Τι Να Δω Σήμερα: «Νομοταγής Πολίτης (Law Abiding Citizen)» του Φ. Γκάρι Γκρέι - Η Φωτεινή Αλευρά διαλέγει την ταινία της ημέρας.
Όπως έχουμε γράψει ξανά, δεν έχουν όλες οι ημερομηνίες, μια κινηματογραφική αφορμή για ταινία. Σήμερα βλέπουμε μια χορταστική ταινία δράσης, η οποία φαινομενικά είναι μια ακόμα ταινία για την εκδίκηση, καταφέρνει παρ’ όλα αυτά, κάτω από τις πρώτες εντυπώσεις να αναδυθεί μια πρόσθετη θεματική, πράγμα όχι και τόσο συχνό σε τέτοιου είδους και μεγέθους παραγωγές που λειτουργεί ως ευχάριστη έκπληξη. Είναι μια ταινία για το ότι ο κάθε ένας καθημερινός άνθρωπος μπορεί υπό προϋποθέσεις, να παραδοθεί εντελώς στο κτήνος που όλοι κρύβουν μέσα τους και από νομοταγής πολίτης να γίνει επικίνδυνος για την κοινωνία μέσα στην οποία ζει. Σήμερα βλέπουμε την ταινία «Νομοταγής Πολίτης» του Φ. Γκάρι Γκρέι.
Ο Κλάιντ Σέλντον (Τζέραρντ Μπάτλερ) είναι ένας νομοταγής πολίτης, σύζυγος και πατέρας, ο οποίος γίνεται μάρτυρας του σκληρής δολοφονίας της γυναίκας και της μικρής του κόρης, κατά τη διάρκεια παραβίασης της οικογενειακής του εστίας από δύο κακοποιούς. Ο Νικ Ράις (Τζέιμι Φοξ) είναι εισαγγελέας της πόλης της Φιλαδέλφειας και επίσης οικογενειάρχης. Ο Κλάιντ μετά το χαμό της οικογένειάς του και την ανικανότητα του δικαστικού συστήματος να τιμωρήσει τον βασικό δολοφόνο, από συντετριμμένος και τσακισμένος άνθρωπος θα μετατρέψει τον εαυτό του σε μια ευφυέστατη, αποφασισμένη και πολύ καλά οργανωμένη μηχανή εκδίκησης. Η κατάληξη του πλημμυρισμένου από μίσος και κλονισμένου ψυχολογικά Κλάιντ στη φυλακή, δεν θα τον περιορίσει στο ελάχιστο στο να τρομοκρατεί μια ολόκληρη πόλη πίσω από τα σίδερα και να αναγκάζει τις αρχές να ψάχνουν πιθανούς συνεργούς έξω από τη φυλακή.
Κάτι ακόμη που κάνει (όχι απαραίτητα καλά), ο «Νομοταγής Πολίτης», είναι ότι ασχολείται με την τρομολαγνεία της εποχής. Κάνει σχόλια πάνω στον παροξυσμό ειδικά της περασμένης δεκαετίας, με τον ενισχυμένο, αθέατο κίνδυνο της τρομοκρατίας και μάλιστα, όχι με τον πιο φιλελεύθερο τόνο. Δείχνει μία σαφώς δυτική εικόνα του πόσο απροστάτευτη και ευάλωτη είναι η κοινωνία ακόμη και ενός οργανωμένου και δυνατού αλλά συνάμα και απρόσωπου και χαοτικού αστικού κέντρου μπροστά σε ένα αρχικά απελπισμένο, αποφασισμένο και έξυπνο άνθρωπο, που δεν έχει τίποτα να χάσει. Μπροστά σε ένα “man with a plan”.
Ο Γκάρι Γκρέι καταφέρνει να δημιουργήσει μια σχετική αίσθηση αγωνίας και να κρατήσει έναν αξιοπρεπή ρυθμό σε αυτή την προσπάθεια. Παραπατάει όμως στο πως διαχειρίζεται κάποια σημεία όπως τον φόβο, που δημιουργεί την «ανάγκη» για μεγαλύτερη και πιο αυστηρή αστυνόμευση. Όπως την απενοχοποίηση και νομιμοποίησης της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο όνομα της καταστολής της απειλής, του κακοποιού στοιχείου. Το κακοποιό στοιχείο αναγκαστικά, διαθέτει ανισόρροπο ψυχολογικό προφίλ ενισχυμένο με επικίνδυνη ευφυΐα και ανεξάντλητους πόρους. Δεν είναι πιο τρομακτικό όταν ο «δολοφόνος» είναι και φοβερά έξυπνος και έχει και πρόσβαση π.χ. σε στρατιωτικό υλικό(;). Δεν ξεχνά βέβαια να υπογραμμίζει ότι ο ανθρωπόμορφος κίνδυνος ήταν κάποτε ένας νομοταγής πολίτης. Θα μπορούσε να είναι ο γείτονάς σου. Θα μπορούσες να είσαι εσύ.
Η ταινία «Νομοταγής Πολίτης» έχει κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους από την Village.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
«Είναι δύσκολο να ζεις με εμφύσημα. Δυσκολεύομαι ακόμα και να πάω από τη μία άκρη του δωματίου στην άλλη. Είναι λες και περπατάς με μια πλαστική σακούλα γύρω από το κεφάλι σου»
11°
