63ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (3-13/11/2022): Μια πρώτη γεύση από 6 φιλμ της φετινής διοργάνωσης που αναμένεται να συζητηθούν.
Σε δύο βδομάδες η Θεσσαλονίκη φοράει τα καλά της και μας καλεί σε ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ βγαλμένο από παλιές και αγαπημένες εποχές. Κι αν οι ταινίες έναρξης (ο νέος Σπίλμπεργκ με το οσκαρικό «The Fabelmans») και λήξης (το «Κορσές» της Μαρί Κρόιτσερ με τη Βίκι Κρίπς της «Αόρατης κλωστής» στον ρόλο της αυτοκράτειρας Σίσσυ) είναι ήδη γνωστές, έξι ταινίες που προβάλλονται στο Διεθνές Διαγωνιστικό και στους Ανοιχτούς Ορίζοντες αναμένεται να κλέψουν την προτίμηση του κοινού και σας τις παρουσιάζουμε σε… πρώτη δημοσίευση.
Η «Νάρκωση» (Narcosis) του Ολλανδού Μαρτάιν ντε Γιονγκ περιγράφει την ιστορία μιας δεμένης οικογένειαςπου κλονίζεται όταν ο πατέρας χάνεται αναπάντεχα. Καταβεβλημένη η μητέρα αποφεύγει να αντιμετωπίσει το γεγονός πως ο σύζυγός της είναι νεκρός, ενώ τα νεαρά παιδιά της παγιδεύονται στο πλαίσιο της αναζήτησης απαντήσεων. Η ηρωίδα δεν έχει άλλη επιλογή, πέρα από το να αντιμετωπίσει την απώλεια με τον δικό της τρόπο, ώστε να μπορέσει να κάνει ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή της.
Το φιλμ «Τρίτος Παγκόσμιος» (World War III) του Χουμάν Σεγιεντίαπό το Ιράν (από τους πιο πολυμήχανους δημιουργούς του νέου ιρανικού κινηματογράφου) αφηγείται την ιστορία του Σακίμπ, ενός άστεγου μεροκαματιάρη που βλέπει το εργοτάξιο όπου εργάζεται να μετατρέπεται από τη μια μέρα στην άλλη στο σκηνικό μιας ταινίας για τις φρικαλεότητες που διέπραξε ο Χίτλερ κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κόντρα σε όλες τις πιθανότητες του δίνεται ένας μικρός ρόλος, ένα σπίτι και μια ευκαιρία να γίνει κάποιος. Αλλά παρόλο που η ταινία υποτίθεται πως αποτελεί δριμεία κριτική των δικτατορικών καθεστώτων, οι ίδιοι οι σκηνοθέτες μετατρέπονται σε δυνάστες που θα έκαναν τα πάντα για να πετύχουν τους στόχους τους. Ένα πολυεπίπεδο, αναστοχαστικό σχόλιο για τα όρια της κυριότητας, της κυριαρχίας αλλά και της τέχνης.
Η αυστριακή ταινία «Βέρα» των Tizza Covi και Rainer Frimmel απεικονίζει την ιστορία μιας γυναίκας που ζει στη σκιά του πατέρα της. Η Βέρα, κουρασμένη από την επιφανειακή ζωή της προνομιούχου τάξης της, δημιουργεί μια στενή σχέση με ένα 8χρονο παιδί (και τον πατέρα του) των προαστίων, το οποίο τραυματίζεται σε ένα τροχαίο. Γρήγορα συνειδητοποιεί όμως ότι και σε αυτόν τον ξένο κόσμο συνεχίζει να αποτελεί ένα όργανο για τους άλλους.
Η νοτιοκορεάτικη ταινία «Το όνομά της ήταν Σοχί» (Next Sohee) της Τζούλι Γιουνγκ έχει ηρωίδα την Γιου-τζιν, μια ευφυή και διακριτική ντετέκτιβ, που αναλαμβάνει την έρευνα για τον θάνατο μιας μαθήτριας λυκείου, την οποία γνώριζε από τα μαθήματα χορού που παρακολουθούσαν κι οι δύο. Ένα εφιαλτικό ταξίδι ξεκινά για την ντετέκτιβ σε μια συναρπαστική ταινία για την οικονομικοπολιτική κρίση, την αστική μοναξιά και τον αφιλόξενο σύγχρονο κόσμο, που απέσπασε θετικότατες εντυπώσεις στο πρόσφατο φεστιβάλ του Μόντρεαλ.
Οι «Χειρότεροι» των Γάλλων Λιζ Ακοκά και Ρομάν Γκερ μάς μεταφέρουν στη συνοικία Cité Picasso, στα προάστια της Βουλώνης στη βόρεια Γαλλία, που αναστατώνεται από τα προγραμματισμένα γυρίσματα μιας ταινίας. Μετά από οντισιόν, τέσσερις έφηβοι επιλέγονται για να πρωταγωνιστήσουν στην ταινία. Όμως όλη η γειτονιά αναρωτιέται: γιατί άραγε διάλεξαν τους χειρότερους; Μεταμφιεσμένο στη φόρμα της ταινίας-μέσα-στην ταινία, αυτό το λεπταίσθητο, πανέξυπνο δράμα σχολιάζει υπόγεια τον όλο και πιο έντονο «κινηματογραφικό τουρισμό στις παραγκουπόλεις», κρατώντας απέναντί μας έναν καθρέφτη που αποκαλύπτει το διπλό και αληθινό πρόσωπο της κοινωνίας μας.
Τέλος, το επίσης γαλλικό «The Mountain» του Τομά Σαλβαντόρ αφηγείται την περιπέτεια του Πιέρ, ενός παριζιάνου μηχανικού ο οποίος πηγαίνει στις Άλπεις για δουλειά και εκεί γνωρίζει μια γοητευτική σεφ, τη Λεά, που θα τον οδηγήσει σε ζόρικες καταστάσεις και κρίσιμα για το μέλλον της ζωής του διλήμματα.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
13°
