Κριτική ταινίας: Ο σπόρος μιας αγάπης (Returntodust)

Δύο μοναχικοί μεσήλικες, η Μα και ο Κάο, αναγκάζονται από τον οικογενειακό και κοινωνικό περίγυρο να παντρευτούν. Αυτό που ξεκινά όμως σαν συμβιβασμός, σταδιακά εξελίσσεται σε αμοιβαίο σεβασμό και καταλήγει σε αυθεντική αγάπη.

Αργόσυρτο, μινιμαλιστικό και παραδομένο σε μια φορμαλιστική συνθήκη όπου ο λυρικός συμβολισμός έχει τον πρώτο λόγο, το κινέζικο δράμα του Λι Ρουιτζούν προφανώς κι απευθύνεται σε ένα πιο σινεφίλ κοινό, που είναι απόλυτα εξοικειωμένο με το είδος. Μέσα από τις δοκιμασίες του ζευγαριού στηλιτεύεται ο φρενήρης ρυθμός ζωής στη μεγαλούπολη, οι καταστροφικές οικογενειακές σχέσεις που βασίζονται κυρίως στο χρήμα και η αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίζονται τα σύγχρονα οικολογικά προβλήματα. Ο σκηνοθέτης εκμαιεύει σεναριακά την εύκολη συγκίνηση αλλά δεν γίνεται ποτέ μελό ή ακραίος, πριμοδοτώντας μια ιστορία που στην βάση της είναι ειλικρινής και ανθρώπινη.