Ο σκηνοθέτης Άρης Κατσιγιάννης μιλά για το ντοκιμαντέρ «The Children of an Endless Dream» για την ιστορία της Ίου.
Το όνοµά της συνυφασµένο µε τη νυχτερινή ζωή, την απόλυτη διασκέδαση και τα ξέφρενα πάρτι. Η Ίος όµως είναι κάτι παραπάνω από αυτά. «Είναι όλα εκείνα που περιλαµβάνει η αγάπη του να είσαι ελεύθερος, να ερωτευτείς, να µεθύσεις, να χαµογελάσεις, να αγκαλιάσεις, να αγαπήσεις, να γίνεις ένα µε τους υπόλοιπους καθώς και µε τον εαυτό σου» λέει ο Άρης Κατσιγιάννης, ο σκηνοθέτης του βραβευµένου ντοκιµαντέρ «The Children of an Endless Dream», που στηρίζεται σε µαρτυρίες ανθρώπων που από τη δεκαετία του ’70 και µετά έφτασαν στο νησί από κάθε γωνιά του πλανήτη και τους ένωσε ένα πράγµα: τα όνειρά τους.
Στο ντοκιµαντέρ καταγράφεται ο µισός αιώνας ιστορίας της Ίου µέσα από τις αναµνήσεις των ντόπιων και τις µαρτυρίες των «αιώνιων» επισκεπτών της, ανθρώπων που µετά το ’70 έκαναν τις σπηλιές και τις παραλίες του νησιού σπίτια τους, δηµιουργώντας και ανθίζοντας το κίνηµα των παιδιών των λουλουδιών. «Θελήσαµε να αποτυπώσουµε την αλήθεια και την ιστορία, να µείνει για πάντα αναλλοίωτη στον χρόνο. Μας µίλησαν θερµά για τη φιλοξενία που έχουν ζήσει στην Ίο και δεν την έχουν γνωρίσει σε κάποιο άλλο µέρος στον κόσµο. Αυτό τους έκανε να γυρίζουν πίσω κάθε χρόνο και µας κέντρισε το ενδιαφέρον. Ήταν µία άλλη γενιά ανθρώπων, µε διαφορετική κουλτούρα, διαφορετικό ντύσιµο από τους ντόπιους αλλά οι ντόπιοι τους αγκάλιασαν και µε το παραπάνω» εξηγεί ο Άρης. Όπως λέει και ο Στράτος στο ντοκιµαντέρ, «όταν είσαι νέος έχεις τα ίδια όνειρα, δεν έχει σηµασία τι εθνικότητα είσαι, από πού έρχεσαι, πώς έχεις µεγαλώσει. Εδώ γίνεσαι ένα».
Και όντως, για τους ντόπιους δεν έχει καµία σηµασία η καταγωγή. Πριν από τη δεκαετία του 1970 η Ίος ήταν ένα νησί εξορίας, µε πολύ λίγους κατοίκους που ζούσαν µέσα στη φτώχεια και τις δυσκολίες. Μέσα στα επόµενα χρόνια, όταν ξεκίνησε να ανθίζει ο τουρισµός, η Ίος υπήρξε το νησί που όρισε τη διασκέδαση στην Ελλάδα. Μέσα από τα πολύχρωµα πλάνα αποτυπώνεται η εξέλιξη της πλούσιας ιστορίας του νησιού, αναδύονται έννοιες όπως η διαφορετικότητα και η ενότητα. «Στα δικά µου µάτια, ένα από τα πιο συγκινητικά σηµεία είναι ένα πλάνο που βρήκαµε από το 1970 περίπου, µία ταµπέλα και γράφει: “WELCOME TO IOS, ALL NATIONALITIES, COLORS RELIGIONS ENJOY YOUR HOLIDAY’’. Ξέρεις τι είναι να στηρίζεις ένα τέτοιο µήνυµα εκείνα τα χρόνια; Πολλά µέρη πάνω στη γη στην εποχή μας δεν στηρίζουν ούτε µια λέξη από τη φράση αυτή», σηµειώνει ο σκηνοθέτης.
Αυτό που υπάρχει κοινό σε κάθε ιστορία είναι πως όλες βασίζονται στο ίδιο συναίσθηµα: την ενέργεια του νησιού, αυτή που µπόρεσε να φέρει τόσες διαφορετικές κουλτούρες στο ίδιο σηµείο. Ένα νησί που η ατµόσφαιρα αποπνέει ελευθερία. «Ήµασταν µια άλλη φυλή ανθρώπων, κάνοντας έφοδο στο νησί τους. ∆ιαφορετικές κουλτούρες, διαφορετικές ιδέες, και απλά µας υποδέχτηκαν και µας έκαναν να νιώθουµε πραγµατικά λες και είµαστε σπίτι µας», λέει η Λάµπι.
Η Λάμπι από το ντοκιμαντέρ «The Children of an Endless Dream»
Και ενώ η Ίος εξελίσσεται και αλλάζει, καταφέρνει να διατηρεί ένα βασικό πράγµα, την παράδοση της. Την ψυχαγωγία και τη φιλοξενία. «Παραµένει το νησί της διασκέδασης. Το νησί που πας και τα ξεχνάς όλα. Άτοµα απ’ όλο το κόσµο έρχονται κάθε καλοκαίρι εδώ για να περάσουν όµορφα και να ενωθούν µε άλλους ανθρώπους. Για να ενώσουν τις καρδιές τους. Είναι ένα µέρος που νιώθεις ότι ο χρόνος σταµατάει. Ένα µέρος που δεν σε κάνει απλά να αναπνέεις αλλά να ζεις» καταλήγει ο Άρης.
«The Children of an Endless Dream» Σκηνοθεσία: Άρης Κατσιγιάννης Σενάριο: Τηλέµαχος Κατσιγιάννης ∆ιεύθυνση Παραγωγής: Έλενα ∆οµαζάκη ∆ιευθυντής Φωτογραφίας: Γιάννης Μιχελόπουλος, Υπεύθυνος ∆ηµιουργικού Τµήµατος:Τάσος Φιλίππου
Βοηθός σκηνοθεσίας: Άρης Ζιωτόπουλος Την παραγωγή στήριξε το Farout Hospitality Group
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
12°
