Η Ουκρανή σκηνοθέτρια που έγινε στρατιώτης, Alisa Kovalenko, αποκαλύπτει το ντοκιμαντέρ «Frontline»

Η Ουκρανή σκηνοθέτης Alisa Kovalenko αποκάλυψε τα πρώτα πλάνα από το επερχόμενο ντοκιμαντέρ με τίτλο «Frontline», στο φόρουμ έμπνευσης του φεστιβάλ κινηματογράφου Ji.hlava.

Γυρισμένο κατά τη διάρκεια της τετράμηνης θητείας της στον ουκρανικό στρατό, το ντοκιμαντέρ υπόσχεται ότι θα είναι «αργό και στοχαστικό», εστιάζοντας σε σύντομες στιγμές ηρεμίας μέσα στο χάος του ρωσο-ουκρανικού πολέμου.

Το φεστιβάλ κινηματογράφου Ji.hlava ξεκίνησε το 1997 στην πόλη Jihlava της Τσεχίας από μια ομάδα μαθητών λυκείου. Από τότε και κάθε φθινόπωρο το φεστιβάλ συγκεντρώνει χιλιάδες θεατές, σκηνοθέτες, παραγωγούς και δημοσιογράφους σε μια γιορτή «στοχασμού μέσω των ταινιών». Το φόρουμ έμπνευσης του φεστιβάλ είναι μια μοναδική πλατφόρμα συζήτησης, η οποία φιλοξενεί ξεχωριστές φιγούρες από διάφορα κοινωνικά στρώματα σε αναζήτηση νέων προοπτικών της εποχής μας και έμπνευση για σχετικά θέματα μελλοντικών ταινιών ντοκιμαντέρ.

«Γύριζα μόνο όταν δεν υπήρχε τίποτα να κάνω», δήλωσε η στρατιώτης-σκηνοθέτης Kovalenko σε συνέντευξή της στο περιοδικό Variety.

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, τον οποίο η ρωσική πλευρά εξακολουθεί να ονομάζει ειδική στρατιωτική επιχείρηση, η Kovalenko δεν είχε τη «δύναμη» να γίνει σκηνοθέτρια, αποφασίζοντας έτσι να επικεντρωθεί στο να γίνει στρατιώτης. Παρ’ όλα αυτά πήρε την κάμερα μαζί της, βάζοντας κυριολεκτικά επιπλέον βάρος στις πλάτες της.

«Μισούσα αυτή την κάμερα στην αρχή. Ήταν βαριά, αλλά ήταν δική μου ευθύνη να την κουβαλάω. Δεν μπορούσα να βγάλω τις χειροβομβίδες μου», δήλωσε.

Στην αρχή δεν σκεφτόταν να κάνει ταινία. Αλλά όταν η στρατιωτική της βάση βομβαρδίστηκε και ένας στενός της φίλος πέθανε, η Kovalenko επέστρεψε στο σπίτι και έριξε άλλη μια ματιά στα πλάνα που είχε τραβήξει.

«Η φίλη μου αστειεύτηκε ότι της θύμιζε μια ιρανική ταινία τέχνης – τίποτα δεν συνέβαινε. Αλλά κάτι υπήρχε εκεί. Μπορούσες να νιώσεις την ένταση μέσα από τη σιωπή».

Η Kovalenko –επίσης πίσω από το Home Games– εργάζεται σε ένα άλλο ντοκιμαντέρ, το Expedition 49, αλλά η συνεχιζόμενη σύγκρουση την έκανε να ξανασκεφτεί ολόκληρο το project, δήλωσε στο Variety. Το ντοκιμαντέρ εστιάζεται σε πέντε εφήβους από την περιοχή του Donbas, στους οποίους δίνεται ξαφνικά η ευκαιρία να πάνε στα Ιμαλάια. Σε ηλικία 73 ετών, ο Ουκρανός Valentyn, παλαίμαχος αλπινιστής νιώθει τις δυνάμεις του να μειώνονται προετοιμαζόμενος για την τελευταία του αποστολή. Πηγαίνει στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο βιομηχανική πόλη του Donbas, στην ανατολική Ουκρανία, για να βρει πέντε νέους, εφήβους που ζουν στην γραμμή επαφής με σκοπό να τους εκπαιδεύσει.

«Θα το αλλάξουμε, γιατί δεν πρόκειται πλέον για αυτήν την αποστολή. Υποτίθεται ότι ήταν για όνειρα που γίνονται πραγματικότητα. Τώρα έχει γίνει μια ταινία για κατεστραμμένα όνειρα».

Το πρώτο της ντοκιμαντέρ, το «Home Games», περιγράφει έναν κρίσιμο χρόνο στη ζωή της 20χρονης Alina Shilova, μιας νεαρής Ουκρανής που γεννήθηκε και μεγάλωσε στα φτωχά προάστια του Κιέβου και προορίζεται για την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ουκρανίας.

Alisa Kovalenko: Μητέρα, σύζυγος και στρατιώτης

Η Kovalenko μίλησε για την εμπειρία της στον στρατό, ως γυναίκα και ως μητέρα. Ο σύζυγός της, γάλλος συγγραφέας και παραγωγός Stéphane Siohan, έμεινε στο σπίτι με τον γιο τους.

«Είμαστε ένα ασυνήθιστο ζευγάρι και έχουμε ήδη περάσει πολλά – είμαστε μαζί από την εξέγερση στην πλατεία Maidan (2013). Ξέρει ότι είμαι λίγο τρελή και το δέχεται. Επίσης, είμαστε όλοι ίσοι μπροστά στον πόλεμο», σημείωσε.

Το 2014 την σταμάτησαν σε ένα σημείο ελέγχου και ανακρίθηκε από ρώσους αξιωματικούς για ώρες.

«Σκεφτόμουν από μέσα μου: Αυτό είναι το τέλος. Μου είπαν ότι θα μου κόψουν τα αυτιά αν δεν αρχίσω να μιλάω. Ο μεγαλύτερος φόβος μου ήταν ότι θα έδινα σημαντικές πληροφορίες», είπε για αυτό το βαθιά τραυματικό γεγονός.

«Νομίζω ότι ξεπέρασα κάποια όρια εκείνη τη μέρα, δεν φοβάμαι πια. Δεν ξέρω τι θα μπορούσε να είναι πιο τρομακτικό από την αιχμαλωσία».

Υποσχέθηκε στον εαυτό της ότι εάν η σύγκρουση κλιμακωθεί, θα προσπαθήσει να προστατεύσει τη χώρα της.

«Εκείνη την εποχή δεν ήξερα ότι θα κάνω γιο. Αλλά παλεύω για αυτόν - θέλω να ζήσει σε μια όμορφη χώρα. Είναι δική μου ευθύνη ως Ουκρανή, αλλά και ως μητέρα», πρόσθεσε, ενώ παραδέχεται ότι χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να γίνει πλήρως αποδεκτή ως στρατιώτης. Και ενώ εξακολουθεί να είναι τρομερή στο σκάψιμο χαρακωμάτων, είναι ακόμη χειρότερη στο να δέχεται εντολές.

«Καλλιτέχνες, σκηνοθέτες, μας αρέσει να συζητάμε. Έτσι λειτουργούμε. Αλλά στον στρατό δεν ρωτάς “γιατί”. Μερικοί από αυτούς τους στρατιώτες ήταν πραγματικά εξοργισμένοι. “Γιατί αυτή η γυναίκα αμφισβητεί τα πάντα;”», είπε.

«Χρειαζόμουν χρόνο για να αποδείξω ότι ήμουν εξίσου πολύτιμη με οποιονδήποτε άλλον. Όταν πέθανε ο φίλος μου, βρήκα το καπέλο του και το πιάτο του και ο υποδιοικητής μου είδε ότι ήμουν έτοιμη να σπάσω. Είπε: “Ξέρεις, παρά τις διαφωνίες μας, είσαι η πιο δυνατή γυναίκα που έχω γνωρίσει ποτέ”».

Σχεδιάζει να επιστρέψει στην πρώτη γραμμή

«Τα παιδιά μας παίζουν σε καταφύγια βομβών. Είναι φυσιολογικό τώρα, αλλά δεν θέλω να είναι φυσιολογικό».

Αλλά δυσκολεύεται να παραμείνει αισιόδοξη, ειδικά ενόψει των πρόσφατων προσπαθειών κινητοποίησης της Ρωσίας.

«Έχουν περισσότερους στρατιώτες που δεν νοιάζονται για αυτούς και τους φέρονται σαν κρέας, και θα γίνουν ακόμα περισσότεροι τώρα. Ακόμη και με καλύτερο οπλισμό, απλά δεν είναι η σωστή ισορροπία», σημείωσε η Kovalenko.

«Δεν είμαι σίγουρη αν θα υπάρξει happy ending. Θέλω να πιστεύω ότι θα κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο, αλλά έχουμε ήδη χάσει τόσα πολλά. Θα χρειαστούμε χρόνια για να τα ξαναχτίσουμε. Οι νεκροί φίλοι μου συνεχίζουν να με στοιχειώνουν και δεν μπορώ να κοιμηθώ. Η Ρωσία έχει το υψηλότερο ποσοστό ενδοοικογενειακής βίας στην Ευρώπη και έτσι βλέπουν την Ουκρανία. Ώς ένα παιδί που δεν υπακούει. Θέλουν να μας υποτάξουν».

Ρωσο-ουκρανικός πόλεμος: 50.000 γυναίκες στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις

Από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ο αριθμός των γυναικών που έχουν ενταχθεί οικειοθελώς στον ουκρανικό στρατό έχει αυξηθεί.

Υπάρχουν περίπου 50.000 γυναίκες που υπηρετούν στις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις σε μάχιμους και μη ρόλους, από τις οποίες περίπου 10.000 βρίσκονται επί του παρόντος είτε στην πρώτη γραμμή του πολέμου είτε σε πόστα που θα μπορούσαν να τις στείλουν στην πρώτη γραμμή, σύμφωνα με ουκρανούς στρατιωτικούς αξιωματούχους. Υπήρχαν περίπου 32.000 γυναίκες στο στρατό πριν από την εισβολή.

Η στρατιωτική θητεία στην Ουκρανία για τις γυναίκες είναι εθελοντική, αλλά η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο να την κάνει υποχρεωτική για γυναίκες με συγκεκριμένες δεξιότητες. Η απόφαση δεν θα ληφθεί μέχρι το επόμενο έτος.

Η Ουκρανία δεν έχει κρύψει πώς χρειάζεται περισσότερους στρατιώτες για να πολεμήσει έναν δυνητικά μακρύ πόλεμο εναντίον ενός αντιπάλου με μεγαλύτερο ανθρώπινο δυναμικό.

Από το 2021, ο στρατός της Ουκρανίας είχε 196.600 στρατιώτες, ο δεύτερος μεγαλύτερος στην περιοχή, αλλά πολύ μικρότερος από τον στρατό των 900.000 δυνάμεων της Ρωσίας, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του Διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών.