Κριτική ταινίας: Η νύχτα της 12ης (La Nuit du 12)

Σε μια επαρχιακή κωμόπολη που βρίσκεται δίπλα στην Γκρενόμπλ, ο σαδιστικός φόνος μιας νεαρής γυναίκας που κάηκε ζωντανή προκαλεί πονοκέφαλο στην εγκληματολογική ομάδα η οποία αναλαμβάνει την υπόθεση.

Γαλλικό νουάρ φτιαγμένο με παλμό και σασπένς που χρησιμοποιεί τη συνταγή ενός αστυνομικού θρίλερ παλιάς κοπής για να αφηγηθεί μια ιστορία περίπλοκων συνθηκών, σκοτεινών χαρακτήρων και ανείπωτων μυστικών. Ο στυλίστας Ντομινίκ Μολ («Χάρι, ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου») σχεδιάζει με ρεαλισμό και συνέπεια τις ζωές των εμπλεκόμενων στην υπόθεση: τόσο οι συγγενείς και φίλοι του θύματος όσο και οι αστυνομικοί παρουσιάζονται ως ανθρώπινοι χαρακτήρες κι όχι ως μονοδιάστατα σύμβολα. Ίσως το βάρος να μην καταμερίζεται ίσα, αφού οι δεύτεροι με προεξάρχοντα τον νεαρό και φιλόδοξο ντετέκτιβ που διορίζεται επικεφαλής της εγκληματολογικής ομάδας, έχουν σταδιακά τη μερίδα του λέοντος στην ίντριγκα που ξετυλίγεται με αφετηρία την νύχτα της 12ης και φόντο άλλη μια σοκαριστική υπόθεση γυναικείας ανθρωποκτονίας.