Κριτική ταινίας: Ησυχία 6-9

O Άρης και η Άννα συναντιούνται τυχαία σε μια ερειπωμένη, παραθαλάσσια πόλη όπου οι εξαφανίσεις δεκάδων κατοίκων –σε καθημερινή βάση μάλιστα– δεν έχουν καμία λογική εξήγηση. Μέσα σε αυτόν τον παράξενο κόσμο, η Άννα και ο Άρης ερωτεύονται, αλλά μετά από λίγες μέρες η γυναίκα εξαφανίζεται. Πατώντας σε μια έξυπνη ιδέα (ο Χρήστος Πασσαλής και η Ελένη Βεργέτη συνυπογράφουν το σενάριο) η «Ησυχία» είναι ένα ιδιοσυγκρασιακό, αργόσυρτο και στιλιζαρισμένο ερωτικό θρίλερ που ποντάρει κυρίως στην ατμόσφαιρα και το κλίμα μυστηρίου. Κρατώντας καλά κρυμμένα τα μυστικά του σεναρίου, ο Πασσαλής στη δεύτερη σκηνοθετική απόπειρα του μετά την «Πόλη και η πόλη» που έφτιαξε μαζί με τον Σύλλα Τζουμέρκα, χρησιμοποιεί φιλοσοφικούς στοχασμούς που στην πλειονότητα τους έχουν αξία. Στα προτερήματα του φιλμ το εικαστικό αποτύπωμα (το βιομηχανικό τοπίο με τους άδειους δρόμους και τις κεραίες σημαδεύουν το φιλμ) και η απλότητα με την οποία ο Πασσαλής μιλάει για τη δύναμη του έρωτα, την οδύνη της απώλειας αλλά και την ύπαρξη δύο χωριστών παράλληλων κόσμων που μοιραία κάποιες στιγμές συναντώνται. Η ταινία έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι.