Ανταπόκριση από το 63ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και την πρεμιέρα με τη νέα ταινία «The Fabelmans» του Στίβεν Σπίλμπεργκ.
Μέσα στο Ολύμπιον δεν πέφτει καρφίτσα, καθώς ο Γιώργος Καπουτζίδης ανεβαίνει στη σκηνή για να παρουσιάσει την τελετή έναρξης του 63ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, μαζεύοντας όλο το χειροκρότημα και πλήθος φιλοφρονήσεων διακριτικής αβρότητας -και δικαίως-, από όλη την τοπική αυτοδιοίκηση (μηδενός εξαιρουμένου), η οποία παραβρέθηκε και απευθύνθηκε στο κοινό.
Αμέσως μετά, την αυλαία άνοιξε η νέα ταινία του σκηνοθέτη των επιτυχιών, Στίβεν Σπίλμπεργκ, «The Fabelmans». Μια ταινία που ξέρουμε από τώρα πως θα είναι μέσα στις πιο επιτυχημένες και ίσως πιο αγαπημένες αυτής της χρονιάς. Κάτι άλλο που ξέρουμε επίσης ήδη, είναι πως είναι η ιστορία του ιδίου του Στίβεν Σπίλμπεργκ, η μάλλον η πιο κοντινή εκδοχή της παιδικής και εφηβικής του ηλικίας, την οποία μας αφήνει να δούμε επί της οθόνης.
Ο μικρός Σάμι (Γκάμπριελ Λαμπέλ), είναι ένα αγόρι που ζει στην Αριζόνα την δεκαετία του 1950 με την οικογένειά του, η οποία μετακομίζει ακολουθώντας την λαμπρή καριέρα του ιδιοφυούς πατέρα του Μπερτ (Πολ Ντέινο), έναν μηχανικό και πρωτοπόρο επιστήμονα των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ο μικρός μας ήρωας ανακαλύπτει την αγάπη του για το σινεμά, ως τρόπο αντίληψης του κόσμου γύρω του, μόνο που πίσω από την κάμερα, ανακαλύπτει λίγο περισσότερα από όσα περίμενε.
Ίσως έχετε διαβάσει ήδη πως η ταινία εξερευνά την σχέση του Σπίλμπεργκ με την τέχνη του κινηματογράφου. Πριν και πάνω από αυτό όμως, εξερευνά τη σχέση με τη μητέρα του, η οποία είναι και η πιο βασική θεματική σε αυτό το οικογενειακό δράμα. Διότι περί αυτού πρόκειται. Οι δυσκολίες στις οικογενειακές σχέσεις, οι ματαιώσεις και οι απογοητεύσεις του Σάμι. Το μπούλινγκ και ο ρατσισμός με αφορμή την εβραϊκή καταγωγή του στο σχολείο, από τους συμμαθητές του. Η ανάγκη του να ελέγξει κάτι από την τρικυμία που λέγεται καθημερινότητα, μέσα σε μια καθόλου τυπική οικογένεια, οπότε και η ανάγκη του να σηκώσει την κάμερα και να κάνει ταινίες. Στις οποίες αυτός ελέγχει τη δράση.
Η Μισέλ Γουίλιαμς δείχνει για άλλη μια φορά την κλάση της, ο Πολ Ντέινο είναι στιβαρός σε έναν ρόλο δύσκολο και κόντρα σε ό,τι μας έχει συνηθίσει και ο νεαρός Γκάμπριελ Λαμπέλ στέκεται επάξια στο ύψος των περιστάσεων, σε μια ταινία φτιαγμένη και προγραμματισμένη για να συγκινήσει και να ικανοποιήσει τις μάζες, από έναν δημιουργό συνώνυμο του μπλοκμπάστερ και δεν θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι διαφορετικά.
Ο Διευθυντής του Φεστιβάλ, προλόγισε την ταινία κάνοντας ένα μικρό σπόιλερ ως προς την πιο δυνατή -κατά τη γνώμη του- στιγμή της ταινίας, την οποία φυσικά και δεν θα επαναλάβουμε εδώ. Επιτρέψτε μας ωστόσο να διαφωνήσουμε με όλο τον σεβασμό. Αφού στη θέση της θα βάζαμε με άνεση, την σπουδαία, για άλλη μια φορά Μισέλ Γουίλιαμς, η οποία υποδυόμενη τη μητέρα του μικρού Σάμι, τον ορμηνεύει αρκετά νωρίς στην ταινία -και μην χάσετε αυτή τη σκηνή- πως το σινεμά είναι φτιαγμένο από όνειρα και να μην το ξεχάσει αυτό ποτέ. Και ευτυχώς εκείνος την άκουσε.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
16°
![The Fabelmans | Official Trailer [HD]](/images/640x360/3/jpg/files/YouTube/a673B0JInwM.webp "The Fabelmans | Official Trailer [HD]")
