Κριτική ταινίας: Οι ροδακινιές του Αλκαράς (Alcarràs)

Οικογένεια καταλανών καλλιεργητών ροδάκινων ψάχνει να βρει τη θέση της στην επόμενη μέρα, όταν ο ισχυρός γαιοκτήμονας της περιοχής αποφασίζει να εγκαταλείψει τις αγροτοκαλλιέργειες για χάρη των πιο προσοδοφόρων φωτοβολταϊκών.

Χρυσή Άρκτος στο φετινό φεστιβάλ Βερολίνου για ένα ανθρωποκεντρικό και κυρίως ψύχραιμο πολιτικό-αγροτικό δράμα που αποφεύγει τις δυνατές κορώνες και την εύκολη καταγγελία. Η ισπανίδα Κάρλα Σιμόν («Ένα αξέχαστο καλοκαίρι») με όχημα της μια συνεπή ντοκιμαντερίστικη αφήγηση που ενισχύεται από την παρουσία ερασιτεχνών ηθοποιών αλλά και τις προσωπικές μνήμες – το Αλκαράς είναι ο τόπος καταγωγής της οικογένειας της- προβαίνει σε ένα διεξοδικό και ευρηματικό σχολιασμό για τις συνέπειες της εγκατάλειψης του παραδοσιακού αγροτικού μοντέλου παραγωγής προς χάριν της αστικοποίησης και του εύκολου κέρδους.