Κινηματογραφος

Κριτική ταινίας: Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν

Το καυστικό χιούμορ συναντά τη σκληρή πολιτική αλληγορία

Κωνσταντίνος Καϊμάκης
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Κριτική για την ταινία «Ο άνθρωπος που έβλεπε τα τρένα να περνούν» σε σκηνοθεσία και σενάριο Γίρι Μένζελ.

Μεγάλη επιτυχία του ευρωπαϊκού κινηματογράφου των 60s βασισμένη στο διάσημο ομώνυμο μυθιστόρημα του Μπόχουμιλ Χράμπαλ, που κέρδισε το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας το 1968. Ο Γίρι Μένζελ αφηγείται την περιπέτεια του νεαρού Μίλος που πιάνει δουλειά ως σταθμάρχης σε επαρχιακό σιδηροδρομικό σταθμό της κατεχόμενης από τους Ναζί Βοημίας. Το καυστικό χιούμορ («το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να μην αφήσεις τα τρένα να συγκρουστούν μεταξύ τους» είναι η συμβουλή της μητέρας του) συναντά τη σκληρή πολιτική αλληγορία σε αυτή τη μεγάλη στιγμή του τσεχοσλοβακικού νέου κύματος που ταυτόχρονα αφορά και σε μια επώδυνη διαδικασία ενηλικίωσης.