Κριτική ταινίας: Για την Κιάρα (A Chiara)

Η 15χρονη Κιάρα γιορτάζει με την οικογένειά της τα 18α γενέθλια της μεγαλύτερης αδελφής της. Το ίδιο βράδυ βλέπει για τελευταία φορά τον πατέρα της και την επόμενη μέρα μαθαίνει ότι ο εκείνος είναι καταζητούμενος από την αστυνομία ως μέλος της Ντραγκέντα.

Μια καθηλωτική ματιά για τη δράση της ιταλικής μαφιόζικης οργάνωσης, μακριά από κάθε ίχνος εξιδανίκευσης, δοσμένη μέσα από την αγωνιώδη προσπάθεια της Κιάρα να πάρει τις κατάλληλες απαντήσεις γύρω από το ποιος πραγματικά ήταν ο πατέρας της. Με την κάμερα σχεδόν κολλημένη στην αποφασισμένη έφηβη, ο ταλαντούχος Ιταλός σκηνοθέτης των «Mediterranea» και «A Ciambra» κλιμακώνει υποδειγματικά και άκρως ρεαλιστικά το δράμα της νεαρής –καταπληκτική η ερασιτέχνης ηθοποιός Σουάμι Ροτόλο στον βασικό ρόλο, ενώ τον πατέρα και την αδελφή της υποδύονται τα πραγματικά μέλη της οικογένειάς της– μοιράζοντας τον προβληματισμό του μεταξύ δύο μοτίβων. Της σκιαγράφησης ενός δυνατού πορτρέτου ενηλικίωσης και γυναικείας χειραφέτησης, από τη μία πλευρά, και της διατύπωσης καθοριστικών ηθικών διλημμάτων γύρω από τη δράση, τους μηχανισμούς λειτουργίας και, κυρίως, της κληρονομιάς της Μαφίας στις νεότερες γενιές, από την άλλη.