φύση. Το βασικό ερώτημα του φιλμ σχετίζεται με τη θέση του ανθρώπου - και κυρίως το ρόλο του- πάνω στον πλανήτη. Όπως πολύ σωστά κάποια στιγμή ακούγεται στην ταινία «μερικά πλάσματα στη φύση είναι φτιαγμένα έτσι ώστε να μην μπορέσει να τα δει ποτέ ανθρώπινο μάτι». Ίσως λοιπόν η ακριβοθώρητη λεοπάρδαλη του χιονιού να είναι ένα από αυτά τα μαγικά πλάσματα του Θιβέτ που πρέπει να μείνουν αθέατα στον άνθρωπο.  Η θαυμάσια μουσική των Νικ Κέιβ και Γουόρεν Ελις είναι απόλυτα ταιριαστή με το κλίμα και το ύφους του έργου.