Η Σάρον Πρέστον – Φόλτα, η κόρη που δεν αναγνώρισε ποτέ ο μουσικός Λούις Άρμστρονγκ μιλάει στην ATHENS VOICE για την ταινία «Little Satchmo» και το βιβλίο της.
H περσινή προβολή του ντοκιμαντέρ «Little Satchmo» στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης δεν έλαβε ανάλογης προσοχής ελέω covid-19. Το γεγονός ότι η ομάδα παραγωγής και η κόρη του μεγάλου Λούις Άρμστρονγκ επέλεξαν την Θεσσαλονίκη για την παγκόσμια «πρώτη» παρουσίαση ήταν από μόνο του σημαντικό.
Για πολλά χρόνια θεωρούνταν δεδομένο ότι ο «Σάτσμο», ο οποίος πέθανε πριν 51 χρόνια, δεν είχε παιδιά. Η αντίληψη αυτή παρέμεινε για πολλές δεκαετίες, μέχρι πριν από μερικά χρόνια όταν ένα βιβλίο με τον αποκαλυπτικό τίτλο έριξε τη βόμβα: «Little Satchmo: Living in the Shadow of My Father, Louis Daniel Armstrong». Συγγραφέας του βιβλίου είναι η Σάρον Πρέστον-Φόλτα, η «μικρή Satchmo» του τίτλου, η οποία αποφάσισε να προβεί μετά από τόσα χρόνια στην αποκάλυψη της πολύπλοκης και ενίοτε τραυματικής για την ίδια σχέσης με τον πατέρα που μόνο ιδιωτικά την είχε αναγνωρίσει.
Πέρυσι λοιπόν, η Σάρον Πρέστον-Φόλτα ήρθε στη Θεσσαλονίκη για την ταινία «Little Satchmo» που βασίστηκε στο βιβλίο της. Η Σάρον εμφανίζει στην ταινία γράμματα και ηχογραφημένα μηνύματα που της έστελνε ο πατέρας της, εκδηλώνοντας την αγάπη του προς την ίδια, την οποία όμως ποτέ δεν αναγνώρισε δημόσια, το γιατί μας το λέει η ίδια σε μια συνέντευξη στην ATHENS VOICE.
Γεννήθηκε το 1955 και ήταν ο καρπός της σχέσης του Άρμστρονγκ με την αιώνια ερωμένη του, αλλά ποτέ σύζυγό του, Λουσίλ Πρέστον, χορεύτρια του Cotton Club στο Χάρλεμ. «Η μητέρα μου ήταν απελπιστικά ερωτευμένη με τον πιο διάσημο μαύρο άντρα στον κόσμο, απελπιστικά ερωτευμένη με κάποιον που δεν θα μπορούσε να της ανήκει ποτέ», λέει στην κάμερα η κόρη του μουσικού.
Η ταινία είναι μια επιστροφή της Σάρον στη ζωή που έζησε με τον πατέρα της, αλλά και σε εκείνη που θα ήθελε να ζήσει και δεν κατάφερε ποτέ, ως επίσημη κόρη του. Το φιλμ εμπλουτίζεται με πλούσιο αρχειακό υλικό και καταλήγει με την εξομολόγηση της ίδιας της Σάρον: «Είμαι η Σάρον Πρέστον – Φόλτα, είμαι το μοναδικό παιδί του Λούις Άρμστρονγκ και περίμενα όλη μου τη ζωή για να το αναγγείλω αυτό δημόσια».
Αρχικά μιλήσαμε με τον παραγωγό του ντοκιμαντέρ Σον Φολντς, ο οποίος παρότι κατάγεται από το συντηρητικό Κάνσας προσπαθούσε να ξεπεράσει το σοκ της αναίρεσης του δικαιώματος των αμβλώσεων.
«Τι πιστεύετε ότι θα έκανε ο Λούις Άρμστρονγκ; Θα κρατούσε την κόρη του;» τον ρωτήσαμε με αφορμή την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου.
«Δεν ξέρω είναι μια δύσκολη ερώτηση αλλά από ότι κατάλαβα ήθελε πολύ ένα παιδί και υπεραγαπούσε την κόρη του. Το μόνο που τον εμπόδιζε η εποχή: Για τις ΗΠΑ του 1955 ήταν ένας Μαύρος που δεν είχε ούτε καν δικαίωμα ψήφου. Άλλωστε ο λόγος που αποφασίσαμε να κάνουμε το ντοκιμαντέρ ήταν ότι οι περισσότεροι γνώριζαν τον Άρμστρονγκ σαν περφόρμερ και μουσικό, όχι σαν άνθρωπο. Η Σάρον δείχνει την ανθρώπινη πλευρά του» απάντησε ο παραγωγός του φιλμ Σον Φολντς.
Αφού μιλήσαμε για τον βαθύ διχασμό στις ΗΠΑ, τον Μπάιντεν, τον Τραμπ, ο Σον μας πρότεινε να συζητήσουμε με την Σάρον. Βρίσκονταν μαζί στη Φλωρεντία για το ντοκιμαντέρ. Έτσι ένα απόγευμα ο Σον, η γυναίκα του Κρίστα (ο σύνδεσμός μας) και η Σάρον συνδέθηκαν για να μιλήσουμε.
Πώς προέκυψε το «Little Satchmo»; «H μητέρα μου έλεγε ότι όταν ήμουν μωρό ο πατέρας μου της έλεγε: να προσέχεις τον μικρό μου Σάτσμο...» εξηγεί στην αρχή της συζήτησής μας η Σάρον Πρέστον-Φόλτα.
Παρότι η Σάρον μοιάζει εκπληκτικά στον πατέρα της τη ρωτήσαμε αν κάποιοι αμφέβαλλαν για την ιστορία της.
«Δεν υπάρχουν ιατρικές αποδείξεις και είναι λογικό πολλοί να λένε ότι θέλω ή ότι επιδιώκω κάτι από την ιστορία που έγραψα. Αρκεί βέβαια να σας πω ότι η τελευταία σύζυγος του πατέρα μου έσβησε το όνομα μου από τη διαθήκη του, υπογράφοντας ένορκη βεβαίωση μετά το θάνατό του ότι δεν απέκτησε παιδιά ούτε υιοθέτησε κανένα. Στην ουσία όμως ήθελα μόνο να πω την ιστορία μου.» απάντησε η Σάρον Πρέστον-Φόλτα.
«Ο Λούις Άρμστρονγκ ήταν o πιο διάσημος αφροαμερικανός μουσικός του κόσμου και εσύ δεν μπορούσες να το πεις σχεδόν πουθενά;» είναι η επόμενή μας ερώτηση. «Για οποιονδήποτε τότε στη δεκαετία του 1950 και του 1960 ήταν ταμπού. Αν προσθέσουμε και το γεγονός ότι οι μαύροι δεν θεωρούνταν ίσοι και αγωνίζονταν για τα πολιτικά δικαιώματα, τότε καταλαβαίνετε τι σήμαινε αυτό».
Μας λέει ξανά αυτό που λέει και στο ντοκιμαντέρ...
«Η μητέρα μου ήταν απελπιστικά ερωτευμένη με τον πιο διάσημο μαύρο άντρα στον κόσμο, απελπιστικά ερωτευμένη με κάποιον που δεν θα μπορούσε να της ανήκει ποτέ».
«Τον βλέπαμε τακτικά, δεν ήταν απών. Κάθε άλλο» απαντά στην ερώτησή μας για το αν έβλεπε συχνά τον Άρμστρονγκ.
«Ακόμα μου προκαλεί δέος και νιώθω ένα σκίρτημα όταν θυμάμαι τη λιμουζίνα του η οποία πρόβαλλε στην γωνιά του δρόμου», προσθέτει.
Τι ένιωσε όταν είδε τον πατέρα της στην εκπομπή του Τζόνι Κάρσον το 1965 να μιλά για τη γυναίκα με την οποία ήταν παντρεμένος αλλά να μην αναφέρεται σε εκείνη;
«Ήταν πραγματικά συγκεχυμένο το συναίσθημα, το οποίο οδήγησε σε θυμό και στη συνέχεια με έκανε να θέλω να είμαι ανεξάρτητη παρότι ο πατέρας μου προσέφερε ένα άνετο τρόπο ζωής για μια κόρη μιας χορεύτριας».
Πολλοί κατηγορούσαν τον πατέρα της, Λούις Άρμστρονγκ ότι ήταν υπερβολικά, ας πούμε φιλικός, προς τους λευκούς. Τι λέει εκείνη για αυτόν;
«Ήταν παρεξηγημένος από πολλές απόψεις. Ξέρω ότι έλεγαν τον πατέρα μου “Μπαρμπά Θωμά” (σ.σ. υποτιμητικός όρος για τους μαύρους που διασκέδαζαν τους λευκούς) ωστόσο δεν ξέρετε ότι δεν πήγαινε ποτέ στον νότο. Δεν ήθελε καμία σχέση με διοργανωτές συναυλιών που άκουγε ότι ήταν ρατσιστές αλλά ήθελαν μόνο και μόνο να πουλήσουν εισιτήρια και ποτά. Το 1969 απέρριψε την πρόταση του Νίξον να παίξει στον Λευκό Οίκο. Το 1957 άσκησε σκληρή κριτική στον Αϊζενχάουερ για τον διαχωρισμό στα δημόσια σχολεία. Απέρριψε την πρόταση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ να πάει τουρ λέγοντας: να πάμε στο διάβολο οι λευκοί και η κυβέρνηση του. Κατηγορούσαν τον πατέρα μου ότι ήταν υπερβολικά καλός με τους λευκούς. Όμως έχετε υπόψη ότι οι πρώτοι μαύροι σουπερ σταρ πριν από αυτόν, η Ζοζεφιν Μπέικερ και ο Τζακ Τζόνσον είχαν παντρευτεί λευκούς;» σχολιάζει η κρυφή κόρη του Λούις Άρμστρονγκ.
Η Σάρον έχοντας δουλέψει πολλά χρόνια σε διαφημιστικές θέσεις για ραδιοφωνικούς σταθμούς έχει άποψη και για τη μουσική του Άρμστρονγκ για την οποία επίσης είχε δεχθεί κριτική. Τι υποστήριζε για το bebop και πόσο ρόλο έπαιξε ότι δεν ακολούθησε τις μουσικές επιταγές της εποχής στην αναγνώριση του από τα νεότερα τότε κοινά;
«Το bebop είναι κινέζικα» έλεγε. Όμως κατά την ταπεινή μου άποψη ο πατέρας μου ξεκίνησε κάτι ήταν εξάλλου για πολλά χρόνια ο διασημότερος μαύρος (όχι μόνο μουσικός) στον πλανήτη. Την εποχή των big bands η μπάντα του Hot Fives την δεκαετία του 1920 ήταν πρωτοποριακή. Λένε ότι στις επιλογές του έπαιξε ρόλο ο μάνατζέρ του. Παρόλα αυτά συνεργάστηκε με τον Μπίνγκ Κρόσμπι, τον Χόγκι Κάρμαικλ φέρνοντας την τζαζ σε κάθε σπίτι της Αμερικής. Μην ξεχνάμε επίσης ότι το 1962 με το «Hello Dolly» πέρασε τους Beatles στα charts... δεν ήταν και λίγο για έναν άνδρα 63 ετών που έλεγαν όλοι τότε ότι είχε ξεπεραστεί μουσικά.
Το φεστιβάλ της Αθήνας, που επιμελείται εδώ και 37 χρόνια ο κριτικός κινηματογράφου Νίνος Φένεκ Μικελίδης, συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους κινηματογραφόφιλους
6°
