Κριτική ταινίας: Ο Αντικαταστάτης (El Sustituto)

Το καλοκαίρι του 1982 που η Ισπανία βρίσκεται στον πυρετό του ποδοσφαίρου λόγω της διοργάνωσης του 11ου Παγκοσμίου Κυπέλλου, ο υπαστυνόμος Αντρές φτάνει σε ένα απομακρυσμένο παραθαλάσσιο χωριό για να αναλάβει τα νέα του καθήκοντα. Σύντομα αντιλαμβάνεται πως η φιλική διάθεση των ντόπιων συνάδελφων του δεν είναι και τόσο αθώα ενώ ο και οι συνθήκες του θανάτου του προκατόχου του είναι γεμάτες ερωτηματικά.

Στιβαρό και αγωνιώδες αστυνομικό θρίλερ της νέας ισπανικής σχολής, που συνδέει αποτελεσματικά το προσωπικό δράμα ενός αμφιλεγόμενου αντιήρωα (ο εσωστρεφής Αντρές βασανίζεται από το πρόβλημα υγείας της μικρής κόρης του, βρίσκοντας διέξοδο στο αλκοόλ) με την πολιτική ματιά γύρω από το παρελθόν της Ισπανίας. Αρκετοί κάτοικοι του ειδυλλιακού κατά τα άλλα χωριού δεν είναι μόνο νεοφασίστες, νοσταλγοί του Φράνκο αλλά και μπλεγμένοι σε μια σκοτεινή υπόθεση που σχετίζεται με την παρουσία των πλούσιων γερμανών ιδιοκτητών του μεγαλύτερου ξενοδοχείου της περιοχής. Η αστυνομική ίντριγκα παρά τις προβλέψιμη εξέλιξη της είναι το πρόσχημα για να ξετυλίξει ο Όσκαρ Αϊμπάρ τον προβληματισμό του για την άνοδο της ακροδεξιάς στη σημερινή Ευρώπη, τοποθετώντας στην φόρμουλα του ατμοσφαιρικού θρίλερ καταγγελίας κι ένα εύστοχο σχολιασμό γύρω από τη σύνδεση ποδοσφαίρου και πολιτικής.